Η σειρά προβάλλεται στο Disney+.
Το 2017 συλλαμβάνεται στην Αριζόνα ένα μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, γνωστή ευρέως ως η Εκκλησία των Μορμόνων, χωρίς βοήθεια από την εκκλησία, αφού οι αρχές στη Νέα Ζηλανδία ανακάλυψαν ένα από τα βίντεο που αναρτούσε στο διαδίκτυο. Ποιο ήταν το περιεχόμενό τους;
Η σεξουαλική κακοποίηση των δύο κοριτσιών του. Ο συλληφθείς αυτοκτόνησε όσο βρισκόταν υπό κράτηση πριν προλάβει να δικαστεί.
Προσφάτως, μέσα από έρευνα του Associated Press, μάθαμε ότι εφτά χρόνια πριν από την σύλληψη ένας Μορμόνος επίσκοπος στην Αριζόνα, θορυβημένος που ένα μέλος της εκκλησίας ομολόγησε ότι βίασε την κόρη του, επικοινώνησε με την τηλεφωνική γραμμή της εκκλησίας. Αργότερα ο συγκεκριμένος επίσκοπος είπε στις αρχές ότι η συμβουλή που έλαβε- από την γραμμή της εκκλησίας- ήταν ότι «δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα» και του απαγορεύτηκε να αναφέρει την κακοποίηση στην αστυνομία. Σύμφωνα με την έρευνα του AP, η γραμμή της εκκλησίας λειτουργούσε σαν «μαύρο κουτί καταγραφής» της κακοποίησης εκατοντάδων περιστατικών κακοποίησης στην Αριζόνα.
Ομολογουμένως στην ελληνική κοινωνία δεν έχουμε μεγάλη εξοικείωση με την εκκλησία των Μορμόνων, ωστόσο, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κακοποίησης που έχουν αναφερθεί στους κόλπους της εκκλησίας. Σαφώς είναι πολύ περισσότερες αυτές που δεν φτάνουν στο φως της δημοσιότητας, και σαφώς μας αρέσει να ασχολούμαστε περισσότερο με τα σκάνδαλα των άλλων εκκλησιών, της Καθολικής Εκκλησίας για παράδειγμα που κάνει μια προσπάθεια αυτοκριτικής το τελευταίο διάστημα. Όπως και να' χει, σημαντικό είναι η οποιαδήποτε θρησκεία- εκκλησία να μην συγκαλύπτει αλλά κοιτάζεται στον καθρέφτη, να παραδέχεται τα λάθη της, και να αλλάζει δίνοντας προτεραιότητα στην προστασία των πιο ευάλωτων μελών της κοινότητας.
Τα έχει πει χρόνια πριν με το κινηματογραφικό του έργο ο λατρεμένος Πέδρο Αλμοδόβαρ. Τα έχει πει επίσης η συνταρακτική σειρά «Unorthodox».
Η σειρά αν και έχει αδυναμίες - ακατανόητα μεγάλη διάρκεια επεισοδίων, για παράδειγμα- μπορεί κανείς εύκολα να τις παραλείψει «τσιμπώντας» από την γοητεία της εξωφρενικής ιστορίας και κυρίως του τρόπου που φαίνεται μια κοινότητα να χωνεύει στο παραλήρημά της τους ανθρώπους. Μπορεί στην οθόνη μας να βλέπουμε μια ακραία του μορφή, όμως δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρούμε παραλληλισμό σε προσωπικά μας βιώματα.
Αυτό που κάνει καλά το «Under the Banner of Heaven» είναι ότι δεν ενδιαφέρεται να χτίσει σασπένς, ούτε επενδύει στις ανατροπές. Αντιθέτως, δίνει προτεραιότητα στην ατμόσφαιρα και την ψυχολογική ανάλυση. Παράλληλα, αφηγείται την ιστορία νηφάλια, χωρίς να βιάζεται, προσεκτικά και με αδιαμφισβήτητο σεβασμό απέναντι στα θύματα και την πολυπλοκότητα των γεγονότων.
Η ιστορία ξετυλίγεται σε τρεις χρόνους, με πολύ όμορφη και πειστική αναπαράσταση της εποχής. Μία σημαντική αδυναμία είναι, ωστόσο, η παράλληλη αφήγηση αποσπασμάτων της ιστορίας των Μορμόνων, από την εποχή του Τζόζεφ Σμιθ που θεωρείται προφήτης και ιδρυτής της εκκλησίας των Μορμόνων. Εκεί προδίδεται η συνέπεια της σειράς καθώς λειτουργούν σαν ξένο σώμα, ένα διάλειμμα από το σύμπλεγμα των γεγονότων που προωθούν την υπόθεση των φόνων. Προς την κορύφωση βέβαια γίνεται νοηματικά κατανοητή η σύνδεση, ωστόσο, επηρεάζει αρνητικά την αισθητική και την αφηγηματική συνέχεια για μεγάλο διάστημα.
Τελικά όμως η σειρά είναι εξαιρετική στο να αναδείξει τις αντιφάσεις που είναι βαθιά ριζωμένες στο ίδιο το δόγμα του κυρίαρχου Μορμονισμού. Και αυτό αρκεί. Ολόκληρη η ιστορία αφορά την πίστη, τον τρόπο που μπορεί να παραποιήσει τη λογική και την διπλή της λειτουργία στους ανθρώπους. Γιατί οι άνθρωποι και όχι οι πράξεις τους είναι το πιο ακραίο στοιχείο στην ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου