Το KINO Athens σε συνεργασία με το Bios, διοργανώνουν κάθε Πέμπτη προβολές με ελεύθερη είσοδο. Ενόψει καλοκαιρινής σεζόν, η ταράτσα του Bios ανοίγει ξανά και μας υποδέχεται τις Πέμπτες για θερινό σινεμά, online – live Q&As με τους συντελεστές των ταινιών και burger από το γευστικό Burger Μenu του Chez Bios, συνδυάζοντας την κινηματογραφική εμπειρία με την απόλαυση του αγαπημένου comfort food!
To KINO Athens, μέλος του Athens Culture Net (ACN) του Δήμου Αθηναίων, είναι μιας διεθνής πλατφόρμα διοργάνωσης προβολών, που γεφυρώνουν το σινεμά με τις εικαστικές τέχνες, μέσω του ήχου και της κινούμενης εικόνας, προ(σ)καλώντας τους θεατές να επαναπροσδιορίσουν τα όσα ήξεραν μέχρι τώρα για τις οπτικές τέχνες. To KINO Athens εμπνέεται από τη μακροχρόνια ιστορία των εναλλακτικών art spaces της Νέας Υόρκης και εξερευνά συνεχώς νέους τρόπους αναπαράστασης, συνδυάζοντας τα διάφορα είδη τέχνης με το πειραματικό σινεμά και το ντοκιμαντέρ.
Πιστό στον στόχο του, ώστε να αποτελέσει ένα ζωντανό film society, με την προβολή σύγχρονων έργων που ενθαρρύνουν τον διάλογο και τη συλλογικότητα, το KINO Athens διοργανώνει για τον Μάιο ένα αφιέρωμα σε ανεξάρτητους Αμερικανούς σκηνοθέτες, με τις τρεις από τις τέσσερις ταινίες του αφιερώματος να προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό, προσκεκλημένοι του κινηματογραφικού χώρου θα βρεθούν στον χώρο του Bios για να μιλήσουν τις ταινίες και να συντονίσουν τα online Q&A μετά από κάθε προβολή.
Focus: American Independents
Σύνοψη
Ο Κόρι πεθαίνει από υπερβολική δόση ηρωίνης σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στη Βαλτιμόρη. Την παραμονή της κηδείας του, συγκεντρώνονται οικογένεια και φίλοι για να τον τιμήσουν. Οι κοινές τους αναμνήσεις συνθέτουν το πορτρέτο μιας κοινότητας που αιωρείται, παραμορφωμένη από τη φτώχεια, τη ζωή στην πόλη και το χάσμα των γενεών, με μόνο κοινό την επιδίωξή τους για ένα νέο αμερικανικό όνειρο.
Matt Porterfield (1977, Η.Π.Α.)
Ο Ματ σπούδασε κινηματογράφο στο Tisch School of the Arts του NYU, ενώ διδάσκει σενάριο και παραγωγή στο Πρόγραμμα Σπουδών Κινηματογράφου & Μέσων του Johns Hopkins University. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο “Hamilton”, κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2006. Το “Metal Gods”, το δεύτερο μεγάλου μήκους σενάριό του, επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στο Emerging Narrative Program στην Εβδομάδα Ανεξάρτητου Κινηματογράφου του IFP, όπου κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο Panasonic Digital Filmmaking. Το “Putty Hill” είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του.
Info
Πέμπτη 12 Μαΐου 2022 | 21.00
Bios Rooftop
Πειραιώς 84, Αθήνα 10435
Eίσοδος: Ελεύθερη
Κρατήσεις θέσεων: 210-3425335
Bios Menu: 12,50€ (απαραίτητη η προκράτηση)
Εισαγωγή και Q&A με τον σκηνοθέτη Matt Porterfield μετά την προβολή (online), από τη συγγραφέα και σεναριογράφο Κάλλια Παπαδάκη.
Το πρόγραμμα των επόμενων προβολών του μήνα
Πέμπτη 19 Μαΐου | 21.00
Gabi on the Roof in July by Lawrence Michael Levine, ελληνική πρεμιέρα
Η.Π.Α., 2010, 101’, έγχρωμο | Γλώσσα: αγγλικά | Υπότιτλοι: ελληνικά
Q&A μετά την προβολή (online) με τον σκηνοθέτη Lawrence Michael Levine και τη Sophia Takal, πρωταγωνίστρια και μοντέζ της ταινίας.
Σύνοψη
Πορτρέτο της Νέας Υόρκης και των περιπλανώμενων ελπιδοφόρων, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζήσουν εκεί, αλλά το κάνουν ούτως ή άλλως. Το “Gabi on the Roof in July” είναι μια κωμωδία για πρώην φίλες, ανταγωνισμό μεταξύ αδελφών και σαντιγί, σε μια πόλη που βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση.
Η Γκάμπι, μια αχαλίνωτη προπτυχιακή στο Όμπερλιν, πηγαίνει στη Νέα Υόρκη για να περάσει το καλοκαίρι με τον μεγαλύτερο αδερφό της, τον Σαμ, αναζητώντας λίγη αλληλεγγύη μετά το διαζύγιο των γονιών τους. Όταν φτάνει, βρίσκει τον Σαμ απασχολημένο με το κυνήγι κοριτσιών και ενοχλημένο από τις προκλητικές εξυπνάδες της αδερφής του. Σε μια προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή του Σαμ, η Γκάμπι σαγηνεύει τον κολλητό του.
Lawrence Michael Levine (1976, Η.Π.Α.)
Ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης, γνωστός για το σενάριο και τη σκηνοθεσία των ταινιών “Gabi on the Roof in July” (στην οποία πρωταγωνιστεί), “Wild Canaries” και “Black Bear”. Το 2009, ο Lawrence ήταν παραγωγός των Jess Weixler (“Teeth”) και Jesse L. Martin (“Rent”, “Law & Order”). Σπούδασε δημιουργική γραφή στο Skidmore College και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού στις Καλές Τέχνες και τον Κινηματογράφο από το Πανεπιστήμιο Columbia.
Πέμπτη 26 Μαΐου | 21.00
The Color Wheel by Alex Ross Perry, ελληνική πρεμιέρα
Η.Π.Α., 2012, 83’, ασπρόμαυρο | Γλώσσα: αγγλικά | Υπότιτλοι: ελληνικά
Εισαγωγή και Q&A με τον σκηνοθέτη Alex Ross Perry μετά την προβολή (online), από τον Ιδρυτή και Διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σύρου Jacob Moe.
Σύνοψη
Το “The Color Wheel” είναι η ιστορία της JR (Carlen Altman), μιας παρουσιάστριας ειδήσεων. Η JR αναγκάζει τον μικρότερο αδερφό της Colin (Alex Ross Perry) να ξεκινήσουν ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο, προκειμένου να πάρει τα πράγματά της από το διαμέρισμα του καθηγητή και εραστή της (Bob Byington).
Ταξιδεύοντας μέσα από τους ομιχλώδεις αυτοκινητόδρομους της Νέας Αγγλίας, συναντώντας παλιούς συμμαθητές τους, ξαναβλέποντας την κοινή οικογενειακή ιστορία, από την οποία έχουν εδώ και καιρό αποκλίνει, το χάος και η καταστροφή δεν απέχουν πολύ από το ταλαιπωρημένο Honda Accord. Είναι θέμα χρόνου να καταλήξουν η JR και ο Colin στις πιο περίεργες και ανησυχητικές αποφάσεις και να θέσουν τέλος σε εχθρότητες.
Alex Ross Perry (1984, Πενσυλβάνια, Η.Π.Α.)
Αποφοίτησε από το κινηματογραφικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης το 2006. Ενώ σπούδαζε, άρχισε να εργάζεται σε ένα βίντεο κλαμπ στο East Village, όπου γνώρισε πολλά από τα μελλοντικά μέλη του καστ και του συνεργείου του. Έκανε ντεμπούτο με το “Impolex” (2009) που γυρίστηκε χωρίς προϋπολογισμό. Οι επόμενες δύο ταινίες του, “The Color Wheel” (2011) και “Listen Up Philip” (2014), έκαναν πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Το “Queen of Earth” (2015), έκανε πρεμιέρα στην ενότητα Forum στη Berlinale σε παραγωγή Faliro House Productions.
Σχετικά με το αφιέρωμα «American Independents»
Αμφιλεγόμενο, απρόσμενο, αντισυμβατικό και συχνά ενοχλητικό, το ανεξάρτητο σινεμά μας έχει χαρίσει μερικές από τις πιο καινοτόμες και σημαντικές στιγμές του κινηματογράφου. Αυτή η επιλογή ταινιών, εκτός από την ανεξαρτησία στην παραγωγή, τον χαμηλό προϋπολογισμό και τον αυτοσχεδιασμό, σχετίζεται με τη νιότη, το ταξίδι και τους οικογενειακούς δεσμούς. Τα ταξίδια, με σκοπό να σε κάνουν να συμφιλιωθείς με το παρελθόν σου, να βρεις παρηγοριά ή απλώς το να περιφέρεσαι άσκοπα, είναι το κοινό μοτίβο σε αυτές τις ταινίες.
Το “Bummer Summer” προβλήθηκε την Πέμπτη 5 Μαΐου, με εισαγωγή και συντονισμό του Q&A από τον κριτικό κινηματογράφου Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλο. Η ταινία παρατηρεί τις συναισθηματικές διακυμάνσεις δύο αδελφών, που ξεκινούν ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο κατά μήκος της ακτής της Ουάσιγκτον. Αποτελεί μία από τις πρώτες ταινίες που γυρίστηκαν με φωτογραφική μηχανή DSLR, δημιουργώντας ένα μοναδικό οπτικό αποτέλεσμα σε μία ταινία βασισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου στους αυτοσχεδιασμούς του καστ των ηθοποιών.
Στο “Putty Hill”, ένας νεαρός άνδρας πεθαίνει από υπερβολική δόση κι εμείς παρατηρούμε τις διακυμάνσεις των σχέσεων της οικογένειάς του και των φίλων του. Γυρισμένη σε μια εργατική συνοικία της Βαλτιμόρης, ο Porterfield απεικονίζει νέους ανθρώπους που παλεύουν με διαλυμένες οικογένειες. Ο Porterfield διευρύνει κι εμβαθύνει την οπτική του στην τοπική κοινωνία, από την οποία προέρχεται ο ίδιος, αφηγούμενος την ιστορία φίλων και συγγενών, πλαισιωμένη από την απώλεια. Μια ιστορία ενηλικίωσης που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, αναπαριστά το πορτρέτο μιας κοινότητας που ακροβατεί και λοξοδρομεί εξαιτίας της φτώχειας, σε μια προσπάθεια αναζήτησης ενός νέου αμερικανικού ονείρου.
Στο “Gabi on the Roof in July”, μία σύγχρονη αντιπαλότητα μεταξύ αδελφών διαδραματίζεται ένα καλοκαίρι στο Μπρούκλιν. Πρόκειται για το πορτρέτο μιας νεανικής Νέας Υόρκης και των περιπλανώμενων ονειροπόλων της πόλης, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζήσουν εκεί, αλλά το κάνουν ούτως ή άλλως. Φτιαγμένη με εξαιρετικά χαμηλό προϋπολογισμό, η ταινία αποτελεί ένα έξυπνο μείγμα χαλαρότητας και δομής, που προσθέτει μία εκπληκτική δυναμική και ταυτόχρονα επιτρέπει στους χαρακτήρες να διατηρήσουν την αμφιθυμία τους, ακροβατώντας μεταξύ ιδιορρυθμίας και ρεαλισμού.
Στο “The Color Wheel” ο όρος “αδελφική αντιπαλότητα”, που συναντάμε πρώτα στο “Gabi on the Roof in July”, ανάγεται σε νέα επίπεδα, με ασταμάτητη τοξικότητα και λεκτική βία. Άβολη κι ενοχλητική, αλλά ποτέ βαρετή, πρόκειται για μια ταινία που καταργεί αναρίθμητους κανόνες, αποτελώντας ένα χαμηλού προϋπολογισμού road movie, όπου αγάπη και μίσος εξισώνονται. (Νίνα Βελιγράδη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου