Πέθανε η αξέχαστη ηθοποιός Γκέλυ Μαυροπούλου

Την είδηση έκανε γνωστή ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας.

Έφυγε σήμερα Δευτέρα από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών, η αλησμόνητη ηθοποιός Γκέλυ Μαυροπούλου, η καριέρα της οποίας ήταν συνυφασμένη με τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Την είδηση έκανε γνωστή ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας. H ηθοποιός είχε ταλαιπωρηθεί πέρυσι από ένα σοβαρό ατύχημα.

«Βαρύ πένθος σήμερα για το καλλιτεχνικό μας χώρο. Tρεις πολύ αγαπημένοι άνθρωποι του χώρου μας δεν είναι πια κοντά μας ο σπουδαίος τραγουδιστής και ηθοποιός Τόλης Βοσκόπουλος που άφησε εποχή, η μεγάλη πρωταγωνίστρια του θεάτρου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης και γόνος σπουδαίας οικογένειας ηθοποιών η Γκέλυ Μαυροπούλου και ο παλαίμαχος ηθοποιός και αγωνιστής της αριστεράς και των εταιρικών θιάσων Τάσος Παπαδάκης. Ποτέ δεν θα τους ξεχάσουμε για το έργο και τα μηνύματα που άφησαν στις καρδιές μας» αναφέρει ο Σπύρος Μπιμπίλας σε ανάρτησή του στο Facebook.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1932 στη Θεσσαλονίκη. Γονείς της ήταν οι επίσης ηθοποιοί Άγγελος Μαυρόπουλος (1901 - 1979) και Μαρίκα Κρεβατά (1910 - 1994).

Σπούδασε στη Γαλλική Ακαδημία Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του «Θεάτρου Τέχνης» του Καρόλου Κουν. Καθηγητές της στη σχολή, ήταν μεταξύ άλλων ο Κάρολος Κουν, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος και ο Μίνως Βολανάκης.

Θέατρο

Από τη σχολή αποφοίτησε το 1955 και την ίδια χρονιά έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στο θέατρο «Ρεξ - Κοτοπούλη» - όπου την καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ο Δημήτρης Μυράτ, με το έργο «Επτά χρόνια φαγούρα» του Άξελροντ, στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη.

Το καλοκαίρι του 1956 συνεργάστηκε με τον θίασο Σαμαρτζή Μαρίκα Κρεβατά-Λάμπρος Κωνσταντάρας) στα έργα «Χτυποκάρδια» του Στέφανου Φωτιάδη και «Ψηλά τα χέρια» του Δημήτρη Γιαννουκάκη (στον ρόλο της Ρίτας).

Την περίοδο 1955-1956 προσελήφθη ως πρωταγωνίστρια στον θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου-Μίμη Φωτόπουλου και έπαιξε στις κωμωδίες «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» του Αλέκου Σακελλάριου και «Μια τσουκνίδα στις βιολέττες» του Χρήστου Γιαννακόπουλου.

Την περίοδο 1956-1957 προσελήφθη ως πρωταγωνίστρια στο θέατρο «Ρεξ - Κοτοπούλη», όπου έπαιξε τη Δυσδαιμόνα στην τραγωδία του Σαίξπηρ «Οθέλλος», στο πλευρό του Μάνου Κατράκη και του Δημήτρη Μυράτ, ενώ συμμετείχε και στα έργα «Σιμούν» του Λενορμάν (στον ρόλο της Κλοτίλδης Λωρανσύ, τον οποίο έπαιζε εναλλάξ με την Αλίκη Βουγιουκλάκη), «Ντούο Σεμπαστιάνι» των Χ. Λίντσαιη και Ρ. Κρουζ, «Κόσμος και κοσμάκης» του Σκαρπέτα, «Το πρώτο ραντεβού» του Ηλία Μπακόπουλου. Το καλοκαίρι του 1957 ήταν συμπρωταγωνίστρια του Μίμη Φωτόπουλου στην κωμωδία του Στέφανου Φωτιάδη «Ο θηριοδαμαστής».

Την περίοδο 1957-1961 πρωταγωνίστησε σε σημαντικές παραστάσεις του «Εθνικού Θεάτρου», συνεργαζόμενη με σκηνοθέτες όπως ο Αλέξης Μινωτής, ο Αλέξης Σολομός, ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Κωστής Μιχαηλίδης και ηθοποιούς όπως η Κατίνα Παξινού, ο Χριστόφορος Νέζερ, ο Νίκος Παρασκευάς, ο Λυκούργος Καλλέργης, ο Θάνος Κωτσόπουλος, η Βάσω Μανωλίδου, ο Στέλιος Βόκοβιτς, η Άννα Συνοδινού, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ.• Υποδύθηκε, μεταξύ άλλων, την Γκέλντα στο έργο «Το σκοτάδι είναι αρκετά φωτερό» του Κρίστοφερ Φράυ (1957), τη Ρεγγίνα στο έργο «Βρυκόλακες» του Ίψεν (1958), τη Βάγια στο έργο «Ιουλιανός ο παραβάτης» του Νίκου Καζαντζάκη (1959), την Μπιάνκα στο έργο «Το ημέρωμα της στρίγγλας» του Σαίξπηρ, τη Μαριάννα στο έργο «Ο φιλάργυρος» του Μολιέρου (1960), την Έλενα στο έργο «Οργισμένα νιάτα» του Τζων Όσμπορν (1960),

ενώ το καλοκαίρι του 1959 πραγματοποίησε τη μοναδική της εμφάνιση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, ερμηνεύοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο της θεάς Αθηνάς στην «Ορέστεια» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη.

Τη θερινή περίοδο 1961 η Γκέλυ Μαυροπούλου πρωταγωνίστησε στο πλευρό του Χρήστου Ευθυμίου στην κωμωδία «Σκάνδαλα στην εξοχή» του Δημήτρη Γιαννουκάκη στο «Θέατρο Εθνικού Κήπου».

Τη χειμερινή περίοδο 1961-62 συγκρότησε θίασο με τον Χρήστο Ευθυμίου και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και ανέβασαν στο θέατρο «Μπουρνέλλη» τα έργα «Ο κύριος πάει κυνήγι» του Ζωρζ Φεντώ (σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη), «Ποιος είναι ο Λύσσανδρος» των Γιάννη Μαρή-Δημήτρη Ευαγγελίδη, «Ερωτικές συμβουλές» του Δημήτρη Γιαννουκάκη και «Ο Αλέκος είναι γυναίκα» του Στέφανου Φωτιάδη.

Την περίοδο 1962-1963 συγκρότησε θίασο με τον τότε σύζυγό της, τον Στέφανο Στρατηγό, και παρουσίασαν στη Θεσσαλονίκη και σε περιοδεία τα έργα «Τα κόκκινα φανάρια» του Αλέκου Γαλανού, «Χρυσή μου Ρουθ» του Νόρμα Κράσνα και «Ανυπόμονη καρδιά» του Τζων Πάτρικ.

Το καλοκαίρι 1964 ο θίασος Γκέλυς Μαυροπούλου παρουσίασε στο «Αττικό Θέατρο» την κωμωδία «Διαζύγιο α λα Ρωσικά» του Βαλεντίν Κατάγεφ (με σύμπραξη του Γιώργου Πάντζα, της Βιβέττας Τσιούνη και του Ανδρέα Μπάρκουλη) και την κωμωδία «Το υπόγειο της Λέλας» των Βασίλη Ιμπροχώρη-Ιάσονα Βροντάκη (με συμπρωταγωνιστές τον Γιώργο Πάντζα, τη Μαρίκα Κρεβατά, τον Στέφανο Στρατηγό και τον Κώστα Καρρά).

Τη χειμερινή περίοδο 1965-66 ο θίασος Γκέλυς Μαυροπούλου-Διονύση Παπαγιαννόπουλου ανέβασε στο θέατρο «Αλάμπρα» τα έργα «Πώς να γίνετε πλούσιοι» του Γεράσιμου Σταύρου και «Η κυρία του κυρίου» των Νίκου Τσιφόρου - Πολύβιου Βασιλειάδη.

Την περίοδο 1966-1967 η Μαυροπούλου ανέβασε, μαζί με τον Ανδρέα Μπάρκουλη, το έργο της Μαίρη Χέιλυ Μιλς «Ήξερα πως θα έρθεις» στο «Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς»

και την περίοδο 1968-69 ήταν πρωταγωνίστρια του θιάσου του Δημήτρη Χορν στο θέατρο «Βρετάνια» στα έργα «Δον Ζουάν» του Μολιέρου (στον ρόλο της Καρλότας) και «Η καλή καρδιά της Ελεονώρας» του Τζων Κρομστάιλ (στον ρόλο της Ρούσα).

Το 1970 η Γκέλυ Μαυροπούλου επανέλαβε, με δικό της θίασο, την κωμωδία «Η κυρία του κυρίου».

το 1971 συνεργάστηκε με το «Θεατρικό Εργαστήρι» του Δημήτρη Κωνσταντινίδη, ερμηνεύοντας τη Νάστιενκα στις «Λευκές νύχτες» του Ντοστογιέφσκι, και συγκρότησε θίασο με τον Θανάση Μυλωνά και τον Νίκο Τσούκα, με τους οποίους παρουσίασε στο θέατρο «Βέμπο» την κωμωδία «Η ταβέρνα του Σωκράτη» των Άλκη Παππά-Γιάννη Πολίτη (στον ρόλο της Αρετής).

Το 1972 υποδύθηκε τη Φωτεινή στο δραματικό μιούζικαλ των Κώστα Καραγιάννη-Νίκου Καμπάνη-Διονύση Τζεφρώνη «Πενήντα χρόνια δάκρυα, πενήντα χρόνια γέλια», σε μουσική Δήμου Μούτση και συμπρωταγωνιστές τον Γιάννη Βόγλη και τον Σταύρο Ξενίδη στο θέατρο «Καλουτά».

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, επίσης, παρουσίασε, με δικούς της θιάσους, τα μονόπρακτα «Άνθρωποι και άλογα» και «Η κυρία που δεν πενθεί» του Κώστα Μουρσελά (1973-74, θέατρο «Χατζώκου» Θεσσαλονίκης), «Μια κυρία από τα μπουζούκια» του Γιώργου Κατσαμπή (1974-75, θέατρο «Αυλαία» Πειραιώς), «Μία σου και μία μου» των Νίκου Τσιφόρου-Πολύβιου Βασιλειάδη (1976, θέατρο «Φλορίντα», με συνθιασάρχη τον Τάκη Μηλιάδη), «Πορτοφολά αγάπη μου» του Γιώργου Κατσαμπή (1976-77, θέατρο «Χατζώκου» Θεσσαλονίκης, με συνθιασάρχη τον Γιώργο Κάππη), «Χιροσίμα αγάπη μου» της Μαργκερίτ Ντυράς (1977, φεστιβάλ Ιθάκης), «Γυμνός έρωτας» του Μαρσέλ Ασάρ (1977-1978, «Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς», με συνθιασάρχη τον Κώστα Πρέκα), συνεργάστηκε με το «Λαικό Πειραματικό Θέατρο» του Λεωνίδα Τριβιζά στα έργα «Ερυθρά νήσος» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και «Ποπολάρος» του Γρηγορίου Ξενόπουλου (1978-79, θέατρο «Πορεία») και συμπρωταγωνίστησε με τον Άγγελο Αντωνόπουλο, τον Τάκη Μηλιάδη, τον Γιώργο Τζώρτζη, την Τόνια Καζιάνη κ.ά. στο τολμηρό έργο «Ωχ»! της Μαριέττας Ριάλδη (1979-80, θέατρο «Μινώα»).

Τη δεκαετία του 1980 η Μαυροπούλου συμπρωταγωνίστησε με τον Γιάννη Γκιωνάκη στην κωμωδία «Κίμων ο νεόπλουτος» των Νίκου Καμπάνη και Βύρωνα Μακρίδη (1980, θέατρο «Αθηνά»), ερμήνευσε τον κεντρικό ρόλο στο έργο του Ίψεν «Αρχιμάστορας Σόλνες» (1981-82, «Ασκητικό Θέατρο», σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάριου), πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις του «Λαικού Πειραματικού Θεάτρου» «Κατ' οίκον εργασία'»' του Φραντς Ξαβιέρ Κρετς (στον ρόλο της Μάρθας), «Η εξορία» του Παύλου Μάτεσι (στον ρόλο της Νύφης) και «Οι παραθεριστές» του Μαξίμ Γκόρκι(στον ρόλο της Βαρβάρα Μιχαήλοβνα, στο πλευρό του Βασίλη Διαμαντόπουλου, του Πέτρου Φυσσούν, του Θανάση Μυλωνά και του Γιώργου Κυρίτση), πάντα σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά στο θέατρο «Πορεία», και επέστρεψε στο «Εθνικό Θέατρο» κατά το διάστημα 1984-1992, παίζοντας την Ελένη στο έργο «Οι έφηβοι» του Γιάννη Χρυσούλη (1984, σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου), την Ντορίνα στο έργο «Ταρτούφος» του Μολιέρου (1985, σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού), την Άννα Αντρέγιεβνα στο έργο «Ο επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ (1988, σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα).

Το 1991 πραγματοποίησε την τελευταία μέχρι σήμερα θεατρική της εμφάνιση, παίζοντας τον ρόλο της Μπελίνα στο έργο «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου.

Κινηματογράφος

Στον κινηματογράφο η Γκέλυ Μαυροπούλου εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1953 με την ταινία Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται του Γιώργου Λαζαρίδη και ακολούθησαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε περισσότερες από 40 ακόμη ταινίες που καλύπτουν όλα τα είδη του ελληνικού κινηματογράφου της περιόδου 1950-1980, κλασικές κωμωδίες (Η ωραία των Αθηνών, του Νίκου Τσιφόρου, 1954• Η θεία από το Σικάγο του Αλέκου Σακελλάριου, 1957• Ο Φανούρης και το σόι του του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, 1957• Ευτυχώς τρελάθηκα του Κώστα Ανδρίτσου, 1961• Εταιρεία θαυμάτων του Στέφανου Στρατηγού, 1962• Η κυρία του κυρίου του Γιάννη Δαλιανίδη, 1962• Ο ανακατωσούρας του Γρηγόρη Γρηγορίου, 1967, μελοδράματα (Κόκκινα τριαντάφυλλα του Κώστα Ανδρίτσου, 1955• Το φυντανάκι του Ιάσονα Νόβακ, 1955• Το παραστράτημα μιας αθώας του Κώστα Ανδρίτσου, 1959• Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα του Κώστα Καραγιάννη, 1963• Κάθε λιμάνι και καημός του Όμηρου Ευστρατιάδη, 1964), αντιστασιακές περιπέτειες (Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές του Τάκη Βουγιουκλάκη, 1973), ιστορικά δράματα (Ο Αλή Πασάς και η κυρα-Φροσύνη του Στέφανου Στρατηγού, 1959), ταινίες φουστανέλας (Η Μυρτιά του Κώστα Καραγιάννη, 1961), φιλμ-νουάρ (Έγκλημα στο Κολωνάκι του Τζανή Αλιφέρη, 1960• Απαγωγή του Κώστα Καραγιάννη, 1964• Έξοδος κινδύνου του Νίκου Φώσκολου, 1980), κατασκοπευτικά θρίλερ (Η λεωφόρος της προδοσίας του Χρήστου Κυριακόπουλου, 1969), ακόμη και ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου (Ταξίδι του μέλιτος του Γιώργου Πανουσόπουλου, 1979). Η τελευταία κινηματογραφική της εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στην ταινία 17 σφαίρες για έναν άγγελο (1981) των Νίκου Φώσκολου-Τάκη Βουγιουκλάκη. Οι μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες της θεωρούνται ο ρόλος της Κατίνας, της ανύπαντρης κοπέλας που πρέπει πάση θυσία να αποκατασταθεί στην ταινία Ο Φανούρης και το σόι του (1957) του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, πλάι στον Μίμη Φωτόπουλο, ο ρόλος της Εύας, της πονηρής και φιλόδοξης μεσοαστής που κατευθύνει την καριέρα του συζύγου της, στην ταινία Η κυρία του κυρίου (1962) του Γιάννη Δαλιανίδη, πλάι στον Ντίνο Ηλιόπουλο, και ο ρόλος της Δήμητρας, της χήρας του επισμηναγού Αυγέρη, που προσλαμβάνει έναν σωσία για να υποδυθεί τον άντρα της, στην ταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές (1973) του Τάκη Βουγιουκλάκη, πλάι στον Άγγελο Αντωνόπουλο. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρωταγωνίστρια που λάνσαρε το ροκ-εν-ρολ στον ελληνικό κινηματογράφο, μαζί με τον Θεόδωρο Δημήτριεφ, στην ταινία Η θεία απ' το Σικάγο (1957).

Τηλεόραση

Αξιόλογη ήταν και η εμφάνισή της στη τηλεόραση, όπου έκανε το ντεμπούτο της το 1971 στην αστυνομική σειρά του Νίκου Φώσκολου 13ον ανακριτικόν γραφείον. Αμέσως μετά πρωταγωνίστησε, στον ρόλο της Χριστίνας Ψάχου, στη μεγαλύτερη επιτυχία της ελληνικής τηλεόρασης, τη θρυλική σειρά Άγνωστος πόλεμος (1971-1974) των Νίκου Φώσκολου (σενάριο, σκηνοθεσία) και Κώστα Κουτσομύτη (σκηνοθεσία), στο πλευρό του Άγγελου Αντωνόπουλου. Το 1973 ερμήνευσε την Αγία Ελένη στη σειρά Εν τούτω νίκα του Νίκου Φώσκολου. Ακολούθησαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι στις σειρές Τα αρραβωνιάσματα (1983) και Ποιος σκότωσε τον Άβελ (1988).

Άλλες δραστηριότητες

Μετέφρασε τα θεατρικά έργα Χωριστά τραπέζια του Τέρενς Ράτιγκαν (ανέβηκε το 1965-66 από τον θίασο Μάνου Κατράκη-Έλσας Βεργή) και Σύστημα Φαμπρίτζι του Αλμπέρ Υσόν (ανέβηκε το 1973 από τον θίασο Άγγελου Αντωνόπουλου).

Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ).

Μεταπολιτευτικά, είχε πολιτική δράση στο ΠΑΣΟΚ ως μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του Κινήματος, ενώ στις εκλογές της περιόδου 1989-1990 ήταν υποψήφια βουλευτής Α΄ Αθηνών.

Τιμήθηκε από το θεατρικό Φεστιβάλ Ιθάκης (1977) για την ερμηνεία της στο έργο Χιροσίμα, αγάπη μου. Επίσης, τιμήθηκε με το Βραβείο «Κυβέλη» το 2008 για το σύνολο της θεατρικής της σταδιοδρομίας. Σύζυγός της, κατά το διάστημα 1955-1967, υπήρξε ο επίσης ηθοποιός Στέφανος Στρατηγός (1923 - 2006).

Πηγή: skai.gr