Και αυτός αλήθεια που ήμουνα
Ο πολλούς αιώνες πριν
Ο ακόμη χλωρός μες τη φωτιά
O άκοπος απ’ τον ουρανό
ψιθύρισε όταν ρώτησα:
-Τι το καλό; Τι το κακό;
-Ένα σημείο
και σ αυτό πάνω ισορροπείς και υπάρχεις
κι απ αυτό πιο πέρα ταραχή και σκότος
κι απ αυτό πιο πίσω βρυγμός των αγγέλων
Ένα σημείο
και σ αυτό μπορείς απέραντα να προχωρήσεις
ή αλλιώς τίποτε άλλο δεν υπάρχει πια
Κι ο Ζυγός που, ανοίγοντας τα χέρια μου,
έμοιαζε να ζυγιάζει το φως και το ένστικτο ήτανε
ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός ο μέγας!
Οδυσσέας Ελύτης, ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου