Ο Χρήστος Καπλάνης Βάζει Χρώμα στο Παρελθόν

 

Μελίνα Μερκούρη και Άντονι Πέρκινς στα γυρίσματα της Φαίδρας. Ύδρα 1962.

Ο Χατζηδάκις και ο Τσε Γκεβάρα, ο Τσώρτσιλ με ένα «Tommy gun» ανά χείρας, η Σοφία Λόρεν και ο Γιόχαν Στάρους, ο Καραμανλής και ο Γκαγκάριν, και δεκάδες άλλες προσωπικότητες, μαζί με σπάνιες ιστορικές στιγμές του ασπρόμαυρου παρελθόντος παίρνουν χρώμα και ζωή δια χειρός Χρήστου Καπλάνη.

Συνήθως ξεχνάμε ότι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε ένα κόσμο γεμάτο χρώματα. O χρωματισμός τους βοηθά να απομακρύνουμε αυτό το εμπόδιο μεταξύ του παρελθόντος και της σύγχρονης οπτικής μας, τραβώντας λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα στην οποία ελήφθη η φωτογραφία.

Το χρώμα φέρνει νέα ζωή στις φωτογραφίες και προκαλεί μια ζωντανή νέα προοπτική.

Τα πρώτα κορίτσια που εμφανίστηκαν με ακάλυπτα πόδια δημόσια στο Τορόντο. (1937)

Οδός Αιόλου, 1892

Ναύπλιο,1897. Βοσκοί στην περιοχή Πρόνοια, οδός 25 Μαρτίου.

Ο Μάρλον Μπράντο με το Ντάκσχουντ της γιαγιάς του, το 1949.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ χειρίζεται ένα «'Tommy gun'» κατά τη διάρκεια μιας επιθεώρησης της παράκτιας άμυνας εισβολής κοντά στο Χάρτλπουλ, στην κομητεία Ντάραμ, Αγγλία. 1940

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Καραμανλής, υποδέχεται τον Σοβιετικό κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν. Αθήνα, Φεβρουάριος 1962.

Με αυτή την τοποθέτηση υποδέχεται ο Χρήστος Καπλάνης τους επισκέπτες του blog του με τίτλο Pastincolor. Εκεί ο δημιουργός εκθέτει μέρος της δουλειάς του που, όπως προκύπτει από το όνομα, κάνει ακριβώς αυτό: βάζει χρώμα στο παρελθόν.

Αθήνα, 1944

Αθήνα, πλατεία Ομονοίας, 1955. Το λεωφορείο για το Παγκράτι.

Άλμπερτ Αϊνστάιν και Τσάρλι Τσάπλιν το 1931

Αμερικανοί στρατιώτες στο μέτωπο των Αρδεννών. Ιανουάριος, 1945.

Εβραίοι περιμένουν τη μοίρα τους στη ράμπα επιλογής, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς, 1944

Η Σοφία Λόρεν στη ταινία «Boccaccio '70» το 1962.

Παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες μεγάλων προσωπικοτήτων και καίριων ιστορικών στιγμών ξαναζωντανεύουν κατόπιν της διεργασίας που εφαρμόζει ο Χρήστος Καπλάνης. Παρατηρώντας μάλιστα κανείς το πριν και το μετά, όπως αυτό εμφανίζεται στα διαδοχικά Posts του Χρήστου Καπλάνη στη σελίδα του στο Facebook, μοιάζει σαν ένα μαγικό ραβδί να προσθέτει κάτι παραπάνω από χρώμα στις φωτογραφίες. Νιώθεις λες και τους μεταγγίζει ζωή και δίνει ανάσα στο υλικό που από ασπρόμαυρο επιστρέφει στην πραγματικότητά του και ξαναγίνεται αυτό που προοριζόταν: το στιγμιότυπο της πραγματικής, πάλλουσας, πολύχρωμης ζωής.