Η ζωή ξαναρχίζει στα 46

Το σημείο καμπής στη ζωή του ανθρώπου είναι τα 46 χρόνια. Σε αυτή την ηλικία βιώνει ο άνθρωπος την πιο βαθιά μελαγχολία. Αμέσως μετά αρχίζει το ταξίδι προς την ευτυχία.

Το περιοδικό «Economist» αφιέρωσε το εξώφυλλό του σε αυτό το θέμα. ∆εν παραλείπει όµως να υπενθυμίσει την ατάκα του Γάλλου ηθοποιού Μορίς Σεβαλιέ: «Τα γηρατειά δεν είναι και τόσο άσχημα αν λάβουμε υπόψη µας την εναλλακτική λύση».

Οι κακόπιστοι θα μπορούσαν να υποθέσουν ότι το έγκυρο βρετανικό περιοδικό ήθελε απλώς να παρηγορήσει τους αναγνώστες του, ο μέσος όρος ηλικίας των οποίων είναι ακριβώς τα 46 χρόνια. Εάν κάποιοι από αυτούς δεν αισθάνονται και πολύ καλά, τώρα ξέρουν ότι τα πράγματα στο μέλλον θα γίνουν καλύτερα. Ο λόγος όµως δεν είναι αυτός. Στην πραγματικότητα, ο «Economist» επιβεβαιώνει την τάση που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στη Δύση: Χωρίς τη μέτρηση της Ακαθάριστης Εθνικής Ευτυχίας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν δεν έχει κανένα νόημα.

Ο«Economist» επικαλείται μεταξύ άλλων τη μελέτη του Αμερικανού καθηγητή Οικονομικών Ντέιβιντ Μπλέιντσφλαουερ, ο οποίος εξέτασε τα δεδομένα από 72 χώρες, οι κάτοικοι των οποίων κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση πόσο ικανοποιημένοι είναι από τη ζωή τους. Ένα από τα συμπεράσματα είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας αλλάζει από χώρα σε χώρα.

Για τους Ελβετούς το ναδίρ της ικανοποίησης από τη ζωή εντοπίζεται στα 35 χρόνια, οι Ουκρανοί βουτάνε σε βαθιά µελαγχολία στα 62 τους. Ο µέσος όρος, ωστόσο, και στις 72 χώρες είναι τα 46 χρόνια.

Χρειαζόταν µια αµερικανική έρευνα για να µάθουµε ότι κάπου ανάµεσα στα 40 και τα 50 πολλοί άνθρωποι περνούν αυτό που γνωρίζουµε όλοι ως κρίση της µέσης ηλικίας; Ασφαλώς όχι. Αλλά, όπως επισηµαίνει ο «Economist», η έκπληξη βρίσκεται µετά:

Παρά το γεγονός ότι όσο πλησιάζουν προς την τρίτη ηλικία οι άνθρωποι χάνουν πράγματα που εκτιμούν, όπως είναι η ζωντάνια,η ευστροφία και η εμφάνιση, κερδίζουν αυτό που ξοδεύουν μια ζωή για να βρουν: την ευτυχία.

Το βρετανικό περιοδικό υπενθυμίζει επίσης ότι, αντίθετα µε τους συμβατικούς οικονομολόγους που μετρούν µόνο τον πλούτο, ένας νέος κλάδος της επιστήμης της Οικονομίας θεωρεί την ευτυχία ένα μετρήσιμο οικονομικό μέγεθος.

Το 2008, ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί ζήτησε από δύο νομπελίστες οικονομολόγους, τον Αµάρτια Σεν και τον Τζόζεφ Στίγκλιτς, να δημιουργήσουν έναν δείκτη μέτρησης της εθνικής ευμάρειας πέρα από το ΑΕΠ. Και μόλις τον περασμένο μήνα στη Βρετανία ο πρωθυπουργός της χώρας Ντέιβιντ Κάμερον ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του θα αρχίσει να συγκεντρώνει στοιχεία σχετικά για τη συλλογική ευεξία.

Σε κάθε περίπτωση, οι ειδικοί επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους στο αιώνιο ερώτημα: τι µας κάνει ευτυχισμένους; Αποφασιστικό ρόλο παίζουν τέσσερις παράγοντες:

το φύλο,

ο χαρακτήρας,

οι εξωτερικές συνθήκες

και η ηλικία.

Οι γυναίκες είναι ελαφρώς πιο ευτυχείς από τους άντρες, αν και πιο επιρρεπείς στην κατάθλιψη. Πιο ευτυχείς είναι και οι εξωστρεφείς σε σχέση µε τους εσωστρεφείς.

Μερίδιο στην ευτυχία έχουν επίσης το εισόδημα, η υγεία, η εκπαίδευση, οι σχέσεις.

Για την ηλικία, τέλος, μια σειρά από πρόσφατες μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ψυχολογική ευμάρεια είναι μια καμπύλη που έχει το σχήμα του λατινικού γράμματος U. Έτσι, ομάνθρωπος στα 20 του χρόνια αισθάνεται ψυχολογικά ακμαίος και πιάνει… πάτο στα 46. Ύστερα όμως έρχεται η ευτυχία…