Ο νους και το σώμα μας είναι ευέλικτα και έχουν την έμφυτη θεραπευτική δύναμη. Μπορεί να μην είστε αυτοί που νομίζετε ότι είστε. Η αντίληψη ή η ιδέα του ποιοι είστε έχει υφανθεί στον νου σας με την πάροδο του χρόνου.
Το να επιζήσει από ένα ατύχημα ήταν το εύκολο μέρος· η αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου αποδείχθηκε πιο δύσκολη. Η Danna Pycher μοιράζεται την ιστορία της για το τραύμα και τη μεταμορφωτική διορατικότητα που απέκτησε, η οποία της επέτρεψε να αξιοποιήσει τη θεραπευτική δύναμη του υποσυνείδητου νου.
Όλοι μας γεννιόμαστε ως κενές πλάκες. Μέσα από την εμπειρία μας, προγραμματιζόμαστε να έχουμε ορισμένες πεποιθήσεις σχετικά με το ποιοι είμαστε, τι μπορούμε να πετύχουμε στη ζωή και τι είδους άτομο θα πρέπει να είμαστε. Από τη γέννηση μέχρι τα έξι έτη ουσιαστικά ζούμε τη ζωή σε μια υπνωτική έκσταση. Αυτός είναι ο λόγος που μαθαίνουμε γλώσσες τόσο γρήγορα σε αυτή τη νεαρή ηλικία. Είμαστε σφουγγάρια που χαρούμενα απορροφούμε όλες τις πληροφορίες γύρω μας.
Σε αυτή την πολύτιμη ηλικία, εγκαθιστούμε τις βάσεις για το υπόλοιπο της ζωής μας. Αυτά που μάθαμε από την ηλικία των μηδέν μέχρι τα έξι είναι ουσιαστικά τα μοτίβα (πρότυπα) ή ο προγραμματισμός που αρχίζουμε να αναπτύσσουμε από την εφηβεία ή από εκεί και μετά, και επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά από την εφηβεία και κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας.
Είμαστε μοτίβα. Μερικές φορές τα μοτίβα μας δεν μας εξυπηρετούν. Αυτά τα μοτίβα ονομάζονται νόσος, κατάθλιψη, παχυσαρκία, και ο κατάλογος δυστυχώς συνεχίζεται. Ο νους και το σώμα, η ασθένεια και η σκέψη, είναι όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Όταν τα γεγονότα συμβαίνουν στη ζωή, καταγράφονται. Όταν ένα αγχωτικό γεγονός συμβαίνει, καταγράφεται ως έχει. Και αυτό δημιουργεί ένα ορισμένο επίπεδο σοκ στον εγκέφαλο, το οποίο ως εκ τούτου στέλνει τα σήματα στρες στο νευρικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του θα πει το ενδοκρινικό σύστημα να αυξήσει την αδρεναλίνη και την κορτιζόλη, και ενώ τα εν λόγω επίπεδα αυξήθηκαν, τα επίπεδα του ανοσοποιητικού μας μειώνονται.
Το γεγονός ότι έχουμε αυτές τις αποκρίσεις του στρες αρχικά δεν είναι κακό πράγμα. Και το γεγονός ότι ο νους μας συνθέτει όλες αυτές τις καταστάσεις εν καιρώ χωρίς ποτέ να τις αφήνει να φύγουν, κάνει την κάθε κατάσταση να χτίζεται επάνω στην άλλη.
Οπότε ο λόγος που βιώνουμε το στρες στην πραγματικότητα είναι για το καλό μας, για την δική μας ασφάλεια (ένστικτο επιβίωσης). Άρα, το αρχικό στρες δεν είναι κακό, η συνεχής προσκόλληση σε αυτό το στρες είναι κακό.
Όταν βιώνουμε στρες, υπάρχει μια εγγραφή στο υποσυνείδητό μας και αρκετή από αυτή την εγγραφή με τον καιρό θα προκαλέσει όλεθρο και ένα υπερστρεσαρισμένο νευρικό σύστημα, το οποίο θα προκαλέσει την υπερπαραγωγή ορμονών του στρες και την καταστολή της ανοσοποιητικής λειτουργίας.
Τώρα η Χρυσή Ερώτηση: Πως το Αντιστρέφουμε όλο αυτό;
Υπάρχει μία νέα μελέτη αφιερωμένη στα παραπάνω, η οποία ονομάζετα ψυχονευροανοσολογία. Ο καλύτερος τρόπος που βρήκε η Danna να μεταφέρει την μελέτη από το χαρτί στην πραγματική ζωή και να παρέμβει στην επίδραση του στρες στο ανοσοποιητικό, είναι η υπνοθεραπεία.
Ο νους και το σώμα είναι ευέλικτα και έχουν την έμφυτη θεραπευτική δύναμη, αλλά μερικές φορές χρειάζονται απλώς μία καθοδήγηση.
Το μήνυμά της είναι: Εάν μπορείς να θεραπεύσεις τον νου σου, μπορείς να θεραπεύσεις τη ζωή σου. Στο βίντεο παρακάτω εκθέτει τη σύνδεση μεταξύ του νου σας, του ποιοι νομίζετε ότι είστε και το ενδεχόμενο εμφάνισης μιας νόσου (για Ελληνικά πηγαίνετε Settings->Subtitles->Auto-translate->Greek):
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου