Η ταινία κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 28 Οκτωβρίου.
O Pedro Almodovar με τη μούσα του, Penelope Cruz επανέρχονται με μια ταινία συγκινητική και ανατρεπτική. Η ταινία «Παράλληλες μητέρες» ήταν η ταινία έναρξης του Φεστιβάλ Βενετίας και οι κριτικές ήταν διθυραμβικές.
MADRES1
Δύο ετοιμόγεννες γυναίκες συμπίπτουν στο ίδιο δωμάτιο νοσοκομείου. Και οι δύο δεν είχαν προγραμματίσει τις εγκυμοσύνες τους, και οι δύο είναι εκεί χωρίς τους πατεράδες των μωρών τους. Η μεγαλύτερη από τις δύο (Πενέλοπε Κρουζ), Τζάνις, δε μετανιώνει για την επιλογή της να γίνει μητέρα, αντίθετα είναι πανευτυχής. Η Άνα, από την άλλη, είναι έφηβη - και έντρομη και μετανιωμένη για αυτό που συμβαίνει.
Η Τζάνις προσπαθεί να την ενθαρρύνει, όσο και οι δυο τους διασχίζουν σαν υπνωτισμένες τους διαδρόμους του νοσοκομείου. Τα λίγα λόγια που θα ανταλλάξουν στις ώρες αυτές θα δημιουργήσουν έναν πολύ στενό δεσμό ανάμεσα στις δυο τους, δεσμός ο οποίος αναπτύσσεται και περιπλέκεται, αλλάζοντας τις ζωές τους για πάντα.
Πρόκειται μια ιστορία για προγόνους και απογόνους. Μία ιστορία για την αλήθεια του ιστορικού παρελθόντος, αλλά και την πιο προσωπική αλήθεια των χαρακτήρων. Μιλά για την ταυτότητα και τη μητρική αγάπη μέσα από τρεις πολύ διαφορετικές μανάδες: την Τζάνις, την Άννα και τη μητέρα της Άννα, μια μητέρα εγωίστρια, χωρίς μητρικό ένστικτο, όπως παραδέχεται και η ίδια. Είναι οι ατέλειες των μητέρων αυτών που με προσελκύουν περισσότερο ως αφηγητή. Είναι πολύ διαφορετικές από τις μητέρες που έχω συμπεριλάβει στις ταινίες μου ως τώρα.
MADRES3
Η υποπλοκή για τους μαζικούς τάφους από την εποχή του Φράνκο είναι πολύ σημαντική για μένα. Στα πρώτα προσχέδια του σεναρίου, είχε μεγαλύτερη έκταση αλλά ήταν κάτι τόσο δυνατό που κατέληξε να επισκιάζει τα πάντα γύρω της. Έτσι αποφάσισα να δώσω μεγαλύτερη έμφαση στην ιστορία της Τζάνις και της Άνα, και να αφήσω το άνοιγμα του τάφου για το τέλος.
Όλες οι μαρτυρίες συγγενών που ακούγονται στην ταινία είναι αληθινές. Παρά τις δραματικές καταστάσεις του παρελθόντος και του εμφυλίου, η ταινία στοχεύει στην ανακούφιση και το συναίσθημα. Δεν υπάρχει διάθεση για εκδίκηση ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών στις μαρτυρίες. Στη σκηνή όπου ο τάφος ανοίγει, τα μέλη της ΜΚΟ που ανέλαβε την εκταφή και ορισμένοι συγγενείς ξαπλώνουν μέσα στον τάφο, μιμούμενοι τη στάση των σορών. Είναι ένας φόρος τιμής από τους ζωντανούς προς τους νεκρούς.
MADRES2
Λόγω ιδιαίτερων συνθηκών, η Τζάνις αναγκάζεται να ζήσει την απόλυτη αντίθεση ανάμεσα στην ιστορική αλήθεια και τη δική της, προσωπική αλήθεια σε σχέση με την κόρη της. Το ηθικό της δίλημμα είναι η καρδιά της ιστορίας, κάτι που κάνει την Τζάνις έναν περίπλοκο, γενναιόδωρο, αντιφατικό, ακόμη και δύστροπο χαρακτήρα. Είναι ένας φοβερά δύσκολος ρόλος, ο πιο δύσκολος που έχει παίξει η Penelope για μένα και ίσως και γενικότερα στην καριέρα της, και ενδεχομένως ο πιο επώδυνος. Το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο, όπως πάντα αφού η Penelope δίνει τα πάντα στην ερμηνεία της. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του σεναρίου, όταν οι χαρακτήρες έχουν ήδη ζωντανέψει, μερικές φορές ανεξαρτητοποιούνται από τον σεναριογράφο και εκείνος μπορεί απλώς να τους ακολουθεί. Είναι κάτι το πραγματικά μυστήριο - και μου συνέβη με την Τζάνις. Η συνθήκη στην οποία την έβαλα είναι ίσως η δυσκολότερη από όλους τους χαρακτήρες μου μέχρι σήμερα. Για τον λόγο αυτό, η Penelope έπρεπε να μου παραδοθεί ολοκληρωτικά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, σχεδόν σαν να βρίσκεται σε ύπνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου