Όντρεϊ Χέπμπορν σύμβολο της μόδας και του κινηματογράφου

Όντρεϊ Χέπμπορν: 20 χρόνια από το θάνατό της (1993-2013)

Πρότυπο ομορφιάς και στιλ μέχρι σήμερα!

Η Όντρεϊ Χέπμπορν γεννήθηκε στις 4 Μαΐου 1929 και πέθανε 20 Ιανουαρίου 1993. Ήταν από τις πιο φημισμένες ηθοποιούς του 20ού αιώνα.

Εμφανίστηκε σε πολυάριθμες παραγωγές του θεάτρου, του κινηματογράφου και σε παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ. Eίναι από τα λίγα άτομα στον κόσμο που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα βραβεία -Όσκαρ, Τόνυ, Έμμυ και Γκράμι.

Επίσης αποτέλεσε για πολλά χρόνια σύμβολο της μόδας, καθώς το στιλ της ήταν παροιμιώδους κομψότητας, ενώ από το 1986 μέχρι και το θάνατό της υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της.

Συνεργάστηκε με πολλούς από τους καλύτερους σκηνοθέτες και ηθοποιούς όπως: ο Μπίλι Γουάιλντερ, ο Fred Zinneman, John Huston, Blake Edwards , Stanley Donen και Γουίλιαμ Γουάιλερ, Humphrey Bogart, William Holden, Henry Fonda, Φρεντ Αστέρ, Γκάρι Κούπερ, Μορίς Σεβαλιέ, Peter Finch, Dame Judith Evans, Dame Peggy Ashcroft, ο Anthony Perkins, Μπαρτ Λάνκαστερ και Audie Murphy.

Στα ταξίδια της τη διευκόλυνε η ευρεία γνώση της σε ξένες γλώσσες: γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, ολλανδικά και ισπανικά.

Η Χέπμπορν έκανε δύο γάμους ο πρώτος με τον Αμερικανό Μελ Φέρερ και απέκτησαν το 1960 έναν γιο τον Σον.

Σε μια κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά, ερωτεύεται τον δεύτερο σύζηγό της Αντρέα Dotti που λίγο μετά την γνωριμία παντρεύτηκαν στις 18 Ιανουαρίου του 1969 στην Ελβετία, φορώντας ένα απλό μάλλινο φόρεμα με ασορτί μαντίλι σχεδιασμένο από τον από τον αγαπητό φίλο της, Hubert de Givenchy.
Επειτα από περίπου ένα χρόνο, ήταν ενθουσιασμένοι που καλωσόρισαν τον γιο τους Luca Dotti το 1970.

Η Όντρεϊ Χέπμπορν μέχρι τις μέρες μας παραμένει ένα πρότυπο ομορφιάς και στιλ.
Συχνά την αποκαλούσαν μια από τις ομορφότερες γυναίκες όλων των εποχών. Ο τρόπος ντυσίματός της παραμένει δημοφιλής ανάμεσα στο γυναικείο πληθυσμό.[35] Αντίθετα με την εικόνα αυτή, και παρόλο που στη Χέπμπορν άρεσε η μόδα, δεν έδινε και τόση σημασία στο θέμα. Συχνά προτιμούσε απλό και άνετο ντύσιμο. Επίσης, ποτέ δεν θεώρησε τον εαυτό της ιδιαίτερα ελκυστικό. Σε μια συνέντευξη το 1959 είπε: «Μπορείς ακόμη και να πεις πως μισούσα τον εαυτό μου για κάποιες περιόδους. Ήμουν πολύ χοντρή, ή ίσως πολύ ψηλή, ή απλά πολύ άσχημη...»

Ένας χρόνος χωρίς τον Τεό Αγγελόπουλο

Ένας χρόνος χωρίς τον Τεό

Λίγα λόγια για τον Τεό

Αύριο στο Α΄ Νεκροταφείο θα συγκεντρωθεί η οικογένειά του μαζί με τους συνεργάτες και τους φίλους του, για να συνομιλήσουν λίγο μαζί του κάτω από τα κυπαρίσσια της Αττικής.

Πώς περνάει ο χρόνος, είναι πραγματικά σαν χθες που είχαμε το άκουσμα για τον θάνατο ενός μεγάλου Έλληνα της Τέχνης, ενός ανθρώπου που, μαζί με τους Γαβρά, Κακογιάννη, Κούνδουρο και μερικούς άλλους, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διεθνή αναγνώριση του Ελληνικού Σινεμά.

Σίγουρα, όπως έχει παραειπωθεί και γραφτεί τον τελευταίο αυτό χρόνο, ο κόσμος της έβδομης τέχνης είναι φτωχότερος. Φτωχότερος γιατί δεν υπάρχει ανάμεσά μας ένας δημιουργός, ένας άνθρωπος που με τη ματιά και τη σκέψη του συνεισέφερε πολλά, έτσι ώστε το ελληνικό σινεμά να αποκτήσει παγκόσμια υπόσταση και να ξεφύγει από τα στενά σύνορα της ελληνικής επικράτειας.

Οφείλουμε όλοι να θυμόμαστε πως αυτό που κατάφερε κινηματογραφικά ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ήταν πολύ σπουδαίο. Έδωσε ένα συγκεκριμένο «βλέμμα» στον τρόπο κινηματογράφησης, βάζοντας τη δική του σφραγίδα σε μια κινηματογραφικά δύσκολη και όχι καλά εκπαιδευμένη «αγορά», δημιουργώντας μια ολόκληρη σχολή.

Στις 24 Ιανουαρίου του 2012 ο Τεό έφυγε από τη ζωή την ώρα του γυρίσματος. Σε μια υπόγεια διάβαση, εκεί κοντά στο λιμάνι του Πειραιά. Πέρασε ήδη ένας χρόνος. Πριν από λίγες ημέρες έφυγε κι ένας άλλος μεγάλος του Σινεμά. Τώρα ο Τεό και ο Όσιμα κάνουν παρέα, συζητώντας για την επόμενη ταινία. Το Σινεμά συνεχίζει. Σε κάθε περίοδο της ζωής του υπήρχαν και θα υπάρχουν κάποιοι σαν τον Αγγελόπουλο, τον Όσιμα, τον Κουροσάβα, για να θυμίζουν ότι ο Κινηματογράφος είναι παιδεία, πολιτισμός, ζωή και κίνηση.