Ακόμα κι όταν το ψυγείο είναι άδειο, λίγο καλό τυρί, μερικά κράκερ κι ένα ποτήρι κρασί μπορούν να συνθέσουν μια πανέμορφη γευστική παλέτα. Κι αν βρεθείτε ποτέ σε κάποια από τις παρακάτω πόλεις, το παραπάνω γεύμα… απογειώνεται.
Αν και δεν είναι λίγοι εκεί έξω αυτοί που δεν τα πηγαίνουν καλά με το τυρί, τη μυρωδιά και τη γεύση του, νομίζουμε ότι η πλειοψηφία συμφωνεί πως είναι αυτό που δίνει έξτρα νοστιμιά σε ένα γεύμα ή σνακ και μπορεί ακόμη και μόνο του να μας ικανοποιήσει γευστικά ανά πάσα στιγμή.
Ταιριάζει με φρούτα, με κρασί, στις σαλάτες, με το φαγητό, τριμμένο πάνω από τα ζυμαρικά και τα είδη του είναι πολλά και ποικίλα. Ας απολαύσουμε μερικά από τα καλύτερα, στις πόλεις που τα «γέννησαν».
www.wikipedia.comΣτην Ελβετία υπάρχει μια μικρή πόλη ονόματι Gruyères, στην περιφέρεια Fribourg, η οποία έδωσε και το όνομά της στο ομώνυμο τυρί, ένα σκληρό κίτρινο τυρί που προέρχεται από εκεί. Με γεύση γλυκιά και ελαφρώς αλμυρή, που ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία, το Gruyère συχνά περιγράφεται ως κρεμώδες και με γεύση ξηρών καρπών στα πρώτα του στάδια και πιο πολύπλοκο και γήινο όταν παλιώνει. Στους 5 μήνες με ένα χρόνο παλαίωσης παίρνει μια διαφορετική υφή λόγω των μικρών ρωγμών που δημιουργούνται.
Το brie είναι ένα μαλακό, αγελαδινό τυρί που «βαφτίστηκε» έτσι από την περιοχή Brie της Γαλλίας στη Seine-et-Marne, από την οποία και προήλθε. Το χρώμα του είναι χλωμό, με μια ελαφριά γκρίζα χροιά, κάτω από το φλοιό λευκής μούχλας που δημιουργεί. Ο φλοιός αυτός καταναλώνεται κανονικά και η γεύση του εξαρτάται από τα συστατικά που χρησιμοποιήθηκαν κατά την παρασκευή του και το περιβάλλον στο οποίο φτιάχτηκε. Πολλοί το σερβίρουν –και το απολαμβάνουν- ελαφρώς λιωμένο ή ψητό σε κεραμικό δίσκο με τη συνοδεία ξηρών καρπών και φρούτων.
Σαν να μην μας προσέφερε ήδη αρκετούς λόγους για να την επισκεφτούμε, η Ιταλία μας δίνει άλλον έναν, με την πόλη Πάρμα, η οποία μας έδωσε το σκληρό τυρί, γνωστό και ως «Βασιλιάς των τυριών», την παρμεζάνα. Η επίσημη, ιταλική ονομασία της είναι parmiggiano-reggiano και παράγεται εκτός από την Πάρμα, στο Reggio Emilia στη Bologna, στη Modena και Mantova. Σύμφωνα με τον ιταλικό νόμο, μόνο τα τυριά που παράγονται στις παραπάνω περιοχές μπορούν να ονομαστούν "Parmigiano-Reggiano", αν και σε Ευρώπη και Αμερική συχνά αποκαλούνται παρμεζάνα και άλλα, παρόμοια τυριά. Φτιάχνεται από μη παστεριωμένο αγελαδινό γάλα και συνήθως την τρίβουμε πάνω σε ζυμαρικά ή τη συνδυάζουμε σε σούπες, σαλάτες και ριζότο, ενώ ακόμη και μόνη της αποτελεί ένα πολύ γευστικό σνακ.
Το αγγλικό χωριό Cheddar, στο Somerset στη νοτιοδυτική Αγγλία, είναι αυτό που πρέπει να ευγνωμονείτε, αν το cheddar βρίσκεται ανάμεσα στα αγαπημένα σας τυριά, αφού αποτελεί την… πηγή. Είναι ένα σχετικά σκληρό τυρί, με χρώμα που ποικίλλει από χλωμό σε κίτρινο ή πιο λευκό (ή ακόμη και κίτρινο-πορτοκαλί αν περιέχει πρόσθετα μπαχαρικά) και που συχνά μπορεί να παρουσιάζει μια σχετική οξύτητα. Είναι το πιο δημοφιλές τυρί στο Ηνωμένο Βασίλειο και περιγράφεται ιδανικά ως πλούσιο, με την τάση να λιώνει στο στόμα, με γεμάτη γεύση που πλησιάζει κατά μια έννοια αυτή του φουντουκιού.
Το πασίγνωστο, κίτρινο, αγελαδινό τυρί Gouda μας έρχεται από την ομώνυμη πόλη Gouda της Ολλανδίας και αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή τυριά παγκοσμίως. Το γεγονός, μάλιστα, ότι είναι εξαιρετικά δημοφιλές, αποδεικνύεται και από το ότι πολλοί αναφέρονται με την ονομασία του σε διάφορα άλλα παρόμοια τυριά. Το gouda είναι ένα ημίσκληρο τυρί με πλούσια, μοναδική κρεμώδη προς γλυκιά γεύση και απαλή υφή και παρ’ όλο που παρασκευάζεται από παστεριωμένο αγελαδινό γάλα, υπάρχουν ποικιλίες του από πρόβειο ή κατσικίσιο. Χρησιμοποιείται συχνά για να δώσει πιο πλούσια υφή σε σάλτσες και σούπες και ταιριάζει υπέροχα σκέτο με ένα ποτήρι πλούσιο Merlot ή Shiraz. Καταναλώνεται ευρέως και τριμμένο, σε φέτες, κύβους ή λιωμένο, δίνοντας πολλαπλές επιλογές στους λάτρεις του.
Νοστιμίζει το κάθε σας πιάτο, μπορεί να αποτελέσει ιδανικό σνακ μαζί με λίγο ψωμί ολικής άλεσης και –ας μη γελιόμαστε- το απολαμβάνετε. Χρειάζεται, όμως, μέτρο στην κατανάλωσή του, το οποίο μπορείτε να βάλετε εύκολα.
Μπορεί το να κρατήσετε έλεγχο σε αυτά που τρώτε και ειδικά στο τυρί να σας μοιάζει δύσκολο, αλλά δεν είναι. Κι αν, μάλιστα, το καταφέρετε, θα μπορείτε να απολαμβάνετε τα πάντα, διατηρώντας το μέτρο. Δείτε τι πρέπει να κάνετε όσον αφορά το τυρί:
Ψάξτε τις ετικέτες, μιλήστε με τους αρμόδιους στο σούπερ-μάρκετ και επιλέξτε τυριά που δεν περιέχουν τρανς λιπαρά. Έτσι θα μπορείτε να τα καταναλώνετε με λιγότερο άγχος.
Αν έχετε πρόβλημα με την αρτηριακή σας πίεση, προτιμήστε τυριά χωρίς υψηλή περιεκτικότητα νατρίου, όπως μανούρι, κότατζ, ανθότυρο, μυζήθρα κ.ά.
Για τον έλεγχο της χοληστερίνης και την καλύτερη υγεία της καρδιάς σας, τα τυριά με χαμηλά λιπαρά πρέπει να μπουν στο πρόγραμμά σας. Τέτοια τυριά είναι το κότατζ, κατίκι, ρικότα, ανθότυρο.
Μην το παρακάνετε με τις ποσότητες. Σίγουρα κάποια φαγητά «απαιτούν» περισσότερο τυρί από άλλα, αλλά εσείς πρέπει να… φανείτε δυνατοί και οι μερίδες σας να μην ξεπερνούν το μέγεθος ενός σπιρτόκουτου.
Πεκορίνο
Η προέλευση αυτού του ονόματος είναι μάλλον ξεκάθαρη. Η Pecora είναι η ιταλική λέξη για το κατσίκι. Επομένως, το σκληρό κατσικίσιο ιταλικό τυρί πήρε το όνομα Pecorino.
Μοτσαρέλα
Αυτό το λατρεμένο τυρί που στολίζει τις πίτσες σε όλο τον κόσμο, πήρε το όνομά του από το υποκοριστικό της λέξης mozza, που στην ναπολιτάνικη διάλεκτο θα πει «κόβω». Επομένως, το όνομα mozzarella οφείλεται στον τρόπο παραγωγής του συγκεκριμένου τυριού, αφού κατά την παραγωγή του, το τυρόπηγμα κόβεται και παίρνει στρογγυλό σχήμα.
Τυρί αμερικανικού τύπου (American cheese)
Αυτό είναι το τυρί που χρησιμοποιείται στα απανταχού μπέργκερ. Η καταγωγή του παραδόξως, δεν είναι αμερικανική αλλά βρετανική. Όταν οι βρετανοί άποικοι έφτασαν στη βόρεια Αμερική, έφεραν μαζί τους και την τεχνογνωσία της παραγωγής του τσένταρ. Τα πρώτα τυριά τύπου τσένταρ που παρήχθησαν στη βόρεια αμερική δεν ήταν και τα πιο γευστικά, αλλά ήταν πολύ οικονομικά. Μάλιστα ήταν τόσο φτηνά που μπορούσαν να τα στείλουν με πλοία πίσω στη χώρα τους και να τα πουλήσουν σε πολύ χαμηλές τιμές. Αν και οι Βρετανοί δεν ενθουσιάζονταν με την γεύση του «αμερικάνικου τυριού», το προμηθεύονταν μιας και ήταν αρκετά οικονομικότερο από το τσένταρ.
Οι Αμερικανοί ενθουσιάστηκαν επίσης, με το συγκεκριμένο τυρί που το ονόμαζαν «κίτρινο τυρί». Αλλά ακόμα και αυτό το τυρί δεν είναι αυτό που γνωρίζουμε σήμερα σαν «American cheese». H τελική του επεξεργασία έγινε το 1916 από τον James L. Kraft ο οποίος κατοχύρωσε μια διαδικασία παστερίωσης και συσκευασίας, που επέτρεπε στο τυρί να μεταφερθεί εύκολα και ασφαλώς σε μεγάλες αποστάσεις. Αυτές είναι και οι φέτες κίτρινου τυριού αμερικανικού τύπου, που συσκευάζονται μέσα σε πλαστικά φακελάκια και πωλούνται στα ράφια του σούπερ μάρκετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου