Καλό μήνα με το ποίημα του μήνα: Οκτάβιο Παζ - [Λασπωμένος Νοέμβρης]

εζητούσα

Οκτάβιο Παζ, «Μετ’ επιστροφής»

“Λασπωμένος Νοέμβρης,

πέτρες λερές και οστά που μαυρίσαν

απροσδιόριστα κτίρια.

Από καμάρες πέρασα και γέφυρες διαβήκα,

ήμουν γεμάτος ζωή και αυτήν εζητούσα.

Στη σάλα της σελήνης

αιμορραγεί το φως. Άνθρωποι ψάρια

ανταλλάσσουν ψυχρούς στοχασμούς.

Ήμουν ζωή γεμάτος και αντίκρισα

φαντάσματα πολλά,

όλα με σάρκες και οστά κι άπληστα όλα.

Πύργος τοπάζι και αίμα,

μαύρες πλεξούδες και στήθη κεχριμπάρι,

η υπόγεια δέσποινα.

Τίγρη, δαμάλα, χταπόδι, φλογισμένος κισσός:

μου έκαψε τα κόκαλα μου ρούφηξε το αίμα.

Κρεβάτι, πλανήτης πεθαμένος

οφθαλμαπάτη η νύχτα και το σώμα,

κι η δέσποινα, μία στήλη από αλάτι.

Να φας το λείψανό μου, ήλιε του οροπεδίου:

ήμουνα ζωντανός και πήγαινα το θάνατο γυρεύοντας.”