Μοιραζόμαστε ένα κοινό με τους ροκστάρς, όχι ακριβώς αυτό που θα θέλαμε -πλούτη, φήμη κλπ- αλλά σημαντικό κι αυτό όπως και να 'χει, και μάλλον με την ίδια απροθυμία: πρέπει όλοι να μάθουμε να ζούμε με τις συνέπειες των πράξεων μας. Και αν για τους περισσότερους από μας αυτός είναι ένας σταυρός που τον κουβαλάμε και ξεχωρίζει μόνο στα μάτια των δικών μας ανθρώπων, δεν συμβαίνει το ίδιο και με εκείνους που η ζωή τους είναι μονίμως κάτω απ' το αδιάκριτο βλέμμα του κόσμου.Και κάποιοι έχουν κάνει χοντράδες, πράγματα που δεν διορθώνονται, που δεν θα μπορούσαν απλώς να τα πάρουν πίσω, αλλά αναγκαστικά, συνέχισαν. Αποφάσεις καταστροφικές που θα μπορούσαν να έχουν τελειώσει την καριέρα τους.
Ακολουθούν επτά από τις χειρότερες αποφάσεις στην ιστορία της μουσικής -όπως τις μάζεψε το Rolling Stone- κάποιες λίγο αστείες, κάποιες όχι και τόσο.
Ο David Bowie φλερτάρει με τους Ναζί (1975)
Η κοκαΐνη έχει κάνει ένα σωρό μουσικούς να πάρουν μερικές πολύ κακές αποφάσεις. Το βλέπεις στο “Be Here Now” των Oasis του 1997, το βλέπεις και στα περισσότερα τραγούδια που κυκλοφόρησε ο Elton John στα 80s.
Παρότι ο David Bowie δεν τα πήγε και τόσο άσχημα -τουλάχιστον μουσικά- όσο ήταν εθισμένος στη σκόνη, σε άλλους τομείς δεν πέρασε και την καλύτερη περίοδό του. Η συνέντευξη-καταστροφή που έδωσε στο Playboy το 1976 ήταν μία από αυτές τις κινήσεις του που το αποδεικνύει και με το παραπάνω.
“Πιστεύω πάρα πολύ στον φασισμό”, είπε στον δημοσιογράφο που είχε απέναντί του. “Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ένας από τους πρώτους ροκστάρς”.
Την ίδια χρονική περίοδο φωτογραφήθηκε να κάνει και τον ναζιστικό χαιρετισμό στον σταθμό Victoria του Λονδίνου. Αν και ο Bowie το αρνήθηκε αυτό, λέγοντας ότι απλά η φωτογραφική λήψη ξεγελάει, ότι τον έπιασε ο φακός σε κακό σημείο -και μάλλον έλεγε αλήθεια- όλο αυτό ήρθε να προστεθεί στα πολύ επιθετικά δημοσιεύματα που ήδη γίνονταν εναντίον του.
Πάντως, με τον καιρό το θέμα ξεχάστηκε, εκείνος καθάρισε και όλο αυτό που συνέβη αποδόθηκε στη σύγχυση που επικρατούσε εκείνη την περίοδο στο μυαλό μίας μεγαλοφυΐας.
Ο Elvis απέρριψε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο “A Star Is Born” (1976)
Ο Elvis Presley γύρισε μια χούφτα αξιοπρεπών ταινιών, με πιο αξιόλογες το Viva Las Vegas, το King Creole, το Blue Hawaii και το Jailhouse Rock. Αλλά η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν ένα μάτσο αθλιοτήτων -απόδειξη ότι δεν υπάρχει ούτε μία που να άντεξε πραγματικά στον χρόνο.
Αυτό θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό αν ο Elvis εμφανιζόταν στο πλευρό της Barbra Streisand στο ριμέικ του ‘A Star Is Born” το 1976. Ο Presley ήταν η πρώτη επιλογή της Streisand για τον ρόλο και συναντήθηκαν από κοντά για να το συζητήσουν. Ο συνταγματάρχης-μάνατζέρ του όμως, Tom Parker, επέμεινε ότι ο Elvis θα έπρεπε να λάβει μία εξωφρενική για την εποχή αμοιβή. Ταυτόχρονα, ο Πάρκερ μισούσε το γεγονός ότι σύμφωνα με το σενάριο ο πελάτης του θα έπρεπε να παίξει έναν σταρ που έχει χάσει τη λάμψη του, έναν σχεδόν ξοφλημένο μουσικό.
Οι παραγωγοί της ταινίας δεν μπόρεσαν να βγάλουν άκρη και έτσι αποφάσισαν να αφήσουν στην άκρη τη δύσκολη περίπτωση του Βασιλιά και να προσλάβουν στη θέση του τον Kris Kristofferson.
Η ταινία εξελίχθηκε σε ένα παγκόσμιο χιτ, και η επιτυχία της θα μπορούσε ίσως να έχει βοηθήσει την καριέρα του Elvis να ξαναπάρει τα πάνω της, σε μία τόσο δύσκολη περίοδο για τον ίδιο -και προσωπικά, όχι μόνο επαγγελματικά. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Πηγή: Google
