Τα αρώματα που καθόρισαν το Studio 54

Μισό αιώνα μετά, ένα από αυτά εξακολουθεί να θυμίζει το αξεπέραστο στυλ μιας εποχής γεμάτης ξέφρενης νυχτερινής διασκέδασης.

Σε μια εποχή που πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε αν θα φορέσουμε ποτέ τα «καλά» μας για να βγούμε να διασκεδάσουμε ξανά όπως παλιά, το Μουσείο Μπρούκλιν γιορτάζει τη διαχρονική επιρροή του θρυλικού νυχτερινού κλαμπ Studio 54 στην κοσμοπολίτικη κουλτούρα της Νέας Υόρκης (και του πλανήτη ολόκληρου) με μια έκθεση-παράσταση, όπου πρωταγωνιστούν φωτογραφίες, εικονογραφήσεις, φιλμ, αυθεντικά κομμάτια ρούχων των διάσημων θαμώνων, συλλεκτικά αντικείμενα από το κλαμπ, μέχρι και μπουκάλια από τα θρυλικά αρώματα που αποτελούσαν status symbols την δεκαετία των 70’s. Η ιδέα για την έκθεση «Studio 54: Night Magic» ανήκει στο διευθυντικό στέλεχος του μουσείου Jessica Murphy, η οποία δημιούργησε μια γιορτή για τις αισθήσεις, όπου οι οσφρητικοί δεσμοί ήταν απαραίτητοι για την αφήγηση ολόκληρης της ιστορίας του Studio 54.

«Τα αστραφτερά φορέματα, το φανταχτερό μακιγιάζ και η παρουσία όλης της καλλιτεχνικής αφρόκρεμας της Νέας Υόρκης -και όχι μόνο-, δεν θα δημιουργούσαν την ίδια αίγλη στη φήμη του Studio 54 εάν δεν υπήρχαν τα αρώματα, επειδή πολύ απλά αποτελούσαν τους πρωταγωνιστές του στυλ, της αυτοέκφρασης και της αποπλάνησης», λέει η Murphy στη Vogue. «Yπήρχε μια εκθαμβωτική συνέργεια μεταξύ των δημοφιλών αρωμάτων στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 και των τακτικών πελατών του Studio 54». 

«Φορώντας το άρωμα Fabergé Babe η Margaux Hemingway, το κατέστησε μέσα σε μερικές νύχτες το γυναικείο άρωμα με τις υψηλότερες πωλήσεις παγκοσμίως. Το ίδιο συνέβη και με αρώματα που φορούσαν οι Andy Warhol, Mick Jagger, Elton John, Grace Jones, Cary Grant, Dina Merrill, Frank Sinatra και Dean Martin από σχεδιαστές μόδας και δημιουργούς αρωμάτων όπως Halston, Diane von Furstenberg, Stephen Burrows και Calvin Klein -οι οποίοι ήταν επίσης τακτικοί πελάτες του κλαμπ».  

Αλλά, όπως λέει η Murphy, δεν υπήρχε άλλο εμβληματικό άρωμα που να  είχε τόσο μεγάλο αντίκτυπο -συνώνυμο με το Studio 54-, όσο το Opium του Yves Saint Laurent. «Η δεκαετία του ‘70 ήταν η εποχή των μελαγχολικών λευκών λουλουδιών, που μύριζαν κομψά και σέξι ταυτόχρονα, ταιριάζοντας απόλυτα με τη νυχτερινή ντίσκο διάθεση που πρόσφερε το Studio 54.  Και το πικάντικο, αισθησιακό μείγμα γιασεμιού, βανίλιας και μύρου του Opium φορέθηκε κατά κόρον. Ήταν, είναι και θα είναι ένα υπέρ-κορυφαίο άρωμα, που παραβιάζει τα όρια και αποτελεί τον πιο ισχυρό οσφρητικό δεσμό μεταξύ μόδας και νυχτερινής ζωής, ακόμη και εάν έχουν περάσει 5 δεκαετίες από την εποχή που μεσουρανούσε το Studio 54», λέει η Murphy.