Όλοι ενθουσιαζόμαστε όταν το ξενοδοχείο που μας φιλοξενεί έχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία. Ένας διάσημος που είχε επισκεφτεί το μέρος, μια επεισοδιακή απεργία που είχε πραγματοποιηθεί εκεί, ή οι πολύ διαφορετικές χρήσεις του κτιρίου μπορούν να είναι κάποιες από τις ιστορίες που θα ακούσουμε για το κατάλυμά μας. Πιο σπάνια, και σίγουρα όχι με την ίδια ζέση στην κοινοποίηση της πληροφορίας, μπορεί το μέρος να έχει συνδεθεί με πιο σκοτεινές ιστορίες. Σε αυτή την περίπτωση, μάλλον θα προτιμούσαμε τουλάχιστον ο η ιστορία να μην σχετίζεται με το δωμάτιό μας.
Μια τέτοια περίπτωση σκοτεινού τουρισμού αποτελεί το Bodmin Jail Hotel που εγκαινιάστηκε προσφάτως στην Κορνουάλη.
Ξενοδοχείο, καφέ, εστιατόριο και μουσείο το συγκρότημα, όπως λέει και το όνομά του, το ήταν κάποτε φυλακή. Το καφέ έχει μια θηλιά για λογότυπο, στο εστιατόριο μπορείς να φας τα «φυλακισμένα κέικ καβουριών» ή ένα μπιφτέκι «Belmarsh» (διάσημη φυλακή υψηλής ασφαλείας της Αγγλίας) και στο μουσείο μπορείς να ακούσεις ιστορίες κρατουμένων και ιστορίες απαγχονισμών μιας και στο Bodmin συνέρρεαν για να παρακολουθήσουν δημόσιες εκτελέσεις.
Όταν λέμε κάποτε εννοούμε το 1779. Ως φυλακή ξαναχτίστηκε τον 19ο αιώνα, χωρίς να αλλάξει τα βασικά του χαρακτηριστικά καθώς παρέμεινε ένα παγωμένο και βάναυσο μέρος μέχρι το κλείσιμό του το 1927.
Οι κρατούμενοι αναγκάζονταν να εργάζονται σκληρά και πολλοί, συμπεριλαμβανομένων μικρών παιδιών, είχαν φυλακιστεί για παραπτώματα. Πενήντα πέντε κρατούμενοι εκτελέστηκαν για διαφορετικών ειδών εγκλήματα, από δολοφονίες μέχρι ζωοκλοπές.
Στο σημερινό ξενοδοχείο αποδίδεται τιμή σε ένα από αυτούς τους κρατούμενους που διέμεινε στο μέρος σχεδόν πριν από 175 χρόνια. Πρόκειται για τον 15χρονο James Bassett ο οποίος ήταν μαθητευόμενος σιδηρουργός. Το 1848, κρίθηκε ένοχος για την πυρπόληση του εργαστηρίου και της άμαξας του αφεντικού του. Αργότερα μεταφέρθηκε σε μια αποικία καταδίκων στην Αυστραλία.
Η ανάπλαση και το στοιχειωμένο μέρος
Η αποκατάσταση της κατεστραμμένης «στοιχειωμένης φυλακής» είναι το φιλόδοξο πείραμα ενός Ρώσου επιχειρηματία το οποίο στοίχισε 60 εκατ. λίρες.
Το πείραμα του «σκοτεινού τουρισμού» ανέστησε τη φυλακή η οποία εκτεινόταν σε δύο πτέρυγες και αριθμούσε 220 κελιά τροφίμων. Οι δύο πτέρυγες συναντιούνται σε ένα κτίριο από γρανίτη που υψώνεται σε μια περίτεχνη νεογοτθική καμινάδα.
Το κεντρικό μπλοκ που κάποτε στέγαζε το γραφείο του διοικητή, ήταν το μόνο μέρος της φυλακής που δεν κατέρρευσε μετά το κλείσιμο της.
Στη δεκαετία του 1960, το παρεκκλήσι και το Governor’s Hall όπου οι τρόφιμοι συνήθιζαν να τρώνε, στέγαζαν ένα τζαζ κλαμπ, ένα καζίνο και το «Dungeon Discotheque».
Αργότερα ένα καφέ, σέρβιρε ένα μικρό μουσείο αφιερωμένο στο φοβερό παρελθόν του μέρους που πέρα από τη φυλακή έχει συνδεθεί με τους μυστικιστές που προσπάθησαν να καλέσουν πνεύματα κατά τη διάρκεια τακτικών «σκοτεινών» εμπειριών, ξεκινώντας από την αίθουσα του δείπνου και συνεχίζοντας γύρω από τα ερείπια.
Μετά από δεκαετίες αποσύνθεσης, οι μεγάλες στέγες της φυλακής δεν υπήρχαν πια. Νυχτερίδες και κισσοί είχαν διεισδύσει σε κάθε ρωγμή στους τοίχους και τα μικροσκοπικά κελιά.
Ο προορισμός Bodmin Moor στην Κορνουάλη
Η πόλη, που βρίσκεται ακριβώς στη μέση της χερσονήσου της Κορνουάλης, και ακριβώς στα νότια του Bodmin Moor, ήταν κάποτε διοικητική καρδιά του νομού. Σήμερα, είναι από τα φτωχότερα μέρη μιας από τις φτωχότερες κομητείες της Αγγλίας.
Το τουριστικό εμπόριο της Κορνουάλης έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό το Bodmin.
Ο Timur «Gorman» Goryaev, ο Ρώσος που αγόρασε το μέρος, έτυχε να σταματήσει μια μέρα στην πρώην φυλακή ενώ επισκεπτόταν τους τεράστιους, τροπικούς κήπους «Eden Project».
Μέσα σε λίγες μέρες είχε αγοράσει τη φυλακή από έναν Βρετανό επιχειρηματία έναντι ενός χαμηλού ποσού.
Ο Goryaev ήταν 29 ετών το 1996 όταν απέκτησε το μεγαλύτερο εργοστάσιο καλλυντικών της Ρωσίας, Kalina. Το 2011, όταν η Concern Kalina απασχολούσε σχεδόν 2.000 άτομα, η Unilever την αγόρασε σε μια συμφωνία 340 εκατ. λιρών, με αποτέλεσμα μια μη γνωστή αμοιβή για την έδρα της. Ο Goryaev, ο οποίος είναι τώρα 54 ετών και ζει σε ένα μεγάλο σπίτι στο Σάρρεϋ, ίδρυσε το Mallino Development στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2014. Αγόρασε τη φυλακή ένα χρόνο αργότερα.
Ο Ρώσος, που σπάνια μιλάει στα μέσα ενημέρωσης, είδε τις δυνατότητες του μέρους- και σε μια πόλη όπου οι περιουσίες θα μπορούσαν να αυξηθούν. Ενώ το Bodmin μπορεί να αγωνίζεται να τα επιβιώσει ως περιοχή, βρίσκεται σε κομβικό σημείο.
Η ίδια η φυλακή, εν τω μεταξύ, βρίσκεται πάνω από την αρχή του Camel Trail, ένα δημοφιλές μονοπάτι ποδηλασίας και πεζοπορίας που ακολουθεί τη διαδρομή ενός παλιού σιδηροδρόμου.
Εάν το Bodmin είναι η πύλη προς την Κορνουάλη, ο Goryaev θέλει μόνο οι επισκέπτες να σταματήσουν για λίγο - και ίσως να μείνουν τη νύχτα. Αρχικά σχεδίαζε να επενδύσει περίπου 20 εκατ. λίρες στην αναβίωση του μουσείου ως πόλος έλξης για τις βροχερές ημέρες.
Ένα πολυτελές ξενοδοχείο και εστιατόριο θα διαμόρφωναν περαιτέρω τον τουριστικό χάρτη του Bodmin και θα προσελκύσει άλλες επενδύσεις στην πόλη.
Ποιο ήταν το σχέδιο
«Δεν θέλαμε να χάσουμε την ουσία του κτιρίου, λειτουργικά και φυσικά, αλλά θα μπορούσαμε εύκολα να το κάνουμε λάθος», αναφέρει στους Financial Times ο ιδρυτής της αρχιτεκτονικής εταιρείας Twelve Architects, Matt Cartwright, περιγράφοντας την ουσία του οράματος για το ξενοδοχείο.
Ένα ξενοδοχείο που γνέφει με σεβασμό στο σκοτεινό του παρελθόν, ενώ ελίσσεται έξυπνα ανάμεσα στα θεματικά κλισέ και τα taste crimes.
Με πληροφορίες από FT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου