Βέρνερ Χέρτζογκ: «Τα γραπτά μου θα ξεπεράσουν τις ταινίες μου»

Ο Βέρνερ Χέρτζογκ ταξίδεψε στα πέρατα της γης για την τέχνη του, από ορμητικά σημεία κατά μήκος του ποταμού Αμαζονίου μέχρι το χείλος ενεργού ηφαιστείου στην Ανταρκτική.

Αλλά οι απόψεις του Χέρτζογκ είναι αυτό που γοητεύει τους θαυμαστές του Γερμανού σκηνοθέτη. Όπως αποκαλύπτεται στα νέα απομνημονεύματά του, «Every Man for Hemself and God Against All» – φράση που χρησίμευσε ως ο αρχικός τίτλος της ταινίας του 1974 «The Enigma of Kaspar Hauser», η φιλμογραφία του Χέρτζογκ αντιπροσωπεύει μόνον ένα μικρό μέρος των περιπετειών που έχουν διαμορφώσει τη θεωρία του για τον κόσμο.

Τα απομνημονεύματα ξεκινούν με τις προκλήσεις της παιδικής του ηλικίας στη Βαυαρία και ακολουθούν τα νήματα των ζητημάτων με τα οποία ασχολήθηκε, από τα παιδιά στρατιώτες στην Ονδούρα μέχρι τη γραφή της Εποχής του Χαλκού Γραμμική Β.

«O Αλχημιστής» του Πάουλο Κοέλιο θα διασκευαστεί για τη μεγάλη οθόνη

Το μυθιστόρημα εκδόθηκε αρχικά το 1988 στα πορτογαλικά. Έγινε διεθνές μπεστ σέλερ και είναι το βιβλίο με τις περισσότερες μεταφράσεις παγκοσμίως από εν ζωή συγγραφέα.

Πέντε λόγοι που το Παραδοσιακό βιβλίο είναι Καλύτερο από το Ψηφιακό...

Αν και οι αναγνώστες των e-book έχουν γίνει όλο και περισσότεροι, τα παραδοσιακά βιβλία εξακολουθούν να έχουν ακόμα αρκετούς φίλους... Σύμφωνα με τους New York Times, οι πωλήσεις των e-book μειώθηκαν κατά το 2015... Το φυσικό βιβλίο σίγουρα δεν έχει πεθάνει ακόμη...

Ο Μικρός Πρίγκηπας γίνεται 80

 

Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ γράφει τον «Μικρό Πρίγκιπα» το 1940 ενώ βρίσκεται στις ΗΠΑ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τον Μικρό Πρίγκιπα να μας δείχνει τον μικρό του πλανήτη εκεί πέρα μακριά όπου ζει το λουλούδι του;

Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τον Μικρό Πρίγκιπα να αντιστέκεται στη φρίκη του πολέμου και στα τέρατα του Χίτλερ;

Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τον φτερωτό παραμυθά να μας θυμίζει πως όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά;

Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ γράφει τον «Μικρό Πρίγκιπα» το 1940 ενώ βρίσκεται στις ΗΠΑ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, πολύ μακριά από την πατρίδα του και τον πόλεμο κι ίσως γι’ αυτό ο Μικρός Πρίγκιπας λέει με παράπονο πως δεν έπρεπε να έχει αφήσει τον πλανήτη του και το λουλούδι του, κι ας του μιλούσε σκληρά, εκείνο όμως ήταν που έκανε την καθημερινότητά του φωτεινή και ευωδιαστή. Απολογείται και θέλει να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες του, λέγοντας πως όλοι έφταιξαν για το τέρας του πολέμου, γιατί πρέπει κάθε μέρα να συγυρίζουμε τον τόπο μας και όλοι έχουμε ευθύνη να προστατεύουμε αυτά που αγαπάμε. Κι έτσι ο Μικρός Πρίγκιπας βρίσκεται χαμένος στην έρημο, σ’ έναν έρημο, ακατανόητο κόσμο, προσπαθώντας να καταλάβει, να βρει το νόημα.

Κάνει σχέδια για να προειδοποιήσει τα παιδιά για τον κίνδυνο των μπαομπάμπ. Τους λέει πως πρέπει να είναι πάντα σε εγρήγορση γιατί τα μπαομπάμπ —όπως και οι ιδέες καμιά φορά— μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρο πλανήτη: «Παιδιά, προσέχετε τα μπαομπαμπ!».

Τι ήταν αυτό που μας άφησε ο Μικρός Πρίγκιπας στη σύντομη επίσκεψή του στη Γη; Νομίζω είναι η ποίηση —«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Το σημαντικό τα μάτια δεν το βλέπουν»—, η ελπίδα πως «κάθε σπίτι κρύβει ένα μαγικό μυστικό στα βάθη του» και μια υπόσχεση —«Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα, κι αφού εγώ θα μένω σ’ ένα απ’ αυτά, αφού εγώ θα γελάω σ’ ένα απ’ αυτά, θα είναι για σένα σαν να γελάνε όλα τα αστέρια».

Ο Αντουάν αγαπούσε πολύ τα ταξίδια και τα αεροπλάνα κι όταν ήταν πολύ μικρός, έβαλε στο ποδήλατό του φτερά από χαρτόνι για να το κάνει αεροπλάνο. Αργότερα, 12 χρονών, έκανε το πρώτο του ταξίδι με αεροπλάνο κι ερωτεύτηκε τις πτήσεις στους ουρανούς. Ποτέ δε σταμάτησε να πετάει, πετώντας χάθηκε, αλλά όλοι εμείς που αγαπήσαμε τον «Μικρό Πρίγκιπα» ξέρουμε πως ο δημιουργός του γελάει σ’ ένα από τα αστέρια και μας θυμίζει πως πρέπει να ψάχνουμε την ομορφιά σε όσα δε φαίνονται και να παλεύουμε να έρθει εκείνη η μέρα που δε θα φοβόμαστε τα μποαμπάμπ.

Από το 1943 που πρωτοκυκλοφόρησε το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε εκατοντάδες γλώσσες και δε σταμάτησε ποτέ να κάνει καινούριους φίλους σε όλο τον κόσμο, αποδεικνύοντας τη δύναμη των καλών ιστοριών. Στην Ελλάδα πρωτοκυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1943. Μια από τις πρώτες εκδόσεις την υπογράφει ο Στρατής Τσίρκας ενώ από στις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφόρησε το 1997 σε μετάφραση της Μελίνας Καρακώστα.

Πηγή: Nclicartlife από την Μαρία Παπαγιάννη

Φρίντριχ Νίτσε: Ποια είναι τα τέσσερα μεγάλα λάθη μας...;

Στο βιβλίο του «Λυκόφως των ειδώλων» ο Νίτσε αναφέρει τέσσερα μεγάλα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι. Είναι τα εξής:

Το λάθος της σύγχυσης αιτίας και αποτελέσματος. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο λάθος από το μπέρδεμα της αιτίας με το αποτέλεσμα. Το ονομάζω πραγματική διαφθορά του λογικού. Κι όμως τούτο το λάθος εντάσσεται στις αρχαιότερες και στις νεότερες συνήθειες της ανθρωπότητας: είναι καθαγιασμένο και φέρει το όνομα της «θρησκείας» ή της «ηθικής». Όποια πρόταση διατυπωθεί από τη θρησκεία και την ηθική το περιέχει. Οι ιερείς και οι νομοθέτες ηθικών κανόνων είναι οι γεννήτορες τούτης της διαφθοράς του λογικού

Αποχαιρετάμε τον Μάρτιο με δυο νέα βιβλία

Από τις εκδόσεις Πατάκη.

Η νεαρή νύφη
Συγγραφέας: Αλεσσάντρο Μπαρίκκο
Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου

1993  (Εκδόσεις Πατάκη, 1999), πήρε το βραβείο Viareggio και το Palazzo al Bosco στην Ιταλία. Ακολούθησε το Μετάξι, 1996 (Εκδόσεις Πατάκη, 1997), που μεταφράστηκε σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες, ενώ το 2004 εξέδωσε και µια σύγχρονη εκδοχή της Ιλιάδας (Εκδόσεις Πατάκη, 2006). Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί επίσης τα έργα του Χιλιαεννιακόσια: Ένας μονόλογος, 1994 ( Άγρα, 2002), City, 1999 (Εκδόσεις Πατάκη, 2001), Χωρίς αίµα, 2002 (Εκδόσεις Πατάκη, 2005), Ιστορία σαν παραµύθι, 2005 (Εκδόσεις Πατάκη, 2008), Προς Εµµαούς, 2009 (Εκδόσεις Πατάκη, 2012) και Μίστερ Γκουίν, 2011 (Εκδόσεις Πατάκη, 2019).
οχασµός για τη φύση της ίδιας της γραφής».                                                                                                       

Ήλιος με ξιφολόγχες
Συγγραφέας: Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Μεσοπόλεμος, πρώτο εξάμηνο του 1931. Ο ταγματάρχης Γόρδιος Κλήμεντος, επικεφαλής της αντικατασκοπίας στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει να «ενοποιήσει τις πεποιθήσεις» στη γοητευτική πόλη που σπαράσσεται από συγκρούσεις: εθνικιστές εναντίον αριστερών και Εβραίων, βενιζελικοί κατά βασιλικών, τροτσκιστές κατά κομμουνιστών, 140.000 πρόσφυγες, κομιτατζήδες, παρακρατικοί, πράκτορες ξένων δυνάμεων, απεργίες και δολοφονίες. Όλοι εναντίον όλων. Ο ταγματάρχης, που υποφέρει και από ένα ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος, προσπαθεί να κρατήσει τις αρχές του στον απελπισμένο αγώνα του να ελέγξει τη δυναμική των γεγονότων, που ωστόσο καταλήγουν, τον Ιούνιο του ’31, στην πρώτη μεγάλη επίθεση κατά των Ισραηλιτών στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: στο πογκρόμ και στον εμπρησμό του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ.

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης έχει γράψει δώδεκα συλλογές διηγημάτων και επτά μυθιστορήματα. Το βιβλίο του Η Στενωπός των Υφασμάτων τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος το 1993 και το Επί ψύλλου κρεμάμενος με το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω το 2004. Τα μυθιστορήματά του Γερνάω επιτυχώς και Ουζερί Τσιτσάνης (νέα έκδοση από τις Εκδόσεις Πατάκη, 2013) ανέβηκαν θεατροποιημένα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, όπως και το Με τα παιδιά της πιάτσας (ένα παίγνιο με τον Νίκο Τσιφόρο), σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη. Έγραψε το σενάριο της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Όλα είναι δρόμος», σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη, και τα κείμενα της μουσικοθεατρικής παράστασης «Σαν τραγούδι μαγεμένο», που ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΡΤ-3, διηύθυνε την εφημερίδα Θεσσαλονίκη και τα περιοδικά Θ-97 (τιμήθηκε με το βραβείο «Ιπεκτσί»), Τάμαριξ, Χίλια Δέντρα, Πανσέληνος (έλαβε το ευρωπαϊκό βραβείο «European Newspaperdesign             Awards 2000») και Επιλογές της Κυριακάτικης Μακεδονίας.  Συνεργάστηκε επί δύο χρόνια με την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση. To 2012 έλαβε το βραβείο διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το βιβλίο του Περιπολών περί πολλών τυρβάζω (Εκδόσεις Πατάκη). Το Ουζερί Τσιτσάνης έγινε ταινία το 2015 από τον Μανούσο Μανουσάκη. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Υπουργός Νύχτας (2016), Τα δεδουλευμένα (συγκεντρωτικός τόμος διηγημάτων, 2016), Ντεπό (2017), συλλογή διηγημάτων για την οποία του απονεμήθηκε το βραβείο του περιοδικού Ο Αναγνώστης, Λεωφορείο. 19 στάσεις (2018), Casa Μπιάφρα (2019) και Προσοχή: εποχιακή διέλευση βατράχων (2021)

το Τσάι έχει και Κανόνες –σύμφωνα με τον Τζορτζ Όργουελ

Ο διάσημος βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζορτζ Όργουελ έχει αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς της γενιάς του, με το «1984», τη «Φάρμα των Ζώων», το «Φόρος Τιμής στην Καταλωνία» και άλλα βιβλία του. Κάποια στιγμή, όμως, έγραψε και για το τσάι και συγκεκριμένα για τους 11 κανόνες της σωστής προετοιμασίας του.

«Αν αναζητήσετε το λήμμα “τσάι” σε κάποιο βιβλίο μαγειρικής, θα διαπιστώσετε ότι απλά δεν υπάρχει ή στην καλύτερη περίπτωση θα βρείτε δυο-τρεις γραμμές με πρόχειρες οδηγίες, οι οποίες όμως δεν αφορούν τις πιο σημαντικές πλευρές της προετοιμασίας του.

Μάνος Χατζιδάκις: Επανέκδοση για τα κείμενα του μεγάλου δημιουργού

Από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Μάνος Χατζιδάκις: Ο καθρέφτης και το μαχαίρι

Ο καθρέφτης και το μαχαίρι, το κλασικό βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι επανεκδίδεται με νέο σχεδιασμό διεκδικώντας νέους αναγνώστες.

Η έκδοση περιλαμβάνει τριάντα έξι κείμενα, που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες ή εκφωνήθηκαν, και φωτογραφίες συχνά σχολιασμένες από τον Μάνο Χατζιδάκι, σαν σχεδίασμα αυτοβιογραφίας. Μέσα από αυτά, αναδύεται το προφίλ ενός ανθρώπου που συνδέθηκε άμεσα με την εποχή του, τοποθετημένος στο επίκεντρο μιας πληθωρικής καλλιτεχνικής και πολιτικής δραστηριότητας.

Μάνος Χατζιδάκις: Σχόλια στο Τρίτο

Η διαχρονική συλλογή των ιστορικών «σχολίων» του Μάνου Χατζιδάκι, που ακούστηκαν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (από τον Μάιο του 1978 έως και τον Απρίλιο του 1980) την περίοδο που ήταν διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος, επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Τα εξώφυλλα δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.

Καρλ Γιουνγκ: H ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο

H ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο». Άλήθεια δεν είναι; 

Kαθένας από εμάς, έχει επιθυμίες, όνειρα, φιλοδοξίες που θέλει να πραγματοποιηθούν. Δεν είναι λίγα όμως τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσουμε και να οδηγηθούμε σε μια ζωή που δεν μας ταιριάζει. Και τότε δίνεται μια εσωτερική “μάχη”. 

Ο εσωτερικός μας εαυτός μάχεται γι`αυτά που πραγματικά θέλει, παλεύει για να αλλάξει η κατάσταση… Δυστυχώς, όμως στο τέλος αποδέχεται ένα πεπρωμένο διαφορετικό από αυτό που αναζητούσε. Καταλήγει λοιπόν, σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής από αυτόν που ονειρευόταν. Ο αληθινός του εαυτός “χάνεται” μέσα σε αυτό. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Να επηρεαστεί αρνητικά το σώμα και το μυαλό...

Μάρω Βαμβουνάκη: Οι γυναίκες «σκλαβώθηκαν» από την ελευθερία των επιλογών τους

Από παλαιότερη συνέντευξη στο Έθνος

η Μάρω Βαμβουνάκη μιλά στο ethnos.gr για τον έρωτα, τη μοναξιά και τους πραγματικούς ήρωές της

Η Μάρω Βαμβουνάκη γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε εκεί τα παιδικά της χρόνια. Από εννέα χρόνων ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει νομικά και ψυχολογία. Με μόνιμη παρουσία στη λίστα των best seller, η συγγραφέας αφηγείται ιστορίες που σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μόνος.

Με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου «Η μοναξιά είναι από χώμα» από τις εκδόσεις Ψυχογιός, η Μάρω Βαμβουνάκη μιλά στο ethnos.gr για τον έρωτα, τη μοναξιά και τους πραγματικούς ήρωές της.

Τα 100 Καλύτερα βιβλία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας 1813-2013

Σύμφωνα με τις επιλογές 120 συγγραφέων >>

Με τη συμμετοχή 120 λογοτεχνών ολοκληρώθηκε η μεγάλη έρευνα που πραγματοποίησαν το bookpress.gr και το Βιβλιοπωλείο Πολιτεία, για την ανάδειξη των 100 βιβλίων που αξιολογούνται από τους συγγραφείς ως τα καλύτερα της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων δύο αιώνων (1813-2013).

Υπενθυμίζουμε ότι από τους συγγραφείς ζητήθηκε να δηλώσουν τα 20 βιβλία που αξιολογεί ο καθένας ως τα καλύτερα, σύμφωνα πάντα με τις αναγνωστικές προτιμήσεις τους, την κρίση τους για την επιρροή που άσκησαν ή άλλα κριτήρια που καθορίζουν τις επιλογές τους. Στα βιβλία αυτά μπορούσαν να περιλαμβάνονται τίτλοι πεζογραφίας, μυθιστορήματα ή διηγήματα, ποιητικές συλλογές (μεμονωμένες, συγκεντρωτικές ή άπαντα) και θεατρικά έργα.

Οι αυθεντικές ιστορίες του Ποπάυ - Popeye επιστρέφουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει επτά περιπέτειες από την περίοδο 1969 - 1971. Πρόκειται για ιστορίες που έχουν αναδιανεμηθεί πρόσφατα από την King Features Syndicate και διατίθενται επεξεργασμένες και έγχρωμες.

4 Βιβλία για το Καλοκαίρι

 Πρόσφατες εκδόσεις που θες να έχεις στην τσάντα του καλοκαιριού.

Το κόκκινο βάζο

Γιάννης Μαρής

Ήταν λοιπόν ο άντρας της. Ο άνθρωπος που έμπαινε στο δωμάτιο τις νύχτες, ο άνθρωπος που έκανε τη ζωή της μαρτύριο, ήταν ο άντρας της. Γεμάτη φρίκη η Λένα κοιτούσε το ακίνητο σώμα πάνω στο πάτωμα, τα γυαλένια μάτια του που την κοίταζαν απειλητικά. Ένα μικρό ρυάκι αίμα έτρεχε από την άκρη του στόματός του. Τα κομμάτια απ’ το σπασμένο βάζο είχαν σκορπίσει γύρω του.

Έμενε εκεί ακίνητη, παγωμένη, με τα μάτια διεσταλμένα από φρίκη, χωρίς να μπορεί να καταλάβει καλά τί έγινε. Ασυναίσθητα έσφιγγε στο χέρι της το γυαλιστερό μπράουνινγκ. Θα νόμιζες πως το πτώμα με τα γυαλένια μάτια την είχε μαγνητίσει, πως τα πόδια της είχαν ριζώσει στο πάτωμα.

–Βοήθεια, ούρλιαξε. [ ... ]

–Τότε, είπε πάλι αγωνιώντας η ωραία γυναίκα, αν δεν έκανα λάθος, καμιά εξήγηση δεν μπορεί να υπάρχει σε όλα αυτά.

– Ίσως υπάρχει.

–Ποιά ; Τί έγινε το πτώμα του άντρα μου ; Ποιός άλλαξε το βάζο ; Γιατί έσβηναν τα φώτα κι άναβαν μόνα τους ;

Τί απόγινε το πιστόλι ; Γιάννη, είναι σχεδόν υπερφυσικά όλα αυτά.

Μια πλούσια γυναίκα, η Λένα Κορονέλλου, κάτοικος Ψυχικού, ξυπνάει μες στη νύχτα με την εντύπωση πως κάποιος βρίσκεται στο δωμάτιό της. Εντελώς φοβισμένη, πυροβολεί κι ο άγνωστος πέφτει νεκρός. Ανάβοντας το φως, διαπιστώνει πως σκότωσε τον άντρα της. Ταυτόχρονα, ένα κρυστάλλινο κόκκινο βάζο πέφτει από το τζάκι στο πάτωμα και θρυμματίζεται. Η γυναίκα βγαίνει από το δωμάτιο σαν τρελή, και όταν επιστρέφει με τους υπηρέτες της βίλας της το πτώμα έχει εξαφανιστεί ενώ το βάζο είναι και πάλι στη θέση του. Αναρωτιέται τότε αν το επεισόδιο συνέβη στην πραγματικότητα ή αν απλώς το φαντάστηκε. Στο μεταξύ, ο άντρας της, ο οποίος θα ταξίδευε στη

Θεσσαλονίκη για δουλειές, είναι άφαντος. Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά ; Η εμφάνιση του Γιάννη Σιγανού, παλιού φίλου της Κορονέλλου, ο οποίος αναζητεί την αλήθεια για τα μυστηριώδη γεγονότα, δίνει άλλη τροπή στην υπόθεση. Είναι αυτός που θεωρεί πως το κόκκινο βάζο είναι το κλειδί του προβλήματος.

Αυτή η νύχτα μένει

Θάνος Αλεξανδρής

Το εμβληματικό βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή "Αυτή η νύχτα μένει", στο οποίο βασίζεται η νέα τηλεοπτική σειρά του ALPHA, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ.

Ένα σαγηνευτικό οδοιπορικό ανά την Ελλάδα της νύχτας, μια προσωπική μαρτυρία δωσμένη με την ανεπανάληπτη γραφή του Θάνου Αλεξανδρή. Από την Τρίπολη στη Δράμα, κι από τη Λάρισα στη Ρόδο, το επικό οδοιπορικό του Θάνου Αλεξανδρή ζωντανεύει τη νύχτα -μιας άλλης εποχής, που έχει πλέον παρέλθει- και τους πρωταγωνιστές της, την καψούρα και τις υπερβολές της, τις ιεροτελεστίες και τους κινδύνους της... "Αυτή η νύχτα μένει". Αυτή που σε κρατάει ως τα χαράματα, σε αφήνει ταπί, σε δοκιμάzει με κάθε είδους πειρασμό κι αντιπερισπασμό. Είναι η νύχτα που στενάζει, ονειρεύεται, φαλτσάρει, πλακώνεται, ξοδεύεται στα "μαγαζιά" κάθε επαρχιακής πόλης...

"Το οδοιπορικό στα νυχτερινά μαγαζιά της επαρχίας είναι το ωραιότερο κομμάτι της ζωής μου και είναι αυτό που με βοήθησε να ξεφύγω από τη συμβατική ζωή του θεάτρου και να ανακαλύψω το όνειρο. Συνευρέθηκα με ιέρειες της πίστας, της νύχτας, του έρωτα και του πάθους και αφέθηκα να με παρασύρει η γοητεία ενός κόσμου που ξεπηδούσε από σελίδες λογοτεχνίας. Είδα τόσο πάθος στη νύχτα, που νιώθω ευτυχής, γιατί ήμουνα εκεί να το νιώσω και να σας το περιγράψω.

Οι ηρωίδες του βιβλίου μου είναι γυναίκες που φωτίστηκαν απρόσμενα στο προσκήνιο και –ω του θαύματος!– ξαφνικά έγιναν αλήθειες όσα ονειρεύτηκαν τόσα χρόνια στα εκτός σχεδίου φτωχικά τους… Πού να φανταζόταν η δυστυχής στο εργοστάσιο που βολόδερνε νυχθημερόν πως θα γινόταν αντικείμενο πόθου στον μισό πληθυσμό της επαρχιακής πόλης; Πού να’ξερε πως θα’φτανε η ώρα που, αντί να περιμένει στην ουρά για το επίδομα ανεργίας, ακριβά οχήματα θα πάρκαραν έξω απ’ το ξενοδοχείο και κάθε επιθυμία της θα γινόταν διαταγή;

Πολλοί φίλοι διερωτώνται πόσο μαγικές μπορεί να είναι αυτές οι νύχτες, όπως λέω στο βιβλίο μου, αφού τσακίζουν ανθρώπους, με εξαίρεση λίγους που επιβιώνουν. Τη νύχτα ή ζεις ή πεθαίνεις… όμως στα σίγουρα δεν φυτοζωείς. Στη νύχτα νιώθαμε θιασώτες μιας παράστασης φαντασμαγορικής, μ’ έναν αόρατο σκηνοθέτη να δίνει το πρόσταγμα και οι θαμώνες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, να μεταμφιέζονται σε άρχοντες κόντρα στη χωματερή της άχαρης ζωής τους…"

Συνάντηση στη Βαρκελώνη

Mάρω Βαμβουνάκη

Tο απρόβλεπτο της ζωής στη ζωή μιας γυναίκας μέχρι χθες ευτυχισμένης. Η Ηρώ, μέσα σε λίγες στιγμές, έντρομη ανακαλύπτει το παράλληλο σύμπαν που λειτουργούσε δίπλα στον καλό γάμο της. Θα χωρίσει, θα απομονωθεί, θα αρρωστήσει, θα διαλυθεί. Μόνο που το απρόβλεπτο της χρωστάει ακόμη μια κοσμογονία.

Σε σύντομο ταξίδι φυγής στην ανοιξιάτικη Βαρκελώνη, θα συναντηθεί τυχαία με τον Ανδαλουσιανό Χοακίν και θα βαδίσουν μαζί, αληθινά μαζί, στις μοναξιές τους. Γιατί ένας άλλος άνθρωπος στον δρόμο σου ίσως να έρχεται για να ανατρέψει τη ρημαγμένη πίστη σου στην αγάπη. Κάποιος ξένος και ανύπαρκτος μέχρι χθες ίσως μεταμορφώσει όσα νόμιζες, και ευτυχώς!

Η θυσία της άνοιξης

Anders de la Motte

Τη Βαλπουργία Νύχτα του 1986, κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής παγανιστικής τελετής για τον ερχομό της άνοιξης, μια δεκαεξάχρονη βρίσκεται δολοφονημένη στο δάσος κοντά στο παλάτι Μπούκελουντ στη νότια Σουηδία. Ο ετεροθαλής αδελφός της καταδικάζεται ως ένοχος και η οικογένειά τους εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη.

Την άνοιξη του 2019 η γιατρός Τέα Λιντ προσλαμβάνεται στο ιατρείο της περιοχής. Σε μια βόλτα της στο δάσος, ανακαλύπτει, μέσα στον κορμό ενός δέντρου, μία φωτογραφία από την τραγική τελετή του 1986 και αρχίζει να κάνει ερωτήσεις στις οποίες κανένας δεν είναι πρόθυμος να απαντήσει. Όμως η υπόθεση έχει κοινά στοιχεία με το δικό της οδυνηρό παρελθόν και η Τέα επιμένει στην αναζήτηση της αλήθειας με κάθε κόστος. Παγανιστικές δοξασίες, βαθιά θαμμένα μυστικά και η υποβλητική φύση της σουηδικής επαρχίας συνθέτουν ένα ανατριχιαστικό μυθιστόρημα που καθηλώνει.

Το Καλοκαίρι μου

Γενικότερα η παραλία έχει πολλές επιλογές, όπως αυτές το καλοκαίρι.

..."Πρέπει"...ο πιο Άδειος Λόγος μέσ 'στην Απέραντη Κενολογία τής Ανθρώπινης Γλώσσας"...

............" η Μήδεια...δεν υπάρχει διεισδυτικότερη κι οριστικότερη ανάλυση τού γυναικείου ερωτικού προβλήματος.. 

ο Ευριπίδης είπε την τελευταία λέξη...η Μήδεια μού γίνηκε πάθος...η γυναίκα που από ερωτική ζήλεια σκοτώνει τα παιδιά της είναι ψυχοπαθής ; ...νά το ερώτημα που με τυράννησε.. όχι.. δεν είναι ψυχοπαθής.. άν ήταν δεν θα ενέπνεε τη μεγαλοφυία τού Ευριπίδη που δεν αναζητάει ποτέ τα θέματα τών τραγωδιών του στον κύκλο τής νοσηρότητας.. η Μήδεια είναι ο φυσιολογικός άνθρωπος που το ερωτικό πάθος τού συσκοτίζει το λογικό όπως σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο...κατ'αντιδιαστολήν συμπέρασμα : 

... ο Άνθρωπος που δεν μπορεί να νοιώσει ένα τέτοιο πάθος δεν είναι φυσιολογικός... αφηνίασαν οι δεκαοχτώ καθηγητές τής Φιλοσοφικής Σχολής όταν τους ανέπτυξε αυτή την ανόητη θεωρία επιστημονικά διατυπωμένη...λύσσαξαν...

...Ούρλιαξαν....αλλά δεν μπόρεσαν να τής αρνηθούν τον τίτλο τού διδάκτορα...[....]....

.....Έκλεισε τα μάτια...ένα τέτοιο φώς ξεπερνούσε τις δυνάμεις της....η καρδιά της σκίρτησε..." ποιό ριζικό με περιμένει κάτω απ'αυτό το φώς ; ...Τί βέλη φυλάει στη φαρέτρα του ο Φοίβος για μένα ; "

..." Βλέπεις αυτό το κατάξερο νησί ;...Είναι η Δήλος ".....Καινούριο φώς αδυσώπητο πληγώνει τα μάτια της...Δεν είναι νησί αυτό..

...Είναι ο ίδιος ο ήλιος μισοβουλιαγμένος στα νερά τής θάλασσας...πάνω στην ηλιακή του ύλη θνητή γυναίκα γέννησε τον θεό τού Ήλιου που τον φύτεψε στα σπλάχνα της ο αχτινοβόλος σπόρος τού Δία τού Λαμπερού...

...Πάλι σπαρτάρησε η καρδιά της..."Απόλλων !

Φοίβε ! Δείξου ίλεως ! Δείξου ! "....Έμεινε ακίνητη...Περίμενε την απόκριση τού θεού...

....Άκουσε το μελτέμι να δονίζει ηχηρά τα σκοινιά τών άρμπουρων ωσάν τεράστια υπερκόσμια δάχτυλα να έκρουγαν τις χορδές λύρας ιωνικής...έσκυψε το κεφάλι..."άλλοι θεοί κυβερνούν τώρα το ριζικό μου...οι θεοί που δοκίμασαν σκληρά τη Μήδεια την Κλυταιμνήστρα την Ιοκάστη τη Φαίδρα ...

...Πρέπει να είμαι έτοιμη ως το στερνό κύτταρό μου...Έχω ν'αναμετρηθώ με θεούς πανέμορφους πανέξυπνους πανύψιστους και φοβερούς.....Με τους θεούς τής

Ελλάδας " ................

( ...Μ.Καραγάτσης " Η μεγάλη Χίμαιρα "... )

Από την σελίδα της

Μαρία Δούση

Ποιο είναι το Τελευταίο Βιβλίο που Διαβάσατε ...

Το βιβλίο παραμένει ένα σημαντικό εργαλείο για να διευρύνουμε τις γνώσεις μας και να νιώσουμε πνευματική ευεξία.

Σίγουρα δεν έχει τους φανατικούς φίλους που είχε στο παρελθόν, όμως εξ ίσου σίγουρο είναι ότι μπορεί να σου αλλάξει την διάθεση και να σε κάνει αυτό που λέμε' άλλο άνθρωπο'.

4 εξαιρετικά μυθιστορήματα Ελλήνων συγγραφέων

Αυτά θέλουν χαλαρή ξεκούραση, θάλασσα, καλή παρέα και ένα μυθιστόρημα. Εμείς σας προτείνουμε μερικά από τα καλύτερα αναγνώσματα από την εγχώρια βιβλιοπαραγωγή που αξίζουν μια θέση στην βιβλιοθήκη μας.

Να είχα, λέει, μια τρομπέτα
Δούκα Μάρω
Εκδόσεις Πατάκη

Παραµιλητό, ονειροπόληµα, η χειµαρρώδης εξοµολόγηση μιας γυναίκας από πλατεία σε πλατεία, από γειτονιά σε γειτονιά, από παγκάκι σε παγκάκι. Από το εδώ στο εκεί, από την Αθήνα του σήµερα στην Κρήτη των παιδικών της χρόνων. Ασφαλής μέσα στις φαντασιώσεις της, βέβαιη ότι η ζωή της εξαρτάται από τα μικρά και τα ταπεινά, παίρνει τους δρόµους µε τις τρεις πεθαµένες γιαγιάδες της για συντροφιά: την όμορφη Αφροδίτη, µε τα παραμύθια και τις γητειές· τη Σφακιανή Εργινιά, τη βουνίσια αρχόντισσα µε τα δώρα· την περίλυπη Φιλαρέτη, τη σπουδαγµένη, µε τα ιταλικά και το μαντολίνο της. Εικόνες, σκέψεις, εμμονές, περιπλανήσεις, στόµατα πεινασμένα για ιστορίες, καθείς και το παγκάκι του. Έρωτες, γάµοι, φονικά, πανηγύρια και γεννητούρια, η ορµή του χρόνου, το βουητό της Ιστορίας, πόλεμοι, κακουχίες, ο µόχθος των ανθρώπων. Κατίνα-Κάτια-Κατίγκω, η αμετανόητη Κάκια που ονειρευόταν ότι τρέχει µε το έλκηθρο στο χιονισμένο άγνωστο. Από ένα δυάρι στην Πατησίων, µ’ ένα παγκάκι ορμητήριο, γεννήθηκε ή δεν γεννήθηκε ακόμη, όλα έχει την τέχνη να τα επινοεί. Παιγνιώδης, παθιασµένη, τρυφερή, γλυκόπικρη, μια αφήγηση ποταμός για τη διαχρονική γυναικεία εμπειρία.

Εμμανουήλ και Αικατερίνη

Τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια

Ρέα Γαλανάκη

Σ’ αυτό το μυθιστόρημα αναζητώ ποιοι υπήρξαν οι «γνωστοί-άγνωστοι» γονείς μου – όπως συνήθως είναι οι γονείς. Τι διαμόρφωσε τον Εμμανουήλ και την Αικατερίνη πριν παντρευτούν, πριν τους γνωρίσω, πριν συγκρουστούμε με σφοδρότητα, πριν συμφιλιωθούμε αργότερα. Από πού άντλησαν εκείνο το φορτίο πολιτισμών, νοοτροπιών, συμπεριφορών, ακόμη και ιστορικής οπτικής, που μοιραία μου κληροδότησαν. 

 Αναζήτηση επιτρεπτή, αν όχι και απαραίτητη στην ώριμη ηλικία ενός παιδιού, ενός συγγραφέα – όπως είναι πλέον η δική μου. Παραδόξως, μόνο τώρα αφέθηκαν σε εξομολογήσεις τα κατάλοιπα των νεκρών γονέων, μόνο τώρα αποκρίθηκαν στις ερωτήσεις μου οι παλιές μαυρόασπρες φωτογραφίες τους. Η μνήμη μου ανακάλεσε πιο εύκολα τις οικογενειακές προφορικές εξιστορήσεις, που τόσο πολύ διαφέρουν από στόμα σε στόμα, από άντρα σε γυναίκα, από δωμάτιο σε δωμάτιο, από εποχή σε εποχή. Βρέθηκα στους τόπους, όπου σε ποικίλους χρόνους και σε καιρούς δύσκολους είχαν ζήσει: ιστορικά χωριά της Κρήτης, προπολεμική Βιέννη και Μπορντό, Αθήνα, Ηράκλειο κι άλλους ακόμη. Τόπους-σκηνικά, αφού ανέκαθεν η οικογένεια είναι ο βαθύς εκρηκτικός πυρήνας κάθε δράματος στη ζωή, στην τέχνη. 

Σ’ αυτά τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια αμφισβητώ, επινοώ, κατανοώ, εικάζω, σαρκάζω, και μάλλον συγχωρώ. Στο κάτω-κάτω οι γονείς είναι ο ένας μόνο από τους πολλούς καθρέφτες της αυτογνωσίας μας, ίσως ο πιο σκληρός αλλά και τρυφερός καθρέφτης.

Ονειρεύτηκα τη Σανγκάη

Γιάννης Ξανθούλης

Εκδόσεις Διόπτρα

Ένα απρόσμενο γράμμα από τη Γερμανία θα αναστατώσει τον Πετρόκαμπο. Το ξεχασμένο, όλο πέτρες και σκορπιούς, χωριό στην ενδοχώρα. Κάποτε διέθετε προοπτικές ευημερίας σαν κεφαλοχώρι, όμως μετά ακολούθησε κι αυτό τη μοίρα άλλων ελληνικών χωριών. Παρ’ όλα αυτά, διατηρούσε μια αποκλειστικότητα άγνωστη στους πολλούς: την υπνοβασία. Με το γράμμα, απέκτησε και μια δεύτερη, χάρη στον αποστολέα, τον Απόστολο (Λάκη) Μπούγα, γιο της θρυλικής μαμής Σεβαστιανής, που είχε αναδειχθεί σε αστέρα ερωτικών ταινιών. Έφυγε σχεδόν παιδί από το χωριό για τη Γερμανία, όπου και διέπρεψε. Ετοιμοθάνατος, συντάσσει τη διαθήκη του, αφήνοντας τη σχεδόν αμύθητη περιουσία του στον Πετρόκαμπο. Με προϋποθέσεις. Πρώτη και καλύτερη, από μια άποψη, να ιδρυθεί μουσείο στο όνομά του με τις καλλιτεχνικές επιδόσεις του – και όχι μόνο.

Αποδέκτης της επιστολής με τα καυτά νέα, ο μακρινός (και μόνος εν ζωή) συγγενής του στο χωριό, ο Πέτρος Μακκαβαίος. Ο Μακκαβαίος, που θα γίνει ο «συναισθηματικός κρίκος» μεταξύ του αείμνηστου σταρ και των φιλόδοξων έργων στον Πετρόκαμπο, μόλις διάβασε τις επιθυμίες του Απόστολου, ένιωσε κάτι παραπάνω από ρίγος να διατρέχει τη ραχοκοκαλιά του. Κι ας ήταν Ιούλιος, κατακαλόκαιρο. Διαισθάνθηκε αμέσως ότι η ζωή του θα άλλαζε, χωρίς όμως να φαντάζεται πόσο. Γιατί μιας τέτοιας ευεργεσίας… μύρια άλλα περίεργα έπονται. Όταν μάλιστα στην ιστορία ανακατευτεί και η Σανγκάη, ε, τότε τα πράγματα υπερβαίνουν προκλητικά τη φαντασία ενός συνηθισμένου μοναχικού άντρα που δροσιζόταν με λεμονάδες…

Ανέγγιχτη

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

Εκδόσεις Κέδρος 

Εννιά χρόνια μετά τον θάνατο του παγκοσμίου φήμης μυθιστοριογράφου Αλέξανδρου Καστρινάκη, η πρώτη σύζυγός του αφηγείται την ιστορία του δεκαπενταετούς λευκού γάμου της με έναν άνθρωπο τόσο αφοσιωμένο στις πνευματικές και θρησκευτικές αναζητήσεις του, ώστε να την αφήσει ερωτικά ανέγγιχτη.

Η αφήγηση της εγκαταλελειμμένης γυναίκας, που ξεκινάει το 1883 και φτάνει ως το 1966, σταθμεύοντας σε Κρήτη, Αθήνα, Βιέννη, Βερολίνο και αλλού, εξερευνά και όλες τις άλλες ερωτικές σχέσεις του πρώην άντρα της, καθώς και τις αντανακλάσεις τους στα πολυμεταφρασμένα έργα του, ορισμένα από τα οποία μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο ακόμα και από το Χόλιγουντ.

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, συχνά πιστό αντίγραφό τους.

Το «Σ΄αγαπώ, μ'αγαπάς» γίνεται βιβλίο από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Η ηρωίδα είναι μια από τις συνηθισμένες περιπτώσεις που έλαβε την πάγια εντολή να σπουδάσει, να γίνει ένα αξιοπρόσεχτο μέλος της αγέλης και, αν είναι δυνατόν, ο αρχηγός της.

Όλα τα άλλα μοιάζανε μόνο με χάσιμο χρόνου.

Κι έτσι βρέθηκε φοιτήτρια στα Εξάρχεια, στα μπαρ, στις καταλήψεις και στη γεμάτη ελπίδες εποχή για επανάσταση, να σπαταλάει τη μοναδική περιουσία του ανθρώπου: τον χρόνο.

Μην ξέροντας προς τα πού να πορευτεί, κατευθύνθηκε προς έναν έρωτα, που τον λέγανε Βασίλη.

Εκεί πάνω κούμπωσε όλες τις ελπίδες για τα δύσκολα ερωτήματα της ύπαρξης.

Ελεύθερος Άνθρωπος είναι αυτός που Προχωράει την Σκέψη του εώς το Τέλος

Ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που προχωράει την σκέψη του 

εώς το τέλος

Λέων Μπλουμ

«Εμμανουήλ και Αικατερίνη»: Το νέο έργο της Ρέας Γαλανάκη αφορά τη δική της ζωή

Η μεγάλη επιστροφή της Ρέας Γαλανάκη, η οποία για πρώτη φορά επικεντρώνεται λογοτεχνικά στη δική της ζωή, γίνεται με το μυθιστόρημα «Εμμανουήλ και Αικατερίνη / Τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθι».

Σ’ αυτό το μυθιστόρημα αναζητώ ποιοι υπήρξαν οι «γνωστοί-άγνωστοι» γονείς μου – όπως συνήθως είναι οι γονείς. Τι διαμόρφωσε τον Εμμανουήλ και την Αικατερίνη πριν παντρευτούν, πριν τους γνωρίσω, πριν συγκρουστούμε με σφοδρότητα, πριν συμφιλιωθούμε αργότερα. Από πού άντλησαν εκείνο το φορτίο πολιτισμών, νοοτροπιών, συμπεριφορών, ακόμη και ιστορικής οπτικής, που μοιραία μου κληροδότησαν. Αναζήτηση επιτρεπτή, αν όχι και απαραίτητη στην ώριμη ηλικία ενός παιδιού, ενός συγγραφέα – όπως είναι πλέον η δική μου. Παραδόξως, μόνο τώρα αφέθηκαν σε εξομολογήσεις τα κατάλοιπα των νεκρών γονέων, μόνο τώρα αποκρίθηκαν στις ερωτήσεις μου οι παλιές μαυρόασπρες φωτογραφίες τους. Η μνήμη μου ανακάλεσε πιο εύκολα τις οικογενειακές προφορικές εξιστορήσεις, που τόσο πολύ διαφέρουν από στόμα σε στόμα, από άντρα σε γυναίκα, από δωμάτιο σε δωμάτιο, από εποχή σε εποχή. Βρέθηκα στους τόπους, όπου σε ποικίλους χρόνους και σε καιρούς δύσκολους είχαν ζήσει: ιστορικά χωριά της Κρήτης, προπολεμική Βιέννη και Μπορντό, Αθήνα, Ηράκλειο κι άλλους ακόμη. Τόπους-σκηνικά, αφού ανέκαθεν η οικογένεια είναι ο βαθύς εκρηκτικός πυρήνας κάθε δράματος στη ζωή, στην τέχνη. Σ’ αυτά τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια αμφισβητώ, επινοώ, κατανοώ, εικάζω, σαρκάζω και μάλλον συγχωρώ. Στο κάτω-κάτω οι γονείς είναι ο ένας μόνο από τους πολλούς καθρέφτες της αυτογνωσίας μας, ίσως ο πιο σκληρός αλλά και τρυφερός καθρέφτης.

Η Ρέα Γαλανάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα και δοκίμια. Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει τιμηθεί, εκτός άλλων, δύο φορές με Κρατικό Βραβείο (1999, Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, και 2005, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος). Eπίσης, έχει τιμηθεί με το Βραβείο Πεζογραφίας Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2003), με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Hρακλείου Kρήτης (1987) και με το Βραβείο Αναγνωστών του Eθνικού Kέντρου Bιβλίου (2006). To μυθιστόρημά της Η Άκρα Ταπείνωση απέσπασε το βραβείο Balkanika Literary Award, τη διεθνή διάκριση των Βαλκανικών χωρών (2019). Το ίδιο βιβλίο, στη γαλλική του έκδοση, ήταν υποψήφιο για το Prix Méditerranée Étranger (2017). Το μυθιστόρημά της Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά είναι το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που εντάχθηκε από την Ουνέσκο στην «UNESCO Collection of Representative Works» (1994), ενώ το Ελένη ή ο Κανένας διεκδίκησε το Ευρωπαϊκό Βραβείο «Αριστείον» μπαίνοντας στην τελική τριάδα των υποψήφιων έργων (1999). Έργα της έχουν μεταφραστεί σε 17 γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, ολλανδικά, τσεχικά, βουλγαρικά, σουηδικά, λιθουανικά, τουρκικά, αραβικά, κινεζικά, εβραϊκά, αλβανικά, καταλανικά και ουκρανικά.

Εγώ Αγαπώ πάντα την Μουσική, είναι η Ζωή μου....

 

Γκρινιάζουμε για το μειωμένο ενδιαφέρον για την μουσική, αλλά είναι αδύνατον να την βγάλουμε από την ζωή μας, γιατί απλούστατα είναι η ίδια μας η ζωή και η μόνη που ακόμα και με ένα οποιοδήποτε αντικείμενο μπορείς να δημιουργήσεις ήχους που θα συνοδεύσουν οποιαδήποτε στιχουργική /η αν θέλετε ακόμα και ποιητική σου προσπάθεια.

Άπειρες φορές αυτοσχεδιάζουμε και δημιουργούμε τα δικά μας τραγούδια για να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας σ' αυτούς που αγαπάμε.

 

Επειδή σ' αγαπώ

ως και οι πέτρες ανθίζουν στη γλάστρα

επειδή σ' αγαπώ

το φεγγάρι φιλιέται με τ' άστρα

επειδή σ' αγαπώ

"σ' αγαπώ" γράφω σ' όλους τους τοίχους

επειδή σ' αγαπώ

ξαγρυπνώ στης καρδιάς σου τους ήχους

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Γιάννης Σπανός