Ο Φερστάπεν είχε στην Σουζούκα ένα αριστουργηματικό τριήμερο. Μετέτρεψε την εξωφρενική pole του Σαββάτου σε νίκη την Κυριακή, θέτοντας έτσι ένα νέο πρότυπο του τι συνιστά κορυφαία επίδοση.
Οι λίγο πιο υποψιασμένοι θεατές, όμως, γνώριζαν ότι γίνονταν μάρτυρες μίας ιστορικής εμφάνισης. Αρκούσε η γνώση του γενικού πλαισίου μέσα στο οποίο διεξαγόταν το τριήμερο της Ιαπωνίας για να καταλάβουν ότι παρακολουθούσαν έναν άθλο. Έβλεπαν τον Φερστάπεν να αγγίζει κορυφές τις οποίες ελάχιστοι οδηγοί έχουν αγγίξει από το 1950.
Επειδή όσο συγκλονιστική και εάν ήταν η pole του Μαξ, επρόκειτο για έναν και μόνο γύρο. Ακόμη και εάν ο Αλόνσο δήλωνε με πλατύ χαμόγελο μετά τις κατατακτήριες ότι «μόνο ο Μαξ θα μπορούσε να το κάνει αυτό», ο Φερστάπεν παρέμενε αουτσάιντερ.
Δεν θα περίμενε κανείς τον Ολλανδό να οδηγεί σαν σε κατατακτήριες επί 53 συναπτούς γύρους. Έτσι κι αλλιώς κάτι τέτοιο ήταν εφικτό μόνο στην εποχή των ανεφοδιασμών καυσίμου. Η σημερινή F1 έχει άλλες απαιτήσεις. Πρέπει να υπάρξει σωστή διαχείριση των ελαστικών, στρατηγική σκέψη στη διάρκεια του αγώνα και να έρθει το… qualifying mode μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου