Σαν σήμερα έφυγε ο μεγάλος εκκεντρικός του λόγου ο Γιάννης Σκαρίμπας, Ας θυμώστε
κάποιους ανθρώπους…
Το επεισόδιο με τίτλο "ΤΟ ΣΟΛΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
ΣΚΑΡΙΜΠΑ" παρουσιάζει το πορτρέτο του συγγραφέα μέσα από μια ανάλυση του
έργου του. Οι μελετητές του έργου του ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ, ΣΥΜΕΩΝ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΥ και
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΩΣΤΙΟΥ, ανατρέχουν σε όλο το εύρος της συγγραφικής του δραστηριότητας
και εξηγούν την ιδιαιτερότητα των διηγημάτων του, παραθέτοντας ταυτόχρονα
στοιχεία που αφορούν τη ζωή του στη Χαλκίδα.
Εξηγούν τη σχέση του με τον μοντερνισμό, την ηθογραφική
χροιά των έργων του και την ταξική τοποθέτηση του ίδιου του ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ
όπως αυτή προκύπτει μέσα από τα διηγήματά του. Σχολιάζουν τον τρόπο με τον
οποίο αντιμετωπίστηκε το έργο του και την αδυναμία να γίνει αντιληπτό το
μέγεθος του λογοτεχνικού πλούτου που αυτό περιείχε.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το βιβλίο του "ΤΟ 21 ΚΑΙ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ" είναι ίσως το πλέον γνωστό, αλλά και ότι δεν έχει αναγνωριστεί
όπως θα έπρεπε το σύνολο του έργου του (όπως τα διηγήματα "Ο
ΜΑΡΙΑΜΠΑΣ", "ΤΟ ΣΟΛΟ ΤΟΥ ΦΙΓΚΑΡΩ" και "Η ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ
Ζ"). Εξηγείται επίσης η ιδιαίτερη χρήση της γλώσσας στα διηγήματά του και
η επίσης ξεχωριστή φύση των χαρακτήρων του, οι οποίοι είναι πάντα πολύ
ανθρώπινοι και συχνά τρελαίνονται ή αυτοκτονούν.
Το έργο του ΣΚΑΡΙΜΠΑ σύμφωνα με τους ΣΥΜΕΩΝ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΥ και
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΩΣΤΙΟΥ συγκρίνεται με αυτό του ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ και του ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ,
χαρακτηρίζεται από την πρωτοτυπία στα θέματα, στους χαρακτήρες και από έναν
μοντερνισμό ακούσιο, υπερβαίνοντας την ηθογραφία και δυναμιτίζοντας κάθε
συγγραφική τεχνοτροπία.
Το επεισόδιο
περιλαμβάνει πλάνα από αποσπάσματα συνέντευξης του ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ στην εκπομπή
ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ από το 1978. Κατά τη διάρκεια της αφήγησης προβάλλονται πλάνα από
την πόλη της Χαλκίδας, τον τόπο στον οποίο έζησε και από τον οποίο εμπνεύστηκε
ο συγγραφέας. Επίσης εμφανίζονται χειρόγραφά του αλλά και φωτογραφίες από
φιγούρες θεάτρου σκιών-καραγκιόζη, τις οποίες κατασκεύαζε ο ίδιος.
Σαν σήμερα: Ο μεγάλος εκκεντρικός του λόγου.. Γιάννης Σκαρίμπας
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπασμένο καράβι να `μαι πέρα βαθιά
έτσι να `μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να `ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω
Να `ν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να `ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά
να κοιτάνε
Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι
Έτσι να `μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να `μαι
σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι