Ξάπλωσε μαζί μου τώρα κάτω από τον ουρανό της λεμονιάς...
Δείξε μου το ντροπαλό αργό χαμόγελο που κρατάς κρυμμένο από τα ζεστά καστανά μάτια σου Πιάσε το γλυκό αιωρούμενο χείλος που μόλις, μόλις χωρίζει Και αναρωτιέμαι για τις αγάπες με γλυκό πόνο Και τον άγριο χτύπο της καρδιάς μου Ω, η ραψωδία με σκίζει Και ονειρεύουμε ό,τι.. αποχαιρετώ τα αγαπημένα...
Έριχνα μια τελευταία ματιά στη θάλασσα Περπατώντας μέσα από τα όνειρά μου, μέχρι τα γόνατά μου σε ζεστούς ωκεανούς που φουσκώνουν ενώ κολυμπούν οι μπέλες μαλακές κάτω από σκληρά δαγκωμένα κοχύλια γρονθοκοπούν τα iPhone τους Διαγράφοντας τους αριθμούς των τυχαίων εξαφανισμένων εραστών Και ψάξε στον ορίζοντα Και θα βρεις το παιδί που κάτω από την ακτή Σκάβοντας τριγύρω για μια αλυσίδα ή ένα κόκαλο έως το τέλος.
by Yakim Gazaris
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου