2. Η δημοκρατία αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ.
3. Ο Παρθενώνας, ναός αφιερωμένος στη θεά Αθηνά, είναι σύμβολο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής.
4. Ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, τρεις από τους πιο σημαντικούς φιλοσόφους στην ιστορία, ήταν όλοι #Έλληνες.
Όταν σκέφτεστε την Αρχαία Ελλάδα, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό;
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Αριστοτέλης; Ο Παρθενώνας;
Λοιπόν, τα ελληνικά θέατρα μπορεί απλώς να είναι το μεγαλύτερο σύμβολο του αρχαίου κόσμου που όλοι έχουμε χάσει... 🧵
-When you think of Ancient Greece, what is the first thing that comes to mind?
The Olympics? Aristotle? The Parthenon?
Well, Greek theaters might just be the greatest symbol of the ancient world that we have all missed out on... 🧵
Το θέατρο δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ένα viral κομμάτι της ζωής στο λίκνο του ελληνικού πολιτισμού.
Από ταπεινή καταγωγή τον 6ο αιώνα π.Χ., η κοινωνία είχε ανθίσει, ιδιαίτερα μέσω του πολιτισμού.
Αλλά αυτό δεν αφορούσε μόνο την κατασκευή απίστευτων θαυμάτων αρχιτεκτονικής...
-Theater was nothing short of a viral part of life in the cradle of Greek civilization.
From humble origins in the 6th century BC, society had flourished, especially through culture.
But this was not just about building incredible marvels of architecture...
Στην αρχή, οι παλαιότερες παραστάσεις γίνονταν σε ανοιχτούς χώρους, αλλά μέχρι το 500 π.Χ., τα θέατρα εξελίχθηκαν σε μεγαλειώδεις κατασκευές.
Το Θέατρο του Διονύσου, στην Αθήνα, ήταν το πρώτο μεγάλο θέατρο που χτίστηκε.
Η χωρητικότητά του ήταν εντυπωσιακή για την εποχή του — 17.000 θεατές.
-At first, the earliest performances took place in open spaces but by 500 BC, theaters evolved into grand structures.
The Theater of Dionysus, in Athens, was the first great theater to be built.
Its capacity was striking for its time — 17,000 spectators.
Σε αντίθεση με τα σημερινά θέατρα, η αρχαία Ελλάδα είχε έναν κυκλικό χώρο παραστάσεων που ονομαζόταν ορχήστρα, που σημαίνει «χορευτικός χώρος».
Οι ηθοποιοί και η χορωδία έπαιξαν εδώ, με το κοινό να κάθεται σε ημικύκλιο γύρω από αυτό.
-Unlike today's theaters, ancient Greece had a circular performance area called the orchestra, meaning "dancing space".
Actors and the chorus performed here, with the audience seating in a semi-circle around it.
Αλλά δεν ήταν μόνο το θέατρο που θεωρούνταν υπέροχο – τα έργα ήταν εξίσου σημαντικά.
Οι θεατρικοί συγγραφείς διαγωνίστηκαν σε φεστιβάλ και η νίκη είχε κύρος...
Οι νικητές στέφθηκαν με στεφάνι από κισσό και μπήκαν στην ιστορία με διάσημα ονόματα όπως ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής.
-But it wasn't just theater that was considered sublime — plays were just as important.
Playwrights competed in festivals and winning was prestigious...
Victors were crowned with an ivy wreath and cemented into history with famous names including Aeschylus and Sophocles.
Ξεκίνησε ως ένα ταπεινό σκηνικό, αλλά εξελίχθηκε σε διώροφο, που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση κοστουμιών και σκηνικών.
Τελικά, η σκηνή έγινε ένας ζωγραφισμένος καμβάς, ενισχύοντας την αφήγηση στη σκηνή.
By now, you may have noticed the bulky structure at the back of the stage (the skene).
It started as a humble backdrop but evolved into two-stories, being used for storing costumes and props.
Eventually, the skene became a painted canvas, enhancing the storytelling on stage.
@ Αλλά τα θέατρα δεν ήταν μόνο για την Αθήνα.
Καθώς ο ελληνικός πολιτισμός εξαπλώθηκε, τόσο διαδόθηκε και τα θέατρα του.
Από τη χερσόνησο της Ανατολίας μέχρι τη Ρώμη και ακόμη και τη Βόρεια Αφρική - σε όλη τη Μεσόγειο.
-But theaters weren't just for Athens.
As Greek culture spread, so did its theaters.
From the Anatolian peninsula to Rome and even North Africa — all around the Mediterranean.
Ως ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της αρχαίας Ελλάδας, ήταν μέρος του ιερού του Δία.
Ωστόσο, ο αξιοσημείωτος ρόλος του επεκτείνεται στο Μαντείο της Δωδώνης, ένα από τα παλαιότερα ελληνικά μαντεία, όπου οι ιερείς ερμήνευαν το θρόισμα των φύλλων βελανιδιάς ως θεϊκά μηνύματα.
-The Theater of Dodona
As one of the largest theaters of ancient Greece, it was part of the sanctuary of Zeus.
However, its notable role extends to the Dodona Oracle, one of the oldest Hellenic oracles, where priests interpreted the rustling of oak leaves as divine messages.
(Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι μαρμάρινο γλυπτό αγνώστου καλλιτέχνη της ελληνιστικής εποχής που βρέθηκε στο ιερό των Μεγάλων Θεών στην Σαμοθράκη και παριστάνει φτερωτή τη Θεά Νίκη).
Αρχαία Μεσσήνη: Πώς αλλάζει και αναβαθμίζεται η ελληνική… Πομπηία
Η Αρχαία Μεσσήνη αναβαθμίζεται με σύγχρονες υποδομές εξυπηρέτησης των επισκεπτών, οι οποίες προσαρμόζονται στα νέα αρχαιολογικά δεδομένα, με την κατάργηση περιττών χώρων και την άμεση σύνδεση των οικοδομημάτων, μέσω ειδικών διαδρομών, με το υπό κατασκευή Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο.
Το όραμα του αείμνηστου αρχαιολόγου Πέτρου Θέμελη, ο οποίος για 40 σχεδόν χρόνια μετέτρεψε την Αρχαία Μεσσήνη σε σημείο αναφοράς, φαίνεται να ολοκληρώνεται με το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, ένα αίτημα χρόνων τόσο του ίδιου όσο και της τοπικής κοινωνίας, που βρίσκεται στο στάδιο της μελέτης, αλλά και με την αναβάθμιση των επιμέρους χώρων. Εκτός από το μουσείο, που έχει ήδη αναγγελθεί, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη προχώρησε, μετά την πρόσφατη έγκριση του ΚΑΣ, στη γνωστοποίηση των επιμέρους αλλαγών που θα γίνουν ώστε να προβληθεί εξ ολοκλήρου ο αρχαιολογικός χώρος με τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης υποστηρίζουν ότι η φιγούρα του γίγαντα του Cerne Abbas απεικονίζει τον μυθικό ήρωα Ηρακλή. Το σημείο όπου ήταν σχεδιασμένη χρησίμευε ως σταθμός συγκέντρωσης στρατού κατά την περίοδο των Σαξόνων.
Ο γίγαντας του Cerne Abbas είναι μια σκαλιστή μορφή σε λόφο ύψους 55 μέτρων κοντά στο χωριό Cerne Abbas στο Ντόρσετ της Αγγλίας. Η προέλευση του γίγαντα αποτελούσε εδώ και καιρό μυστήριο, με την πρώτη γραπτή καταγραφή να χρονολογείται στα τέλη του 17ου αιώνα.
© Παρέχεται από: enikos.gr
Η άριστα διατηρημένη τοιχογραφία στον τάφο ενός στρατηγού-εταίρου του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης είναι ένα από τα ελάχιστα δείγματα ζωγραφικής της αρχαιότητας.
Ονομάζεται απλά «μακεδονικός τάφος ΙΙΙ» και είναι αγνώστου νεκρού, το όνομα του οποίου δεν θα το μάθουμε ποτέ, ωστόσο είναι μοναδικός, γιατί η πρόσοψή του είναι καταγραφή από τοιχογραφίες με εκπληκτικά χρώματα, που έχουν διατηρηθεί σε εξαίρετη κατάσταση. Είναι περίεργο που δεν είναι και τόσο γνωστός (ή καθόλου γνωστός, αν κρίνουμε από τις επισκέψεις την ημέρα που πήγαμε: συνολικά τέσσερα άτομα, δηλαδή μόνο εμείς!) γιατί είναι από τα ελάχιστα δείγματα τόσο υψηλής αρχαίας ζωγραφικής στην Ελλάδα. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι υπήρξε η τελευταία κατοικία ενός υψηλόβαθμου Μακεδόνα, ενός στρατηγού-εταίρου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως δηλώνει και ο σιδερένιος οπλισμός του, που βρέθηκε στο εσωτερικό του τάφου και συναρμολογήθηκε από δεκάδες θραύσματα.
Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι υπήρξε η τελευταία κατοικία ενός υψηλόβαθμου Μακεδόνα, ενός στρατηγού-εταίρου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως δηλώνει και ο σιδερένιος οπλισμός του, που βρέθηκε στο εσωτερικό του τάφου και συναρμολογήθηκε από δεκάδες θραύσματα.
© Πηγή παρέχεται από το: LiFO
Φανταστείτε τον Κολοσσό της Ρόδου, το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός και τα υπόλοιπα Θαύματα του Κόσμου να μην είχαν καταστραφεί και να υπήρχαν σήμερα, όπως πριν από χιλιάδες χρόνια όταν χτίστηκαν για πρώτη φορά.
Μόνο ένα από τα επτά θαύματα σώζεται σήμερα, η Πυραμίδα του Χέοπα (η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας), καθώς τα υπόλοιπα έχουν χαθεί με το πέρασμα του χρόνου λόγω πολέμων και φυσικών καταστροφών.
Χρησιμοποιώντας το Midjourney, η τεχνητή νοημοσύνη «ανέστησε» τα 7 Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, δίνοντας την ευκαιρία στον κόσμο να τα δει με μία νέα ματιά.
Η AI έχει κάνει ακριβώς αυτό, αναδημιουργώντας τα ιστορικά μνημεία, με χιλιάδες τουρίστες να τα φωτογραφίζουν με τα smartphone τους.
Τα 7 Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου:
Ο Κολοσσός της Ρόδου
Η Πυραμίδα του Χέοπα
Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας
Το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός
Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας
Ο Κολοσσός της Ρόδου
Ο Ουρανός μιλάει Ελληνικά και αυτό το οφείλουμε στην «Μαθηματικὴ Σύνταξις» του Πτολεμαίου, τον χάρτη της ονοματοθεσίας αστερισμών, πλανητών, άστρων και γαλαξιών στο συμπαντικό στερέωμα!
Η Αλμαγέστη αποτελεί το μεγαλύτερο και σημαντικότερο αστρονομικό σύγγραμμα της Αρχαιότητας, η αυθεντία του οποίου διατηρήθηκε μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα. Αποτελεί την κύρια πηγή στην οποία ανατρέχουν οι αστρονόμοι μέχρι και σήμερα για ιστορικά δεδομένα, καθόσον υπήρξε ο βασικός αστρονομικός οδηγός για περίπου μιάμιση χιλιετία.
Στην Ελληνική μυθολογία, ο Δάρδανος ήταν γιος του Δία και της Ηλέκτρας, θυγατέρας του Άτλαντος, και ιδρυτής της πόλεως Δαρδάνου στο Όρος Ίδα της Τρωάδος.
Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς ισχυρίζεται ότι η πατρίδα του Δαρδάνου ήταν η Αρκαδία όπου ο Δάρδανος και ο μεγαλύτερος αδελφός του Ιασός (ή Ιασίων) κυβέρνησαν ως βασιλείς μετά τον Άτλαντα. Ο Δάρδανος παντρεύτηκε τη Χρυσή, θυγατέρα του Πάλλαντα (γιου του Λυκάονος), από την οποία απέκτησε δύο γιους: τον Ιδαίο και το Δείμα.
Ο Σειληνός κρατάει τον θεό του Διόνυσο βρέφος με ιδιαίτερη τρυφερότητα....
Αντίγραφο του πρωτότυπου έργου του Λύσιππου στο μουσείο του Βατικανού....
Mars and Venus with Cupid 1809
Leopold Kiesling (1770–1827)
Carrara marble --Vienna--
Σπουδαίες Ελληνίδες της αρχαιότητας – Αρχαία Ελλάδα: Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν σπουδαίοι. Είχαν καταφέρει και είχαν εφεύρει πολλά
Ο γιγάντιος Βούδας της Leshan (Σετσουάν, Κίνα)
Φτιαγμένος από πέτρα, κατά τη διάρκεια της δυναστείας Tang, ο Βούδας αυτός φτάνει τα 71 μέτρα ύψος και βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Minjiang, Dadu και Qingyi. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 713 και τελείωσε το 803, ενώ μπήκε στη λίστα με τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco το 1996. Το άγαλμα αυτό ήταν ιδέα ενός κινέζου μοναχού, του Haitong, ο οποίος πίστευε ότι η παρουσία ενός πέτρινου Βούδα θα ηρεμούσε τα νερά των ποταμών. Όταν τα χρήματα τελείωσαν, ο Haitong αυτοκτόνησε, η κυβέρνηση, όμως, αποφάσισε να το ολοκληρώσει. Λόγω της μεγάλης ποσότητας βράχων που τοποθετήθηκε στο ποτάμι κατά τη διάρκεια της κατασκευής, τα νερά των ποταμών έγιναν πιο ρηχά και πιο ήρεμα, επιβεβαιώνοντας κατά μια έννοια τον Haitong.
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
© Παρέχεται από: ΣΚΑΪ
Η παλαιότερη σωζόμενη φωτογραφία της Ακρόπολης - μια δαγκεροτυπία - χρονολογείται από το 1842, μετά την απελευθέρωση του ελληνικού κράτους από τους Τούρκους
Τραβήχτηκε ένα πρωί από τον Γάλλο φωτογράφο Josepf-Filibert Girault de Prangey από τον Λόφο των Νυμφών (δίπλα στου Φιλιπάππου) και το Αστεροσκοπείο και δείχνει τον Παρθενώνα «πληγωμένο» από την τουρκική κατάληψη του Ιερού βράχου.
Η εικόνα της Αθήνας εκείνη την περίοδο ήταν πολύ άσχημη καθώς είχε υποστεί σοβαρότατες καταστροφές, ιδιαίτερα στο διάστημα της ενδεκάμηνης πολιορκίας της από τον Κιουταχή, μεταξύ Ιουνίου 1826 και Μαΐου 1827.
Η τουρκική φρουρά αποχώρησε οριστικά από το φρούριο της Ακρόπολης την 31η Μαρτίου 1833.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο αντιβασιλέας του Όθωνα Γκέοργκ Λούντβιχ φον Μάουρερ ή Γεώργιος Λουδοβίκος φον Μάουρερ, όταν έφτασε στην Αθήνα το 1833 κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης του Όθωνα, έγραφε: «Η Αθήνα που πριν απ’ τον Απελευθερωτικό Πόλεμο αριθμούσε 3.000 περίπου σπίτια, τώρα δεν είχε ούτε 300. Τα άλλα είχαν μεταβληθεί σ’ έναν άμορφο σωρό από πέτρες».
Πηγή: skai.gr
Απεικονίζει μέρος της οχύρωσης του βράχου, του Παρθενώνα και μερικά από τα άλλα αρχαία κτίρια της Ακρόπολης.
Ένας τεράστιος πυθμένας ωκεανού πιθανότατα περιβάλλει μεγάλο μέρος – αν όχι όλο – τον πυρήνα της Γης σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση « Science Advances». Αυτό το λεπτό, πυκνό στρώμα βρίσκεται περίπου 3.200 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, μεταξύ του πυρήνα και του μανδύα, του μεσαίου στρώματος του πλανήτη μας. Το στρώμα αυτό μπορεί να καλύπτει ολόκληρο το όριο πυρήνα-μανδύα σύμφωνα τους ερευνητές με επικεφαλής την Σαμάνθα Χάνσεν καθηγήτρια του τμήματος Γεωλογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα.
Λόγω της θέσης του, ο Μινωικός πολιτισμός βασίστηκε στην ανοικτή θάλασσα και στους διεθνείς εμπορικούς κύκλους.
Ο Μινωικός πολιτισμός ήταν ένας πολιτισμός της Εποχής του Χαλκού στο νησί της Κρήτης και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, άνθισε από το 3000 π.Χ. έως 1450 π.Χ.
Μετά από μια μακρά περίοδο παρακμής έληξε τελικά περίπου το 1100 π.Χ. Αντιπροσωπεύει τον πρώτο προηγμένο πολιτισμό της Ευρώπης, ο οποίος άφησε πίσω του μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα, εργαλεία, έργα τέχνης, συστήματα γραφής και ένα εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο.
Ο πολιτισμός ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς. Ο όρος «Μινωικός» προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Μίνωα και επινοήθηκε από τον Έβανς, ο οποίος συνέδεσε την Κνωσό με τον λαβύρινθο και τον Μινώταυρο.
Ο Μινωικός πολιτισμός έχει περιγραφεί ως ο πρώτος του επιπέδου του στην Ευρώπη ενώ ο ιστορικός Γουίλ Ντυράν χαρακτήρισε τον μινωικό πολιτισμό ως «τον πρώτο κρίκο στην ευρωπαϊκή αλυσίδα»
Ο Μινωικός πολιτισμός μπορεί να βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στα μονοπάτια των ουράνιων αστέρων παραπάνω για να τους βοηθήσει να πλοηγηθούν στη Μεσόγειο.
Υπάρχει από την αρχαιότητα μια πολύ ιδιαίτερη ταύτιση του ανθρώπου με το υγρό στοιχείο. Η θάλασσα είναι ο μοναδικός προορισμός που ανυπομονούμε όλοι να βρεθούμε όταν φτάνει το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει τίποτα άλλωστε, που να ταυτίζουμε περισσότερο με το καλοκαίρι, από την θάλασσα.
O Χάρτης του Δημιουργού!
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το 1999 στο Μπασκίρ μία μεγάλη πλάκα, ηλικίας 120 εκατομμύριων ετών, με τον ανάγλυφο χάρτη της περιοχής των Ουραλίων.
Ο χάρτης περιέχει πολλά έργα: ένα σύστημα καναλιών με μήκος περίπου 12.000 χιλιόμετρα, υδατοφράκτες, ισχυρά φράγματα, πολυγωνικές περιοχές με άγνωστη χρησιμότητα και πολυάριθμες επιγραφές με ιερογλυφικά.
Η πέτρα αποτελείται από τρία στρώματα. Το πρώτο είναι από σκληρό δολομίτη με πάχος 14 εκατοστά. Το δεύτερο είναι και το πιο ενδιαφέρον. Αποτελείται από «Διοψιδία ύαλο». Πρόκειται για ορυκτό γυαλί που παράγεται με πίεση και υψηλή θερμοκρασία ανάμεσα στα πετρώματα. Σε αυτό το στρώμα είναι χαραγμένος ο χάρτης.
Το τρίτο στρώμα έχει 2 χιλιοστά πάχος και είναι φτιαγμένο από πορσελάνη(!) που προστατεύει την επιφάνεια από την φθορά.
Η επιφάνεια του χάρτη δεν έχει κατασκευαστεί με σφυρί και καλέμι. Είναι απλά αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι οφθαλμοφανές ότι η πέτρα έχει υποστεί επεξεργασία από μηχανήματα. Οι φωτογραφίες ακτινών X επιβεβαίωσαν ότι η πλάκα ήταν τεχνητής προέλευσης και έχει γίνει με εργαλεία ακρίβειας.
Τα ιερογλυφικά κείμενα δεν είχαν σχέση με τα κινεζικά και ο ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το είδος της πορσελάνης, που καλύπτει την πλάκα, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στην Κίνα.
Στον χάρτη υπήρχε ένα γιγαντιαίο αρδευτικό σύστημα: εκτός από τους ποταμούς, υπάρχουν δύο συστήματα καναλιών με πλάτος 500 μέτρα, 12 φράγματα από 300 μέχρι 500 μέτρα φαρδιά και μήκος περίπου 10 χιλιόμετρα. Για να δημιουργήσει κανείς τέτοιες κατασκευές θα πρέπει να μετακινήσει τουλάχιστον 4 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος! Σύμφωνα δε με τον χάρτη, ο ποταμός Μπέλαγια έχει τεχνητή κοίτη.
Οι επιστήμονες κατέληξαν σε δύο ηλικίες, 500 εκατομμύρια έτη η πρώτη και προτίμησαν την δεύτερη 120 εκατομμύρια έτη.
Οι Αμερικανοί εξέτασαν επίσης τον χάρτη, στο κέντρο ιστορικής χαρτογραφίας στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ. Σύμφωνα με δηλώσεις τους τέτοιος τρισδιάστατος χάρτης θα μπορούσε να κατασκευαστεί μόνο με αεροδιαστημική τεχνολογία. Επιπλέον, τώρα στις ΗΠΑ, δουλεύουν στην δημιουργία ενός παγκόσμιου τρισδιάστατου χάρτη παρόμοιου με αυτόν! Για την κατασκευή απαιτούνται υπέρ-υπολογιστές και έρευνα από δορυφόρο!
Οι ερευνητές που ανακάλυψαν τον χάρτη έδωσαν στον κατασκευαστή του το όνομα «Ο Δημιουργός»! Κάποιος ανεπτυγμένος πολιτισμός υπήρξε και ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του χάρτη.
Τώρα οι ερευνητές είναι βέβαιοι ότι υπάρχουν περίπου άλλα 348 κομμάτια όπως αυτό. Από δείγματα χώματος που πήραν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο χάρτης ήταν κάποτε τοποθετημένος πάνω στο όρος Σοκολίναγια. Όμως οι παγετώνες που ακολούθησαν έσπασαν την πλάκα και την διασκόρπισαν στην περιοχή. Θεωρητικά θα πρέπει να έχει μία επιφάνεια περίπου 500 τετραγωνικά μέτρα!
Ο χάρτης αυτός προκαλεί σοβαρά και αναπάντητα ερωτήματα:
-Ποιος ήταν ο κατασκευαστής, αφού εκείνη την εποχή υπήρχαν μόνο δεινόσαυροι;
-Πως μπορεί να υπάρχει διαστημική τεχνολογία πριν 150 εκατομμύρια χρόνια;
-Σε τι χρησιμεύει ένας πέτρινος χάρτης σε ανθρώπους που έχουν διαστημόπλοια;
-Γιατί έγινε τόσος κόπος για έναν χάρτη που ήξεραν ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί;
-Ο χάρτης κατασκευάστηκε για να τον χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι, σαν «σημάδι» για κάποιους άλλους ή σαν μήνυμα για τους μεταγενέστερους πολιτισμούς;…
Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαρειές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατούσες μας.
Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.
Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.
Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα η με… κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.
Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ήρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέττα, το Πρώτο, το Εμπρός.
