Ο υπόκωφος θόρυβος που κάνει ένας γάμος όταν σπάει…
Υπόθεση
Νάπολη, δεκαετία ’80. Ένα φαινομενικά ευτυχισμένο ζευγάρι με τα δυο τους παιδιά περπατούν χαρούμενοι στα στενά της πόλης. Όμως ο γάμος τους περνά σοβαρή κρίση. Μία ιστορία αγάπης, υποσχέσεων και προδοσίας που προσπαθεί να διερευνήσει κατά πόσο οι δεσμοί που μας ενώνουν με αυτούς που αγαπάμε παραμένουν ισχυροί με την πάροδο του χρόνου, ή μετατρέπονται σε βολικές δεσμεύσεις ριζωμένες στην καθημερινότητα.
«Αν εσύ το έχεις ξεχάσει, αξιότιμε κύριε, να σου το θυμίσω εγώ: είµαι η γυναίκα σου». Έτσι ξεκινά το γράμμα που γράφει η Βάντα στον σύζυγό της, ο οποίος έφυγε από το σπίτι, αφήνοντάς την έρμαιο μιας θύελλας, πλημμυρισμένη ερωτήματα που δε βρίσκουν απαντήσεις. Παντρεύτηκαν νέοι, διψασμένοι για ζωή και ελευθερία, οι συνθήκες όμως άλλαξαν. Και τώρα εκείνος βρίσκεται στη Ρώμη, ερωτευμένος µε μια πολύ νέα γυναίκα, δίπλα στην οποία όλα μοιάζουν λαμπερά και ελαφρά, κι εκείνη στη Νάπολη µε τα παιδιά, να μετράει την έκταση της σιωπής. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Άλντο επιστρέφει, έτοιμος για νέο ξεκίνημα…
Η ταινία, που κάποιοι παραλλήλισαν με τις «Σκηνές από έναν γάμο», αλλά και με την πρόσφατη «Ιστορία γάμου», τοποθετείται σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους στη σχέση του ζευγαριού: η πρώτη, είναι η μεγάλη κρίση στο γάμο τους τη δεκαετία του ’80, όταν ο σύζυγος, διανοούμενος, με δική του ραδιοφωνική εκπομπή στη RAI, εγκαταλείπει τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά για μια νεαρή κοπέλα απ’ τη δουλειά. H δεύτερη, δεκαετίες αργότερα, όταν το ζευγάρι είναι πια ηλικιωμένο. «Άξιζε να σωθεί αυτή η σχέση;» είναι το ερώτημα που διαπερνά όλη την ταινία. Και με τι κόστος; Τι γίνεται όταν η αγάπη δεν είναι τελικά «για πάντα»;
Το ενδιαφέρον είναι πως η αφήγηση γίνεται μέσα από διαφορετικές οπτικές: πρώτα παρακολουθούμε τα γεγονότα υπό το πρίσμα της συζύγου, στη συνέχεια μπαίνουμε στο μυαλό του συζύγου, και τέλος στην ψυχή των παιδιών…
Η ταινία άνοιξε το 77ο Φεστιβάλ Βενετίας. Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από 11 χρόνια, που η έναρξη στη Μόστρα έγινε, με ιταλική, ταινία. Ο σκηνοθέτης Ντανιέλε Λουκέτι το 2007 είχε δείξει στις Κάννες την ταινία του «Ο αδερφός μου είναι το μόνο παιδί». Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί η Άλμπα Ρορβάχερ («Τα Θαύματα», «Πεινασμένες Καρδιές», «Ορκισμένη Παρθένα», «Ευτυχισμένος Λάζαρος»), αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου best-seller του ναπολιτάνου συγγραφέα, σεναριογράφου και δημοσιογράφου Ντομένικο Σταρνόνε το οποίο κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Πατάκη. Ένα βιβλίο για τις υπόγειες δυνάμεις που κρατούν ζωντανό έναν γάµο, και την αγάπη μετά τον έρωτα. Τι είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε χωρίς να νιώθουμε παγιδευμένοι; Και τι είναι αυτό που χάνουμε, όταν επιλέγουμε να επιστρέψουµε; αναρωτιέται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, το οποίο οι The New York Times, χαρακτήρισαν «ένα μικρό, σε έκταση, αριστούργημα».
Μια ταινία για τον υπόκωφο θόρυβο που κάνει ένας γάμος όταν σπάει…
Gianni Fiorito
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου