Κικής Δημουλά, το Αυτοσυντήρηση και το Κονιάκ Μηδέν Αστέρων

Αναζητώντας τα ποιητικά αποτυπώματα στις ψυχές μας και τον επηρεασμό της αρμονικότητας στα φάλτσα μας… Με δύο ποιήματα της Κικής Δημουλά, το Αυτοσυντήρηση και το Κονιάκ Μηδέν Αστέρων

ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων.

Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει

-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.

Τώρα πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ πλευρὸ

τοῦ ἀνώφελου.

Σιγὰ σιγὰ νὰ ξαναβρεῖ τὸ λέγειν της ἡ μνήμη

νὰ δίνει ὡραῖες συμβουλὲς μακροζωϊας

σὲ ὅ,τι ἔχει πεθάνει.

Ἂς σταθοῦμε στὸ πλευρὸ ἐτούτης τῆς μικρῆς

Φωτογραφίας

ποὺ εἶναι ἀκόμα στὸν ἀνθὸ τοῦ μέλλοντός της:

νέοι ἀνώφελα λιγάκι ἀγκαλιασμένοι

ἐνώπιον ἀνωνύμως εὐθυμούσης παραλίας.

Ναύπλιο Εὔβοια Σκόπελος;

Θὰ πεῖς

καὶ ποὺ δὲν ἦταν τότε θάλασσα.

Κική Δημουλά