Ιανουάριος στις 8 το βράδυ, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Με βάση την αρχή «Βλέποντας, κόβοντας και κάνοντας» ο Ντίνος Σιώτης βλέπει τι εικόνες έχει διαθέσιμες, τις κομματιάζει και κατασκευάζει μια νέα έρημο, ξαναφτιάχνοντας έναν κόσμο ταραγμένο που επιμένει στην αναζήτηση της λύτρωσης.
Τα κολάζ του Νίκου Σιώτη όπως τα ποιήματά του: αιμορραγούν το καθημερινό, το τυχαίο, το παράδοξο, το ανθρώπινο.
Στα έργα του «συγκατοικούν μορφές αταίριαστες και στοιχεία ετερόκλητα με την επαναστατική, προκλητική, απελευθερωτική τεχνική του κολάζ που εισήγαγε στην τέχνη το κίνημα του νταντά και καθιέρωσε ο υπερρεαλισμός», όπως παρατηρεί η Λήδα Καζαντζάκη.
Ο Κωνσταντίνος Μπούρας υπογραμμίζει: «Χρησιμοποιώντας την τεχνοτροπία του κολάζ, ο ποιητής φτιάχνει αλλόκοτες εικόνες μιας άγνωστης θρησκείας χωρίς ίχνος θρησκευτικότητας. Ακονίζει το ψαλίδι του με εμπνεύσεις από την πολιτική, τη διαφήμιση, την ειδησεογραφία, τον πόλεμο, το περιβάλλον. Εμπνεύσεις πλανητικής ταραχής».
