Η σειρά είναι διαθέσιμη για streaming στην πλατφόρμα του Netflix.
Ισπανική σειρά ακούσαμε, ιστορικό δράμα ακούσαμε, Ναζί και στρατόπεδα συγκέντρωσης ακούσαμε. Ε, ενθουσιαστήκαμε και την βάλαμε στις πέντε σειρές που ανυπομονούσαμε να δούμε τον Σεπτέμβριο στο Netflix.
Δεν δώσαμε όμως πολλή σημασία στους δημιουργούς της σειράς «Jaguar» οι οποίοι κρύβονται επίσης πίσω από τις σειρές «Cable Girls» και «High Seas», και άρα διαθέτουν μια ροπή προς τη σαπουνόπερα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στην πλατφόρμα του Netflix υπάρχει διαθέσιμη η νέα σειρά «Jaguar», η οποία μας μεταφέρει στην Ισπανία τη δεκαετία του 1960. Χρησιμοποιώντας ως πυρήνα της το ιστορικό πλαίσιο του Ολοκαυτώματος και κυρίως το τραύμα των επιζησάντων των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η σειρά ακολουθεί τη φανταστική ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων με «ανοιχτές πληγές» οι οποίοι προσπαθούν να φέρουν στη δικαιοσύνη Ναζί που έχουν διαφύγει, ή προσπαθούν να διαφύγουν, από τη Γερμανία.
Ωραία και έξυπνη ιδέα, την έχουμε ξαναδεί, δεν θα μας χάλαγε να την ξαναδούμε.
Η σειρά αν και σέβεται την Ιστορία στην οποία βασίζεται έχει τρεις βασικές αδυναμίες που την κάνουν ανυπόφορη:
1. Επιλέγει να κινηθεί στο είδος της κατασκοπικής περιπέτειας, χωρίς όμως να «ξεβγάλει» από πάνω της το μελόδραμα που αρέσει στους δημιουργούς της. Και επιλέγει την εικόνα χωρίς ουσία. Έτσι αντί να αναδεικνύει τα δραματικά της στοιχεία καταλήγει μία αφήγηση φορτισμένη με το ζόρι, ανέπνευστη, που μοιάζει με σαπουνόπερα. Παράλληλα η ιστορία είναι προκλητικά αναμενόμενη και σε στιγμές δίχως ίχνος σεβασμού στην λογική- πχ η σκηνή στη βάρκα.
2. Σε όλα αυτά δεν βοηθάει καθόλου η αδυναμία των ηθοποιών να πείσουν. Δίχως ερμηνευτικές αρετές, όταν δεν πυροβολούν ακατάπαυστα, προσπαθούν να μας μεταδώσουν το τραύμα του εγκλεισμού στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, τους ισόβιους εφιάλτες της φρίκης και τον οδύνη του χαμού αγαπημένων προσώπων. Η αίσθηση που αφήνουν όμως είναι η ίδια που αφήνει συνολικά η σειρά, ένα κρίμα. Να σημειωθεί ότι μακράν χειρότερη είναι η κεντρική ηρωίδα, εντυπωσιακή αλλά άδεια.
3. Εντάξει δεν είπαμε οι συντελεστές να αναζητήσουν μια χρονομηχανή για να μας μεταφέρουν την ατμόσφαιρα της χρονικής περιόδου που τοποθετούν την ιστορία, ωστόσο, καλό θα ήταν να κάνουν έστω μια προσπάθεια να μοιάζει το σκηνικό με την εποχή για την οποία μιλάνε. Παρακολουθώντας τη σειρά έχεις την αίσθηση ότι πρόκειται για ιστορία στο παρόν. Τόσο το production design όσο και τα κοστούμια είναι λες και πέταξαν την ιστορία για τη δεκαετία του 60 στη σύγχρονη Μαδρίτη. Η πόλη είναι καλοφτιαγμένη, φτώχεια δεν υπάρχει, οι άνθρωποι δεν είναι ταλαιπωρημένοι.
ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ- ivard@naftemporiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου