Βρέθηκε το κελί του Ιησού Χριστού; – Δείτε τις εικόνες

Βρέθηκε το κελί του Ιησού Χριστού; – Δείτε τις εικόνες

Πλέον γνωρίζουμε με τεκμήρια και αποδείξεις ποιος ήταν ο ακριβής τόπος κράτησης του Θεανθρώπου.

Το «Έθνος της Κυριακής» παρουσίασε κατ’ αποκλειστικότητα τα αποτελέσματα επιστημονικής έρευνας που µε απόλυτο και τεκμηριωμένο τρόπο καθορίζει για πρώτη φορά τον τόπο της προσωρινής φυλάκισης του Ιησού πριν από τη Σταύρωση.

Πρόκειται για το παρεκκλήσι των Κλαπών και τη Φυλακή του Χριστού στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. 

Επίσης, για πρώτη φορά ταυτοποιήθηκε ότι η Φυλακή του Χριστού υπήρξε λατρευτικός χώρος όχι τον 12ο αιώνα µ.Χ., αλλά κατά την ιουδαιοχριστιανική περίοδο.

Μετά τις εργασίες αποκατάστασης που πραγματοποίησε τον περασμένο Φεβρουάριο ο Ελληνας αρχιτέκτονας, διδάκτορας και διευθυντής του Τεχνικού Γραφείου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, κ. Θεοδόσιος Μητρόπουλος, τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι αυτά τα δύο παρεκκλήσια που ανήκουν στους Ορθοδόξους είναι από τα αρχαιότερα κομμάτια του Ναού της Αναστάσεως.

Όπως αναφέρει στο «Έθνος της Κυριακής» ο Γέρων Σκευοφύλαξ του Παναγίου Τάφου Αρχιεπίσκοπος Ιεραπόλεως Ισίδωρος, «μετά τις γιορτές θα είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε τα δύο παρεκκλήσια στο κοινό.

Το έργο χρηματοδοτήθηκε από τις εισφορές των προσκυνητών, ενώ οι δύο βασικοί χορηγοί προέρχονται από τη Ρωσία και την Ουκρανία». Η Φυλακή του Χριστού αποτελεί έναν από τους τέσσερις βασικούς πυλώνες σχεδιασμού του ιστορικού συγκροτήματος του Ναού της Αναστάσεως. Οικοδομήθηκε από τους αρχιτέκτονες Ζηνόβιο και τον πρεσβύτερο βασιλικό εκπρόσωπο Ευστάθιο την περίοδο 326-335 µ.Χ. Οι άλλοι τρεις είναι ο Γολγοθάς, ο Πανάγιος Τάφος και η τοποθεσία εύρεσης του Τιµίου Σταυρού». 

«Διάφοροι ιστορικοί και μελετητές λανθασμένα τοποθετούν τη χρήση και τη λατρεία του χώρου της Φυλακής πολύ αργότερα, κατά τον 12ο αιώνα µ.Χ., οπότε οι σταυροφόροι µε την ανοικοδόμηση του Ναού της Αναστάσεως θα τη συµπεριλάβουν στο νέο οικοδόμημα και η οποία θα διακοσμηθεί έντεχνα στο εσωτερικό µε ανάγλυφο διάκοσμο» εξηγεί ο κ. Μητρόπουλος, όπως αναφέρεται στοethnos.gr. 

Έτσι σήμερα μετά τις πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές και τις εργασίες αποκατάστασης και στερέωσης του προσκυνήματος από τον Έλληνα αρχιτέκτονα αποδεικνύεται ότι η σπουδαιότητα, η ιστορικότητα και η χρήση της Φυλακής ως λατρευτικού χώρου ανάγεται στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους!

«Η Φυλακή του Χριστού αποτελείται σήμερα από δυο συνεχόμενα παρεκκλήσια που έχουν ορθογωνική κάτοψη. Το εσωτερικό παρεκκλήσιο που φέρει την ονομασία Φυλακή του Χριστού (carcere Jesu Christi) αποτελεί την αυθεντική φυλακή του Κυρίου, ενώ το εξωτερικό παρεκκλήσιο που φέρει και τις κλάπες (vinculis), το παρεκκλήσιο των Κλαπών, θα καταστεί λατρευτικός χώρος πολύ αργότερα, τον ±ο αιώνα µ.Χ., µε την τοποθέτηση της πλάκας των Κλαπών σε επαφή µε τον δυτικό τοίχο της φυλακής. Εκεί που εξακριβώσαμε ότι θα πρέπει να υπήρξε το κελί της προσωρινής φυλάκισης του Ιησού» σημειώνει ο ίδιος. 

Κλάπες ονομάζονται οι πλάκες µε δύο τρύπες στις οποίες οι Ρωμαίοι στρατιώτες πέρασαν και έδεσαν τα πόδια του Χριστού πριν τη Σταύρωση. Η Φυλακή του Χριστού είχε σοβαρά οικοδομικά προβλήματα που είχαν προκληθεί από τις δομικές φθορές του στατικού φορέα ανά τους αιώνες. Προβλήματα θεμελίωσης, στερέωσης, αποσάθρωσης των λιθοδομών, υγρασίας, αερισμού, διακόσμου και βανδαλισμών. 

Το εγχείρημα της αποκατάστασης του μνημείου, σύμφωνα µε τον κ. Μητρόπουλο, επικεντρώθηκε επιτυχώς στην αποκατάσταση του στατικού φορέα µε καινοτόμες στερεωτικές επεμβάσεις, στη συντήρηση των λιθοδομών, στην ανάδειξη του μνημείου µε κατάλληλο φωτισμό, καθώς και στον εσωτερικό διάκοσμο του (φορητό και µη). 

Μετά την καταστολή της εβραϊκής εξέγερσης του Βαρ-Κοχβά και της καταστροφής των Ιεροσολύμων, καθώς και του Ναού από τον Τίτο το 70 µ.Χ., θα απαγορευτεί επί ποινή θανάτου η εβραϊκή θρησκεία. Τα προσκυνήματα θα παραμείνουν προσβάσιμα στους χριστιανούς μέχρι το 135 µ.Χ. Ο Αδριανός θα προβεί στην ανοικοδόμηση των Ιεροσολύμων που θα πάρουν την νέα ονομασία «Aelia Capitolina». 

Την περιοχή αυτή, ο Αδριανός θα την επιχωματώσει καλύπτοντας µε αυτόν τον τρόπο την ακριβή θέση και την πρόσβαση στους λατρευτικούς τόπους που από τις πρώτες δεκαετίες, μετά τον θάνατο του Ιησού, είχαν καταστεί τόποι συγκέντρωσης και προσευχής των πρωτοχριστιανών ανεξαρτήτως προέλευσης. Στην περιοχή που βρίσκεται ο Πανάγιος Τάφος θα κατασκευαστεί το Καπιτώλιο.

Είναι άλλωστε γνωστό πως η πρώτη φροντίδα των Ρωμαίων αρχιτεκτόνων σε κάθε επαρχιακή πόλη ήταν να χτίσουν ένα Καπιτώλιο όμοιο µε αυτό της Ρώμης, όπου εγκαθιστούσαν την τριάδα των θεών (Δίας, Ηρα, Αθηνά), στη μέση της οποίας βρισκόταν ο Δίας καθισένος στον θρόνο του. Με τον τρόπο αυτό ο θεός συμβόλιζε τον πολιτικό δεσμό που υπήρχε ανάμεσα στη μητρική πόλη, τη Ρώμη, και αποικίες, που αποκαλούσαν µμικρογραφίες της. 

«Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κατάκτησης η Φυλακή του Χριστού αποτελείται από το λιθόκτιστο τµήµα όπου κρατούνται οι φυλακισμένοι και το κεραμοσκεπές για τους στρατιώτες και δήμιους» επισημαίνει ο διευθυντής του Τεχνικού Γραφείου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. 

Και συνεχίζει: «Το δάπεδο της Φυλακής θα διακοσμηθεί έντεχνα, μετά τον θάνατο του Κυρίου, µε μωσαϊκό δάπεδο, όπως υπήρχε συνήθεια να διακοσμούνται όλοι οι θρησκευτικοί χώροι τον 1ο αιώνα µ.Χ. Ο µμωσαϊκός αυτός διάκοσμος αντιγράφει μοτίβα ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου στα οποία κατά ένα μεγάλο ποσοστό χρησιμοποιείται η διχρωμία (άσπρο-μαύρο). Οι µαύρες ψηφίδες που χρησιμοποιήθηκαν στον ψηφιδωτό διάκοσμο του δαπέδου της Φυλακής είναι κατασκευασμένες από οψιδιανό υλικό βουλκανικής προέλευσης που εισήχθη στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία μετά το 68 µ.Χ.».

Μετά τις πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές, ιστορικές έρευνες και τις εργασίες αποκατάστασης του μνημείου που ξεκίνησαν από τον κ. Μητρόπουλο τον περασμένο Φεβρουάριο και τη συστηματική εξέταση των ευρημάτων διαπιστώθηκε ότι η Φυλακή του Χριστού υπήρξε λατρευτικός χώρος κατά την περίοδο του 1ου αιώνα µ.Χ. «Από την πλούσια κεραμική της υποδομής του δαπέδου της Φυλακής διαπιστώνεται ότι το δάπεδο αυτής ήταν κατασκευασμένο από ένα καλά συµπυκνωμένο στρώμα μείγματος κόκκινου χώματος (terra rossa) και χαλικιών, το δε πάχος αυτού είναι μεγαλύτερο του ενός μέτρου. 

Επιφανειακά το δάπεδο ενισχύεται µε τη χρήση οστράκων κεραμικής και λίθινων θραυσμάτων. Ανιχνεύθηκε πληθώρα κεραμικής που προέρχεται από αγγεία και αµφορείς του ›ου αιώνα π.Χ. και 1ου αιώνα µ.Χ., εποχής του Ηρώδη, πριν και μετά την εβραϊκή επανάσταση» αποκαλύπτει ο αρχιτέκτων. Επίσης, σημειώνει ότι η τεχνική της επιφανειακής ενίσχυσης των δαπέδων υπήρξε χαρακτηριστική στη ρωμαϊκή περίοδο, κατά την οποία δινόταν μεγαλύτερη προσοχή στην ανθεκτικότητα των δαπέδων παρά στη διακόσμηση. 

Το 326 µ.Χ. η Φυλακή του Χριστού θα ενσωματωθεί στο νέο εκκλησιαστικό συγκρότημα του Ναού της Αναστάσεως και θα αποτελέσει τον ¢ο πυλώνα σχεδιασμού της κωνσταντίνειας βασιλικής και θα παραμείνει κεραμοσκεπής μέχρι την καταστροφή του εκκλησιαστικού αυτού συγκροτήματος από τους Πέρσες το 614 µ.Χ.

Με την επέμβαση των Βυζαντινών αρχιτεκτόνων η Φυλακή θα πάρει τη σημερινή μορφή της που είναι τετραγωνική, ενώ το δάπεδο θα διαστρωθεί µε μεγάλες λίθινες πλάκες. Αργότερα τον 7ο αιώνα µ.Χ. μετά την περσική καταστροφή επί πατριαρχίας Μοδέστου θα αντικατασταθεί η κεραμοσκεπή µε λίθινες καμάρες, όπως αυτές έχουν διατηρηθεί μέχρι σήμερα και θα κατασκευαστούν τα δύο παράθυρα στη δυτική όψη της Φυλακής. 

Στον ανατολικό τοίχο της Φυλακής υπήρχε πάντοτε ένα παρεκκλήσιο που ήταν αφιερωμένο στη λιποθυμία της Παναγίας, μέχρι το 1810 που ο ανατολικός τοίχος θα διακοσμηθεί µε τρία παρεκκλήσια από τον αρχιτέκτονα Κομνηνό, που διασώζονται μέχρι σήμερα. 

Τον 4ο αιώνα µ.Χ. στο εξωτερικό παρεκκλήσιο θα τοποθετηθεί η λίθινη πλάκα των Κλαπών σε επαφή µε τη Φυλακή του Χριστού, δίδοντας έτσι την ονομασία αυτή στο παρεκκλήσιο. Κατά την περίοδο αυτή που θα επισκευαστεί το συγκρότημα του Ναού της Αναστάσεως από τους σταυροφόρους θα καλλωπιστεί και η Φυλακή του Χριστού.