Kovacs - 50 Shades Of Black

Πάτα το play κι άστο να πλέει 

Groupo artHunter by Yakim Gazaris

Beth Hart - Caught out in the rain (with lyrics)

Όλα τα παίρνει ο Χρόνος η Μνήμες μένουν...
Καλό Φθινόπωρο Σε Όλους σας!

Groupo artHunter by Yakim Gazaris

MICHAEL KIWANUKA - LOVE & HATE - LYRICS

Αν οι απόσταση είναι η μελωδία και ο ρυθμός ζωή απολαύστε την διαδρομή ...Κοντά μας!

by Yakim Gazaris

12 συμβουλές για το πώς να μείνετε νέοι για πάντα από τους Σαολίν..

Οι άνθρωποι πάντα λένε ότι η υγεία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, αλλά πόσοι το κάνουν πράξη; Παρ’ όλα αυτά, μπορεί κάποιος να ξεκινήσει σήμερα.
Ενισχύστε τη ζωτική σας ενέργεια ακολουθώντας δώδεκα απλούς κανόνες που αντλήσαμε από ένα κλασικό έργο των Σαολίν.

Συντάχθηκε από ένα μοναχό, ο οποίος ήταν μεγάλος μαχητής και λόγιος, και περιλαμβάνει συμβουλές για το πώς μπορεί κάποιος παραμείνει νέος και υγιής.

Συμβουλές από έναν μοναχό Σαολίν για το πώς να μείνετε νέοι για πάντα

1) Μην σκέπτεστε πάρα πολύ. Η σκέψη καταναλώνει ενέργεια. Η πολλή σκέψη μπορεί να σας κάνει να φαίνεστε γέροι.

2) Μην μιλάτε πολύ. Οι περισσότεροι άνθρωποι είτε λένε λόγια είτε κάνουν πράξεις. Καλύτερα να κάνετε πράξεις.

3) Όταν εργάζεστε, να δουλεύετε για 40λεπτά και στη συνέχεια να σταματάτε για 10 λεπτά. Το να κοιτάτε κάτι όλη την ώρα μπορεί να αποβεί βλαβερό για τα μάτια σας, για τον οργανισμό σας, αλλά και για τη γαλήνη σας.

4) Όταν είστε ευτυχισμένοι ή ενθουσιασμένοι, θα πρέπει να καταλαγιάσετε την ευτυχία ή τον ενθουσιασμό σας. Διαφορετικά θα χάσετε τον έλεγχο, πράγμα που θα βλάψει την ενέργεια των πνευμόνων σας.

5) Μην αγωνιάτε πάρα πολύ και μη θυμώνετε υπερβολικά. Τα συναισθήματα αυτά βλάπτουν το συκώτι και τα έντερά σας.

6) Δεν πρέπει να τρώτε πάρα πολύ. Να σηκώνεστε από το τραπέζι μισοχορτάτοι, χωρίς να έχει βαρύνει το στομάχι σας, γιατί αυτό μπορεί να βλάψει τη σπλήνα σας. Όταν αισθάνεστε λίγο πεινασμένοι τσιμπήστε απλώς κάτι.

7) Μην είστε πολυπράγμονες. Κάνοντας πολλά πράγματα ταυτόχρονα, δεν θα έχετε σε κανένα επιτυχία.

8) Όταν πρόκειται να κάνετε κάτι, μην βιαστείτε να το κάνετε. Δώστε στον εαυτό σας ένα περιθώριο χρόνου. Θυμηθείτε το ρητό «Πάω αργά γιατί βιάζομαι».

9) Αν κάνετε συνέχεια μόνο σωματικές ασκήσεις χωρίς να γυμνάζετε παράλληλα και το νου, αυτό σας κάνει να χάσετε την ισορροπία σας και να γίνετε νευρικοί και ανυπόμονοι. Γιατί θα έχετε χάσει το Γιν του σώματός σας. Η άσκηση πρέπει να ισορροπεί το Γιν και το Γιανγκ.

10) Εάν δεν ασκείστε ποτέ, και κάνετε απλώς καθιστική ζωή, δεν θα αποκτήσετε ποτέ ενέργεια Γιανγκ κι έτσι δεν θα μπορείτε να κάνετε εκείνα που θέλετε.

11) Το περιβάλλον είναι γεμάτο αρνητικές σκέψεις. Μην αφήνετε τον εαυτό σας να γίνει από απροσεξία καλός αγωγός. Να εστιάζετε πάντα το νου σας στις θετικές όψεις της ζωής και σε πράγματα που σας χαροποιούν.

12) Βάλτε το παιχνίδι στη ζωή σας. Όχι σαν διασκέδαση, αλλά για τη χαρά που προσφέρει. Στο παιχνίδι βρίσκει κανείς τον εαυτό του και δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή.

Μάρω Βαμβουνάκη: Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου

Υπάρχει μια κοφτή και καθαρή σαν όμορφος κρύσταλλος κουβέντα του Αριστοτέλη που συμβουλεύει: «Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου». Η θεωρία πως η ζωή είναι μια ατέλειωτη, βασανιστική και ανερμήνευτη περιπέτεια δεν είναι πάντα μια τίμια θεωρία. Έχω προσέξει πως γύρω μου οι πιο γκρινιάρηδες είναι συνήθως εκείνοι που έχουν τα περισσότερα αγαθά, τις μεγαλύτερες ευκολίες.

Επίσης είναι οι πιο τεμπέληδες. «Τεμπελιάζω», κατά τη γνώμη μου, σημαίνει κυρίως «αρνούμαι να δω και να αναλάβω την ευθύνη μου». Τον πραγματικό ρόλο μου στο «δράμα» που «κάθε τόσο με καταδιώκει».

Τα παντρεμένα ζευγάρια, μέσα στα άλλα βολικά ψευδοτεχνάσματα που προσφέρει ο γάμος, εύκολα αποδίδουν ο ένας στον άλλον όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στη ζωή τους. Όταν χωρίσεις κι απομείνεις μόνος, τότε ανακαλύπτεις το νέο κενό. Το κενό έδρανο του φταίχτη! Ξαφνικά δεν υπάρχει εκεί κοντά ο σύζυγος να του πετάξεις το ανάθεμα και να ανακουφίσεις, ρίχνοντας πάνω του σαν κάδο σκουπιδιών, τον μπελά της συνείδησής σου. Στέκεσαι ολομόναχη πια στο άδειο σπίτι, κρατώντας το πρόβλημα σαν αναμμένο κάρβουνο στην παλάμη σου. Υπάρχει δηλαδή η τρομαχτική πιθανότητα να αναγκαστείς να δεις ότι φταις εσύ!

Οι άνθρωποι που έχουν χωνέψει την παραπάνω κουβέντα του Αριστοτέλη: «Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου», που την έχουν κάνει βίωμα και τρόπο σκέψης, στάση και έξοδο, είναι τελικά οι πιο αισιόδοξοι άνθρωποι. Γιατί αισθάνονται πως κρατούν στα χέρια τους τη ζωή τους. Τα συμβάντα που έρχονται δεν κρύβουν την απειλή του απρόβλεπτου, οι ταλαιπωρίες τους δεν είναι διαστροφές μιας τυφλής μοίρας. Γι’ αυτούς υπάρχει νομοτέλεια και, το πιο χαρούμενο, υπάρχει δικαιοσύνη. Τι ανακούφιση να ζω σε έναν κόσμο δίκαιο και συνετό, ακόμα κι όταν λειτουργεί αυστηρά εναντίον μου αυτός ο δίκαιος αόρατος κριτής!

Όταν πάψεις να παραπονιέσαι για ότι δεν έχεις, έκθαμβος θα ανακαλύψεις πόσα πολλά έχεις. Προσέξτε γύρω σας πως εκείνοι που προκόβουν που εργάζονται, που δημιουργούν, που ονειρεύονται είναι τελικά οι πιο αισιόδοξοι.

Μέσα στην οικογένεια – αυτό το καζάνι ανακύκλωσης και βρασμού των υπεκφυγών μας – άνετα, σχεδόν αυτόματα, εκτοξεύονται οι κατηγορίες πως είναι ο άλλος σύζυγος ο υπαίτιος για κάθε αναποδιά, πως τα ελαττώματα του παιδιού είναι κληρονομημένα από τα ελαττώματα του άλλου, έτσι όπως τα προτερήματά του προέρχονται όλα «από εμένα».

Αρκετοί από πολύ νωρίς, αρκετοί με τα χρόνια και με τα δύσκολα του βίου, καταφεύγουν να θυματοποιούν τον εαυτό τους. Να μοιρολογούν για μια ζωή άδικη που κερδίζεται μονάχα από τους αναίσθητους, από τους δόλιους, τους απατεώνες και τους αδίστακτους. Για ότι δηλαδή δεν μπορούν και δεν καταδέχονται να γίνουν ποτέ οι ίδιοι.

Και η ηδονή της θυματοποίησης είναι η μέγιστη ηδονή της γκρίνιας.

Ο εγωισμός έχει δυο δρόμους να ακολουθήσει, προκειμένου να ξεδιψάσει τις αξεδίψαστες ανάγκες του.

Πρώτο: Με το να είμαι αξιοθαύμαστος.

Και δεύτερο, στην περίπτωση που δεν κατορθώνω το πρώτο: Με το να είμαι αξιολύπητος.

Η θυματοποίησή μου, η έκθεση και η περιφορά του πόνου μου, της ατυχίας μου, της συμφοράς μου, ελκύει την προσοχή, τη φροντίδα και τον ποθητότατο θαυμασμό των άλλων. Όσο πιο άτυχος και βασανισμένος καταντώ, τόσο και πιο ηρωικός στα μάτια των τρίτων.

Είναι μια ύπουλη εναλλακτική για να γίνω τελικά το κέντρο του μικρόκοσμού μου. Του μίζερου μικρόκοσμου όπου έχω συρρικνώσει το άπειρο σύμπαν σαν βραστή πατάτα μες στη χούφτα μου και το ελέγχω κατά βούληση.

Ο ναρκισσισμός άλλωστε δεν ηδονίζεται μόνο με την έπαρση, ηδονίζεται εξίσου και με τις ταπεινολογίες.

Τη φράση “Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου” την είπε 

ο Αριστοτέλης

Jonny Lang - Lie To Me (Official Video)

Αυτό είναι το Νέο Ροκ!!

by Yakim Gazaris

Πώς η προσωπικότητά σας καθορίζεται από την εποχή που γεννηθήκατε

Ας συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα αρχικά: H αστρολογία είναι κάτι το ακατανόητο.

Αλλά ακόμη και αν η ημέρα της γέννησής σας δεν καθορίζει την προσωπικότητά σας, δεν σημαίνει ότι το ίδιο ισχύει και για την εποχή της γέννησης σας. Σε αυτή την περίπτωση, οι επιστήμονες προβάλλουν μία σειρά από αποδεικτικά στοιχεία που προκειμένου να στηρίξουν το επιχείρημά τους.

Black Pumas - Eleanor Rigby (Official Live Session)

Ρυθμικές πλεύσεις με deep soul

by Yakim Gazaris

«The Thread» από την Επίδαυρο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Από 20 έως 24 Νοεμβρίου.

Μετά την επιτυχία στην Επίδαυρο και τους 8.000 θεατές που βίωσαν τους ρυθμούς του «The Thread» και μετά τις sold out παραστάσεις στην Αγγλία, την Ιταλία και τη Γερμανία, η πιο συναρπαστική παράσταση του φετινού καλοκαιριού έρχεται από τις 20 έως τις 24 Νοεμβρίου στην Aίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Η πρωτότυπη μουσική ανήκει στον Βαγγέλη Παπαθανασίου, ενώ τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία υπογράφει ο Ράσσελ Μάλιφαντ. Τα κοστούμια είναι της σχεδιάστριας μόδας Μαίρης Κατράντζου, και οι φωτισμοί του Μάικλ Χαλς. Το έργο βασίζεται σε μια ιδέα της Γεωργίας Ηλιοπούλου, διευθύνουσας συμβούλου της πολιτιστικής εταιρίας ΛΑΒΡΥΣ. Μια συμπαραγωγή της Λάβρυς με  το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

«Τhe Thread»

Η  παράσταση βασίζεται στον διάλογο του παρελθόντος με το παρόν. Από τη μία οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί και από την άλλη ο σύγχρονος χορός. Δύο κόσμοι φαινομενικά αντίθετοι και ξένοι. Ο κόσμος της παράδοσης που εκπροσωπεί τη σταθερότητα και την εξωστρέφεια και ο κόσμος της σύγχρονης κίνησης που αντιπροσωπεύει την αναζήτηση και τον εσώτερο κόσμο των ανθρώπων. Οι δύο «αταίριαστοι» δρόμοι εμφανίζονται επί σκηνής και πότε αντιδικούν, πότε συμπλέουν, πότε εκθέτουν τη διαφορετικότητα τους και πότε επιδιώκουν τη συνεννόηση.

Η εξαίρετη πρωτότυπη και εμπνευσμένη για τη συγκεκριμένη παράσταση μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου έχει έντονο τη γνωστό συνθετικό στίγμα του Βαγγέλη, ενώ πλαισιώνεται από διακεκριμένους σολίστ παραδοσιακών μουσικών οργάνων (γκάιντες, λύρες, νταούλια κ.λπ.). Η σύνθεση αυτή πότε διαχωρίζει και πότε ενώνει τους δύο αυτούς κόσμους δημιουργώντας μια ξεχωριστή μουσική ενότητα που καθηλώνει το κοινό. 

Ο Ράσσελ Μάλιφαντ με την προσωπική του χορευτική γλώσσα τολμά, αποδομεί και ανασυνθέτει την κινησιολογία του παρελθόντος κάνοντας τομή στη δημιουργική του πορεία. Μελέτησε βαθιά, με τη βοήθεια δυο ελλήνων δασκάλων, της Ελένης Σπαθιά και του Τάκη Καραχάλιου, τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και κατάφερε να δημιουργήσει ένα μαγευτικό έργο, άλλοτε συνομιλώντας, άλλοτε αντιπαρατιθέμενος και άλλοτε αποδεχόμενος να εντάξει αυτούσια στην παράσταση την αρχική «χορογραφία».

Matthias Leitzke

Ο «χορογράφος του φωτός» Μάικλ Χαλς, που το ελληνικό κοινό γνωρίζει από τις συνεργασίες του τόσο με τον ίδιο τον Ράσσελ Μάλιφαντ όσο και τον Άκραμ Καν ή τον Ρομπέρ Λεπάζ, δημιούργησε ένα μοναδικό φωτιστικό «σκηνικό» υψηλής αισθητικής, ενώ η ανερχόμενη δύναμη του σύγχρονου ντιζάιν Μαίρη Κατράντζου σχεδίασε τα κοστούμια της παράστασης εμπνεόμενη από αρχαία μινωικά αγγεία.

A Song For You - Michael Buble

η Μουσική και η Ζωή αλλιώς Νότια στα Ξάρτια...

by Yakim Gazaris

Πόσο έτοιμες είστε για να φορέσετε κόκκινο κραγιόν;

Πριν πλημμυρίσετε τα χείλη σας με ένα «καυτό» κραγιόν, μάθετε από πριν τα μυστικά που θα το αναδείξουν καλύτερα.

Πριν αποφασίσετε να βάλετε ...φωτιά στην εικόνα των χειλιών σας, μάθετε τα τέσσερα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε ώστε να πετύχετε το ιδανικό αποτέλεσμα, με βάση τον φυσικό τόνο της επιδερμίδας του προσώπου σας, του μεγέθους των χειλιών σας, ακόμη και το χρώμα των δοντιών σας. Η Lauren Andersen, η make-up artist της Avon -και πολλών διασήμων γυναικών παγκοσμίως-, συμβουλεύει:

«Μπορείτε να φοράτε ένα φλογερό κόκκινο κραγιόν ανά πάσα στιγμή. Αλλά αν γενικά δεν χρησιμοποιείτε τολμηρά χρώματα στο μακιγιάζ σας, οι ελαφρύτεροι τόνοι κόκκινου που συναντάτε στα gloss και τα ελαφρώς χρωματιστά lip balm, θα σας κάνουν να αισθάνεστε άνετη (και αρκετά θηλυκή) στο γραφείο ή στα ψώνια. Πάντως, οι πιο έντονες αποχρώσεις και υφές σε gloss βερνίκια ή κραγιόν, δημιουργούν τον ιδανικό δραματικό χαρακτήρα που χρειάζεστε σε βραδινές εξόδους», λέει η Andersen και εξηγεί τους τρεις βασικούς κανόνες που αξίζει να τηρείτε όταν αποφασίσετε να βάψετε κόκκινα στα χείλη σας.

Το χρώμα του δέρματος: Αν η επιδερμίδα σας έχει ζεστές αποχρώσεις, οι κόκκινοι τόνοι με έναν υπαινιγμό πορτοκαλί θα σας κολακέψουν ιδανικά. Αντίθετα, οι γυναίκες με ανοιχτότερο τόνο επιδερμίδας θα δείχνουν καλύτερα αν επιλέξουν κόκκινο που περιέχει μπλε ή ροζ τόνους.

Η απόχρωση των δοντιών: Τα ζεστά χρώματα θα κάνουν τα  δόντια σας να δείχνουν περισσότερο κίτρινα από ό,τι πραγματικά είναι, ενώ οι ψυχρότερες αποχρώσεις θα τα φωτίζουν. Αν η οδοντοστοιχία σας είναι από τη φύση της σκούρα, αναδείξτε το χαμόγελό σας με πιο ψυχρές αποχρώσεις του κόκκινου -ακόμη κι αν έχετε σταρένια επιδερμίδα.

Το μέγεθος των χειλιών: Μια λαμπερή φόρμουλα δημιουργεί την ψευδαίσθηση του μεγαλύτερου όγκου. Το glossy φινίρισμα αντανακλά το φως, καθιστώντας τα χείλη περισσότερο αισθησιακά. Δεν σας αρέσει να δείχνετε προκλητική; Επιλέξτε ένα κόκκινο κραγιόν με ματ υφή.  

Adele - Million Years Ago (Efe Tekin Remix)

Τραγούδια πειραγμένα που έγραψαν

Groupo artHunter by Yakim Gazaris

Camila Cabello - Liar

Ρυθμικές πλεύσεις

by Yakim Gazaris

Ελύτης: να τι είναι αυτό που περιμένω κάθε χρόνο, με μια ρυτίδα περισσότερο στο μέτωπο

Η πρώτη αλήθεια είναι ο θάνατος. Απομένει να μάθουμε ποια είναι η τελευταία.

Η αίσθηση του «γυρισμού των πραγμάτων» μου είναι οικεία, ίδια καθώς το κύμα της Ποίησης που έλεγα πριν ότι τ’ αφήνω να χτυπά μακριά στην πρώτη μου νεότητα και να ξαναγυρίζει εκεί που περιμένω λιγοστεμένος κάθε φορά και περισσότερο, αλλ’ ορθός – καθώς το θέλησα.

Ένας αμετανόητα ερωτευμένος· που πηγαίνω πάντα νωρίτερα στο σημείο το κρυφό της συνάντησης, με την ίδια λαχτάρα, το ίδιο σφίξιμο στο λαιμό, το ίδιο βημάτισμα επάνω – κάτω και περιμένω… Τι; Ίσως αυτό, θα έλεγα, που αν δεν ανέβει να γίνει δάκρυο, πήζει στο στήθος και βαραίνει και ο κόσμος όλος άξαφνα φαίνεται τόσο γλυκός και τόσο πικρός μαζί. Κάποτε είναι μια κοπέλα· κάποτε, πάλι, δυο – τρεις στίχοι· πολλές φορές, άπλα και μόνον το καλοκαίρι.

Τα πιο ανεπαίσθητα σημάδια, τα πιο αόρατα- ο τρόπος που γέρνει λίγο πιο λοξά ένα πουλί, που φωνάζει λίγο πιο δυνατά ο γιαουρτάς το δειλινό στον κατηφορικό δρόμο, που μπαίνει απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο αναπάντεχα μια μυρωδιά καμένου χόρτου (που βρέθηκε; από που να ‘ρχεται;) -, παίρνουν ολάκερη τη σημασία τους, λες κι έχουν αποστολή τους μοναδική να με πείσουν ότι, οπού να ‘ναι, σήμανε ο ερχομός της αγαπημένης.

Να γιατί γράφω. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο Θάνατος. Είναι η λήξη μιας ζωής και η έναρξη μιας άλλης, που είναι η ίδια με την πρώτη άλλα που πάει πολύ βαθιά, ως το ακρότατο σημείο που μπόρεσε να ανιχνεύσει η ψυχή, στα σύνορα των αντιθέτων, εκεί που ο Ήλιος κι ο Άδης αγγίζονται. Η ατελεύτητη φορά προς το φως το Φυσικό, που είναι ο Λόγος, και το φως το Άκτιστον, που είναι ο Θεός.

Γι’ αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ’ αυτόν που δε γνωρίζω, που είναι ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός – που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους και «φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων του Δήμου».

Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει· να γιατί πρέπει να γράφουμε. Γιατί η Ποίηση μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε: τον κόσμο της φθοράς, που έρχεται κάποια στιγμή να δούμε ότι είναι η μόνη οδός για να υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια που ο Θάνατος είναι η μόνη οδός για την Ανάσταση.

Μιλώ, το καταλαβαίνω, σα να μην έχω το δικαίωμα, σα να ντρέπομαι σχεδόν που αγαπώ τη ζωή. Κάποτε, είναι η αλήθεια, μ’ εξαναγκάσανε και σ’ αυτό. Κανείς δεν ξέρει, δεν ανακάλυψε ποτέ, από που κρατάει το πάθος του ανθρώπου να μισεί τη δυνατότητα της ίδιας του της σωτηρίας. Είναι που ίσως θα ήθελε να μην το ξέρει άλλα παρ’ όλ’ αυτά το ξέρει πως υπάρχει· και πως είναι αυτός η αιτία που δεν μπορεί μήτε να την πλησιάσει μήτε να την υπερβεί.

Θέλουμε δε θέλουμε, είμαστε όλοι μας δέσμιοι μιας ευτυχίας, που από δικό μας λάθος αποστερούμαστε. Να από που ξεπηδά η προαιώνια λύπη της αγάπης.

[…]

Έτσι, ανάμεσ’ από το αδιάφορο «μεγάλο κοινόν» και τις «εχθρικές Εξουσίες» πέρασα όπως ανάμεσ’ απ’ τις Συμπληγάδες. Κι ότι δεν υπάρχει χρυσόμαλλο δέρας είναι ψέματα· ο καθένας από μας είναι το χρυσόμαλλο δέρας του εαυτού του. Κι ότι δεν αφήνει ο θάνατος να το δούμε, και να τ’ αναγνωρίσουμε, είναι απάτη· πρέπει ν’ αδειάσουμε το θάνατο απ’ αυτά που τον έχουν παραγεμίσει, να τον φτάσουμε στην απόλυτη καθαρότητα, για ν’ αρχίσουν να ξεχωρίζουν μέσ’ απ’ αυτόν τ’ αληθινά βουνά και η αληθινή χλόη, ο γδικιωμένος κόσμος γιομάτος δροσοσταλίδες που λάμπουν καθαρότερες από τα πιο πολύτιμα δάκρυα.

Να τι είναι αυτό που περιμένω κάθε χρόνο, με μια ρυτίδα περισσότερο στο μέτωπο, μια ρυτίδα λιγότερο στην ψυχή: την πλήρη αντιστροφή, την απόλυτη διαφάνεια…

Οδυσσέας Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά (εκδ. Ίκαρος) – απόσπασμα

14 παλιές μεγάλες Ελληνίδες σταρ του κινηματογράφου...

1. Τζένη Καρέζη

Η Τζένη Καρέζη (Ευγενία Καρπούζη) γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1934. Έφυγε από την ζωή νικημένη από την επάρατο νόσο σε ηλικία  58 ετών, στις 27 Ιουλίου του 1992.

2. Αλίκη Βουγιουκλάκη

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη (20 Ιουλίου 1934 - 23 Ιουλίου 1996) υπήρξε μία από τις πιο εμπορικές και πιο δημοφιλείς Ελληνίδες ηθοποιούς..

3. Ζωή Λάσκαρη

Η Ζωή Λάσκαρη ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959.. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1942.. Πέθανε 18 Αυγούστου 2017.

4. Μαίρη Χρονοπούλου

Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου του 1933. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Υπήρξε μια από τις δημοφιλείς σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου...

5. Νόρα Βαλσάμη

Η Νόρα Βαλσάμη γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 24 Ιανουαρίου του 1948.. Σήμερα είναι 69 ετών.

6. Χλόη Λιάσκου

Η  Χλόη Λιάσκου γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε αρκετά περίφημα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη και της Φίνος Φιλμ.

7. Μπέτυ Λιβανού

H Μπέτυ Λιβανού γεννήθηκε το 1951. Σήμερα σε ηλικία 66 ετών ζεί στην Αθήνα...

8. Ελενα Ναθαναήλ

H Έλενα Ναθαναήλ γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1947 στη Νέα Φιλαδέλφεια τότε φτωχό προάστιο των Αθηνών, σε εύπορη οικογένεια. Το επώνυμο "Ναθαναήλ" ήταν το μητρώνυμό της. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο της ήταν Ελένη Ναθαναήλ Δεληβασίλη... Έφυγε από την ζωή σε ιλικία 61 ετών...

9. Μάρθα Καραγιάννη

Η Μάρθα Καραγιάννη γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου του του 1939... Υπήρξε και εκείνη μια από τις πιο δημοφιλείς σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

10. Ρένα Βλαχοπούλου

 Η Ρένα Βλαχοπούλου Γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1923 στην Κέρκυρα.Σύμφωνα όμως με το βιβλίο του Κώστα Παπασπήλιου " Πινακοθήκη γέλιου ", αναφέρεται πως η Βλαχοπούλου εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Μακέδου στην Αθήνα, στα 18 της χρόνια (το 1940 δηλαδή, όπως αναφέρεται σχεδόν σε όλα τα βιογραφικά της), άρα γεννήθηκε το 1922 αν δεχτούμε την προαναφερθείσα πηγή] ή το 1917 όπως ανέφερε ο Τύπος κατά την διάρκεια της νοσηλείας της στο νοσοκομείο.

 

11. Μάρθα Βούρτση

Η Μάρθα Βούρτση γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1937. Η μητέρα της ήταν ζωγράφος και ο πατέρας της Μιχάλης Βούρτσης μαέστρος, από τους ιδρυτές της Λυρικής σκηνής το 1942.

12. Μάρω Κοντού

Η Μάρω Κοντού γεννήθηκε στην Αθήνα στο Κουκάκι στις 21 Ιουνίου του 1934 ενώ κατάγεται από τα Ψαρά της Χίου...

13. Μαίρη Αρώνη

Η Μαρία (Μαίρη) Αρώνη (1916-1992). του Θεοδώρου (σύζυγος) και κόρη του καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής, Λέανδρου Αρβανίτη ή Αρβανιτάκη, υπήρξε αρκετά δημοφιλής ηθοποιός.

14. Γεωργία Βασιλειάδου

Η Γεωγία Βασιλειάδου (1 Ιανουαρίου 1897-12 Φεβρουαρίου 1980) γεννήθηκε στην Αθήνα. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο για να εργαστεί σε κατάστημα και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της κατόπιν πτώσης από άλογο, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ιππικού...Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνισή έκανε το 1922 σαν μέλος της χορωδίας του Θεάτρου Ολύμπια, στο έργο Ερνάνη του Τζ. Βέρντι, μάλλον συμπτωματικά οπότε και ξεκίνησε τις σπουδές της στην Γεννάδειο Σχολή το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες. 

Kaz Hawkins - Because You Love Me / Lyrics

Πάτα το play κι άστο να πλέει 

Groupo artHunter by Yakim Gazaris

Θέλω να ζήσω δίπλα σε ανθρώπους που παραμένουν άνθρωποι - Που ξέρουν να γελούν με τα λάθη τους...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει μέχρι τώρα… Έχω περισσότερο παρελθόν από ό,τι μέλλον.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που του έδωσαν ένα γεμάτο μπολ με κεράσια: τα πρώτα τα καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγα, άρχισε να τα γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο να ασχοληθώ με τις μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να καταστρέψουν εκείνους που θαυμάζουν, να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και την τύχη τους.

Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Δεν έχω χρόνο για ατέλειωτες φλυαρίες, για άχρηστες συζητήσεις θεμάτων που σχετίζονται με τις ζωές των άλλων που δεν αποτελούν μέρος της ζωής τους.
Δεν έχω πια χρόνο για να διαχειριστώ τις ευαισθησίες των ανθρώπων που παρά τη χρονολογική τους ηλικία είναι ανώριμοι.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται πράγματα που γνωρίζω από πριν ότι δε θα καταλήξουν πουθενά.
Δεν μπορώ να δεχτώ και να ανεχτώ τους καιροσκόπους.

Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο, μετά βίας κάνουν λόγο απλά για τις ετικέτες. Ο χρόνος μου είναι σπάνιος για να συζητώ για τους τίτλους, τις ετικέτες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…

Δεν υπάρχουν πια πολλά κεράσια στο μπολ…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε ανθρώπους που παραμένουν άνθρωποι. Που ξέρουν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων… Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένο κανένα από τα κεράσια που μου απομένουν… Είμαι σίγουρος ότι ορισμένα θα είναι πιο νόστιμα απ’ όσα έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»

Mário Coelho Pinto de Andrade

The First Time Ever I Saw Your Face, 1 τραγούδι 10 ερμηνείες

ROBERTA FLACK

Tony Tucker - The Black Water Rose | Relaxing Blues Rock Music 2019

Καλές μουσικές πλεύσεις

by Yakim Gazaris

Mark Knopfler ft. Ruth Moody - Wherever I Go (Official Video)

Δεν είναι δυνατόν να κρύβει ο εαυτός μυστικά από τον εαυτός του για πάντα, όσο κι αν έχουμε εκπαιδευτεί να το πιστεύουμε αυτό.

by Yakim Gazaris