Ένας χρόνος χωρίς τον Τεό Αγγελόπουλο

Ένας χρόνος χωρίς τον Τεό

Λίγα λόγια για τον Τεό

Αύριο στο Α΄ Νεκροταφείο θα συγκεντρωθεί η οικογένειά του μαζί με τους συνεργάτες και τους φίλους του, για να συνομιλήσουν λίγο μαζί του κάτω από τα κυπαρίσσια της Αττικής.

Πώς περνάει ο χρόνος, είναι πραγματικά σαν χθες που είχαμε το άκουσμα για τον θάνατο ενός μεγάλου Έλληνα της Τέχνης, ενός ανθρώπου που, μαζί με τους Γαβρά, Κακογιάννη, Κούνδουρο και μερικούς άλλους, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διεθνή αναγνώριση του Ελληνικού Σινεμά.

Σίγουρα, όπως έχει παραειπωθεί και γραφτεί τον τελευταίο αυτό χρόνο, ο κόσμος της έβδομης τέχνης είναι φτωχότερος. Φτωχότερος γιατί δεν υπάρχει ανάμεσά μας ένας δημιουργός, ένας άνθρωπος που με τη ματιά και τη σκέψη του συνεισέφερε πολλά, έτσι ώστε το ελληνικό σινεμά να αποκτήσει παγκόσμια υπόσταση και να ξεφύγει από τα στενά σύνορα της ελληνικής επικράτειας.

Οφείλουμε όλοι να θυμόμαστε πως αυτό που κατάφερε κινηματογραφικά ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ήταν πολύ σπουδαίο. Έδωσε ένα συγκεκριμένο «βλέμμα» στον τρόπο κινηματογράφησης, βάζοντας τη δική του σφραγίδα σε μια κινηματογραφικά δύσκολη και όχι καλά εκπαιδευμένη «αγορά», δημιουργώντας μια ολόκληρη σχολή.

Στις 24 Ιανουαρίου του 2012 ο Τεό έφυγε από τη ζωή την ώρα του γυρίσματος. Σε μια υπόγεια διάβαση, εκεί κοντά στο λιμάνι του Πειραιά. Πέρασε ήδη ένας χρόνος. Πριν από λίγες ημέρες έφυγε κι ένας άλλος μεγάλος του Σινεμά. Τώρα ο Τεό και ο Όσιμα κάνουν παρέα, συζητώντας για την επόμενη ταινία. Το Σινεμά συνεχίζει. Σε κάθε περίοδο της ζωής του υπήρχαν και θα υπάρχουν κάποιοι σαν τον Αγγελόπουλο, τον Όσιμα, τον Κουροσάβα, για να θυμίζουν ότι ο Κινηματογράφος είναι παιδεία, πολιτισμός, ζωή και κίνηση.