Θλίψη, θλίψη βουβή για τούς συγγενείς, θλίψη που πρέπει να αποκτήσει φωνή για τούς υπόλοιπους, όλη η χθεσινή επικαιρότητα παραμερίστηκε και αύριο μεθαύριο αυτή η τραγωδία θα γίνει απλά ένα "σαν σήμερα", οι πολιτικές κόντρες θα συνεχίσουν την πορεία τους και το κακό είναι ότι εμείς παίζουμε το παιγνίδι τους, και το κάνουμε με ευχαρίστηση και φανατισμό.
Όταν κύρια μέριμνα τού καθενός είναι η επικράτηση τής πολιτικής του παράταξης και ενδεχομένως τού εγώ του με κάθε τρόπο τότε έχουμε δώσει ένα άλλοθι στα κόμματα και διαμορφώνουμε τον τρόπο συμπεριφοράς τους απέναντι μας.
Πρέπει κάποτε να αντιληφθούν και αυτοί και εμείς ότι οι πολιτικοί δεν υπάρχουν για να εκλέγονται, η χώρα στην πραγματικότητα βρίσκεται το πολύ στο 1950, σε μιά κανονική κοινωνία η μόνη έννοια θα ήταν το μπροστά, εδώ όπισθεν ολοταχώς με παλλαϊκή συμμετοχή, εδώ Βαλκάνια με την αυτογνωσία στο παχύ έντερο τής αυταρέσκειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου