Θα περίμενε κανείς ότι τα εστιατόρια με αστέρι Michelin θα βρισκόταν κάπου κεντρικά, σε μεγάλες πρωτεύουσες και μητροπόλεις. Όχι, όμως, κι αυτό.
Στα σκοτεινά βάθη του Tangafjøður, όχι και πολύ μακριά από την πρωτεύουσα των νησιών Φερόε, Tórshavn, οι αστακοί φημίζονται για το μέγεθος και τη νοστιμιά τους. Μαζί με τα γιγάντια μύδια και τα χτένια αποτελούν τους πιο σημαντικούς μαγειρικούς θησαυρούς των νησιών και κάποιο εστιατόριο, εκεί στον Βόρειο Ατλαντικά ανάμεσα στην Ισλανδία και τη Νορβηγία, ήξερε πώς να τα εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ο λόγος για το εστιατόριο Koks στην μικρή κωμόπολη του Kirkjubøur, το οποίο σερβίρει ένα μενού 17 πιάτων που κατάφερε να φέρει το πρώτο αστέρι Michelin στα νησιά. Κι όσο κι αν τέτοιες διακρίσεις συνήθως δεν πάνε σε κουζίνες που το κύριο χαρακτηριστικό στη γεύση των πιάτων τους είναι η… μούχλα, το εθνικό φαγητό των νησιών Φερόε είναι το Skerpikjøt -δηλαδή αρνάκι (συνήθως μπούτι) που κρεμιέται για μήνες στον αέρα (ταχύτητας 190 χιλιομέτρων/ώρα), κοντά στη θάλασσα, μέχρι να αρχίσει να αναπτύσσει στρώμα μπλε μούχλας- ενώ η ζύμωση και η παλαίωση είναι αγαπημένες τους τεχνικές. Αυτή η τεχνική εφαρμόζεται και στο ψάρι και το εστιατόριο Koks συμπεριλαμβάνει και τις δύο αυτές βερσιόν στο γκουρμέ μενού του και αν προσθέσετε σε αυτό κομπόστα ραβέντι που καθαρίζει τη γεύση, θαλάσσια φυτά, φύκια kelp ή ακόμη και θαλασσοπούλια με παντζάρι, καταλαβαίνετε ότι αυτό το μικρό εστιατόριο (σχεδόν) στην άκρη του κόσμου βρέθηκε μπροστά στην σκανδιναβική γαστρονομική επανάσταση. Το 2004, μάλιστα, οι σεφ της Σκανδιναβίας δημιούργησαν το νέο Μανιφέστο Σκανδιναβικής Κουζίνας, με στόχο την παραγωγή φαγητού που ήταν αγνό, απλό, ασφαλές και βιώσιμο.
Το κλίμα στα νησιά Φερόε παρουσιάζει τις δικές του αμέτρητες προκλήσεις, ενώ οι sous chef έχουν πολλά ακόμη να αντιμετωπίσουν, ψάχνοντας για άγριο ξινόχορτο, αγγελική και αντράκλα αρκετές ώρες την ημέρα.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι το να τρώει κανείς έξω εκεί δεν ήταν ποτέ από τις δυνατές παραδόσεις της περιοχής, αλλά αυτό άλλαξε χάρη στον επικεφαλής σεφ του Koks, Poul Andrias Ziska, του οποίου η μαεστρία τα άλλαξε όλα.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι το να τρώει κανείς έξω εκεί δεν ήταν ποτέ από τις δυνατές παραδόσεις της περιοχής, αλλά αυτό άλλαξε χάρη στον επικεφαλής σεφ του Koks, Poul Andrias Ziska, του οποίου η μαεστρία τα άλλαξε όλα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η ανακοίνωση ότι το Koks κέρδισε αστέρι Michelin αμέσως οδήγησε σε εκατοντάδες κρατήσεις και το να βρει πλέον κάποιος τραπέζι εκεί δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Αποτελεί, μάλιστα, πλέον μέρος της επιτυχίας των νησιών Φερόε στην προσέλκυση τουριστών, σε έναν προορισμό που χαρακτηρίζεται από αέρα, υγρασία και συννεφιά, αλλά εδώ και πάνω από ένα χρόνο έχει να υπερηφανεύεται για ένα… απομακρυσμένο αστέρι Michelin.
