Είναι sold out λέει, η συναυλία των Αγγελάκα - Παυλίδη την Παρασκευή, στην Τεχνόπολη. «Έλα, δεν το πιστεύω.»
Οι δυό τους, δεν είναι από δω.
Είναι από εκείνες τις λίγες φορές που επιτέλους οι ίδιοι οι καλλιτέχνες ψυχανεμίστηκαν μία εσωτερική επιθυμία του κοινού να τους ακούσει παρέα. Γιατί οι περισσότεροι στο σύνολό τους, καλά καλά ούτε στις συναυλίες τους δεν αποφασίζουν να παίξουν τα κομμάτια που θέλει να ακούσει το κοινό. Πόσο μάλλον να αφουγκραστούν την ανάγκη του για συγκεκριμένες συνεργασίες. Οι Τρύπες του Γιάννη Αγγελάκα και τα Ξύλινα Σπαθιά του Παύλου Παυλίδη, απόλυτα συνδυασμένα με τους ίδιους ως μπροστάρηδες αν και συμπορεύθηκαν χρονικά, δεν «κούμπωσαν» ποτέ. Με τους πρώτους να στερεώνουν τα ήδη τοποθετημένα ροκ θεμέλια του Σιδηρόπουλου και του Πουλικάκου, η περίπτωση θυμίζει ό,τι συνήθως συμβαίνει σε μία οικογένεια.