Τα ταμεία ανάβουν με το “The Flash”, αλλά υπάρχουν και πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις γι’ αυτή την εβδομάδα
Κριτική από τον Άκη Καπράνο
Στο πρώτο «Σούπερμαν», αυτό με τον Κρίστοφερ Ριβ, ο σούπερ ήρωας απ’ τον πλανήτη Κρύπτον πηγαίνει πίσω στο χρόνο, αντιστρέφοντας τη φορά του πλανήτη μας (!) για να σώσει τη ζωή της αγαπημένης του Λόις Λέιν. Και το πολυαναμενόμενο «The Flash» στήνει μια ολόκληρη ίντριγκα πίσω απ’ αυτό το concept, μη διστάζοντας μάλιστα να εμφανίσει στο κάδρο του τον ίδιο τον Σούπερμαν με τα χαρακτηριστικά του Κρίστοφερ Ριβ, σε άλλη μια ψηφιακή «νεκρανάσταση». Κλασσικά, ένα ατύχημα σε ένα επιστημονικό εργαστήρι μετατρέπει τον σπασίκλα Μπάρι σε σούπερ ήρωα, κι αυτός αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τις υπερδυνάμεις του για να αλλάξει το παρελθόν και να σώσει τη ζωή της μητέρας του. Άθελά του, αλλάζοντας το παρελθόν, θα αλλάξει και το μέλλον, για να παγιδευτεί σε μια εναλλακτική πραγματικότητα όπου η Γη απειλείται με καταστροφή. Εκεί ο Μπάρι θα επαναφέρει στην τάξη έναν… συνταξιούχο Μπάτμαν (ο Μάικλ Κίτον επιστρέφει στο ρόλο, όπως ακριβώς τον θυμόμαστε από την εποχή που μεσουρανούσε ο Τιμ Μπάρτον) και η ταινία αρχίζει να αποκτά πραγματικό ενδιαφέρον. Εδώ λοιπόν το κινηματογραφημένο θέαμα διαθέτει και μια κάποια αιχμή. Δεν είναι όλα λουστραρισμένα, ούτε όλα τα μηνύματα απλοϊκά. Κάτι είναι κι αυτό, σήμερα.
Στην αντίπερα όχθη, «Η τελευταία νύχτα του Φράνκο Αμόρε» έρχεται από τη γειτονική Ιταλία με περγαμηνές, και με τον έξοχο Πιερφρανσέσκο Φαβίνο στον ρόλο ενός αστυνομικού που, μια νύχτα πριν τη συνταξιοδότηση του, αναλαμβάνει μια φαινομενικά ακίνδυνη δουλειά για έναν Κινέζο μαφιόζο. Σημειώστε πως ο Φράνκο Αμόρε παντρεύτηκε τη κόρη μιας ντόπιας «φαμίλιας», επιλογή που του στέρησε την οποιαδήποτε προαγωγή, παρά την τιμιότητα του. Τώρα, ανέφερα τη λέξη τιμιότητα» κι εσείς θα μου πείτε πως πρόκειται για έναν διεφθαρμένο αστυνομικό, αλλά… και ποιος δεν είναι σήμερα, μας λέει η ταινία: Όλοι οι συνάδελφοι του Φράνκο προσπαθούν, λίγο – πολύ, να βάλουν κάτι «στην άκρη», ελάχιστοι όμως βουτούν στο βούρκο μέχρι το κεφάλι. Kαι η νύχτα αυτή, μια νύχτα εφιαλτική, γεμάτη αλλεπάλληλες ανατροπές, θα φέρει τον Φράνκο Αμόρε στα όρια του – εκεί δηλαδή όπου θα πρέπει να κάνει μια επιλογή. Όλα αυτά με απαράμιλλο στυλ που θυμίζει τις δουλειές του Μάικλ Μαν αλλά και με μια αρκούντως μεσογειακή (που θα πει, δυνατή και εντόνως συγκινησιακή) μουσική υπόκρουση.
«Αυτά που δεν λέγονται» είναι ο τίτλος ενός Ισπανικού σπονδυλωτού φιλμ που κάνει επίσης σήμερα την έξοδο του: Πέντε σκετσάκια κωμικών παρεξηγήσεων, όλα τους γύρω από το ίδιο δίλλημα. Τι κάνουμε με αυτά «που δεν λέγονται»; Πως τα διαχειριζόμαστε; Πως επιλέγουμε τι να εξομολογηθούμε στον άλλο και τι να κρατήσουμε για τον εαυτό μας, ούτως ώστε να προφυλάξουμε αυτούς που αγαπάμε; Δαιδαλώδες το θέμα, όμως αυτή εδώ η ελαφριά κωμωδία κινείται περίτεχνα γύρω του, εξετάζοντας πέντε διασκεδαστικές εκδοχές του που αφορούν τις ερωτικές σχέσεις, τη φιλία, ακόμα και την ταξική πάλη, με την αφρόκρεμα της υποκριτικής σκηνής της χώρας να πρωταγωνιστεί. Άσχημα δεν θα περάσετε – μια ιδανική θερινή επιλογή.
Η δε Pixar επιστρέφει. Στη νέα της παραγωγή με τίτλο «Στο στοιχείο τους», η φωτιά, το νερό, η γη και ο αέρας ζουν όλοι μαζί στην Πόλη των Στοιχείων. Εκεί, η Φλόγα, μια δυναμική, πανέξυπνη κι εκρηκτική νεαρή κοπέλα γνωρίζει έναν αστείο, γλυκανάλατο, χαλαρό τύπο, τον Νηρέα. Φωτιά και νερό δηλαδή. Ε, και ερωτεύονται. Αν σας πω πως δεν δάκρυσα στο φινάλε, θα είναι ψέμα.
Από επανεκδόσεις, έχουμε το περίφημο «Νοτόριους» του Άλφρεντ Χίτσκοκ! Ασπρόμαυρο, του 1947, όπου, στο Ρίο, μια μυστηριώδης γυναίκα παντρεύεται έναν συνεργάτη των ναζί για να βοηθήσει την αμερικανική κυβέρνηση και ερωτεύεται τον σύνδεσμό της. Ο οποίος βεβαίως, είναι αρχικατάσκοπος και, ακολούθως, η ταινία αυτή είναι ερωτικό ψυχολογικό δράμα αλλά και τιγκαρισμένη στο σασπένς κατασκοπευτική περιπέτεια. Συνδυάζει μάλιστα τα δυο αυτά στοιχεία με μαεστρία ανεπανάληπτη, κυρίως χάρη στο ταλέντο του μεγάλου Μπεν Χεκτ. Και την σκηνοθεσία υπογράφει ένας Άλφρεντ Χίτσκοκ στα καλύτερα του, που διασκεδάζει αφάνταστα παίζοντας με την αμφισημία των κεντρικών χαρακτήρων από την αρχή μέχρι το τέλος: ο θεατής δεν ξέρει ποιον να εμπιστευθεί. Σε μια τραγική ιστορία λοιπόν, όπου, για το καλό της πατρίδας, ένας πράκτορας ξεπουλάει την γυναίκα που αγαπά ενώ η ίδια θυσιάζεται για να ξεχρεώσει τα εγκλήματα του πατέρα της, ο Χίτσκοκ δίνει μαθήματα, σμίγοντας θαυμάσια μια ψυχρή σκηνοθεσία με μια αισθησιακή ατμόσφαιρα που την υπερβαίνει. Με Κάρι Γκραντ και Ίνγκριντ Μπέργκαν μαγνητίζουν το φακό, αλλά την παράσταση κλέβει ο μέγας Κλοντ Ρέινς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου