Υπάρχει ένα μικρό νησάκι, στην άκρη του κόσμου, κάπου μεταξύ των εκατοντάδων νησιών στο αρχιπέλαγος της Μικρονησίας, όπου οι κάτοικοί τους βλέπουν τη ζωή διαφορετικά.
Το 10% αυτών έχει αχρωματοψία.
Στην περίπτωση του Πίντζλαπ, η τελευταία φράση δεν έχει να κάνει με τη στάση ζωής, ούτε φυσικά με τα υπέροχα σμαραγδένια νερά που περιβάλουν το μικροσκοπικό νησί.
Άλλωστε, πολλοί από τους ανθρώπους δεν έχουν δει ποτέ τα έντονα χρώματα των κοραλλιών και τα εκθαμβωτικά νερά της τροπικής θάλασσας που τους περιβάλλει.
Η εξερεύνηση στο νησί της αχρωματοψίας
Ήταν το 1997, όταν ένας νευρολόγος ή νευροανθρωπολόγος όπως αποκαλούσε τον εαυτό του, ο Όλιβερ Σακς κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για το μικρό νησί, από το οποίο το Πίντζαλπ απέκτησε το προσωνύμιο «το νησί της αχρωματοψία». Ο γιατρός είχε βρεθεί τα περασμένα χρόνια στη γωνιά αυτή του πλανήτη και μίλησε για την μοναδική ιδιαιτερότητα του.
Η αχρωματοψία είναι η πάθηση κατά την οποία ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξεχωρίσει τις αποχρώσεις και βλέπει τον κόσμο πολύ διαφορετικά από ότι ένας κοινός συνάνθρωπος του. Ο Σακς λοιπόν έμεινε στο νησί και εργάστηκε ως γιατρός εξετάζοντας τον ντόπιο πληθυσμό.
Ανακάλυψε πως ένας στους 10 κατοίκους του νησιού είχε αχρωματοψία. Η αδυναμία αντίληψης των χρωμάτων παρουσιάζεται συνήθως σε συχνότητα, μια στους 30.000 ανθρώπους, κάτι που κάνει το νησί της Μικρονησίας πραγματικά ιδιαίτερο στο συγκεκριμένο θέμα.
Η ιστορία πίσω από το ασυνήθιστα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων της Μικρονησίας και συγκεκριμένα του μικρού αυτού νησιού, θέλει ένα καταστροφικό τσουνάμι να χτυπά το Πίντζλαπ.
Η ολέθρια φυσική καταστροφή του 18ου αιώνα, αφαίρεσε τη ζωή δεκάδων ανθρώπων στη νησάκι. Ο τότε ηγέτης του νησιού, ένας βασιλιάς που έφερε το γονίδιο της αχρωματοψίας, απέκτησε δεκάδες παιδιά προκειμένου να επαναφέρει τη ζωή στην πατρίδα του.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το γονίδιο της αχρωματοψίας να μεταφερθεί από γενιά σε γενιά, σε ασυνήθιστα μεγάλο ποσοστό.
Πριν από τέσσερα χρόνια μια Βελγίδα φωτογράφος, η Σάννε Ντι Ουάιλντ, σαγηνεύτηκε από την ιστορία του νησιού της αχρωματοψίας και αποφάσισε να το επισκεφτεί και να αποτυπώσει την ξεχωριστή ομορφιά της.
Η βραβευμένη φωτογράφος, ήθελε να δημιουργήσει μια συλλογή από φωτογραφίες, οι οποίες θα έδιναν με έναν τρόπο την εικόνα των πραγμάτων, όπως την αντιλαμβάνονται άνθρωποι με αχρωματοψία.
Η Ντι Ουάιλντ άφησε για λίγο την ψηφιακή της κάμερα και φωτογράφησε τα θέματά της στο νησί με μια αναλογική μηχανή και σε ασπρόμαυρο φιλμ. Μετά από χρόνια μπήκε και πάλι σε σκοτεινό θάλαμο για να εμφανίσει τις λήψεις της.
«Όταν επέστρεψα από τα νησιά κάλεσα ανθρώπους με αχρωματοψία από τις Κάτω Χώρες να δώσουν κυριολεκτικά χρώμα στο ασπρόμαυρο, να ζωγραφίσουν πάνω στις φωτογραφίες μου» λέει η ίδια.
«Οι άνθρωποι ένιωσαν ελεύθεροι και την ίδια στιγμή άβολα γιατί δεν μπορούσαν να έχουν τον έλεγχο πάνω στα χρώματα, γιατί δεν τους έλεγα τι αποχρώσεις χρησιμοποιούσαν. Και αυτό κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ανασφάλεια και άβολα» περιγράφει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου