ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ... του Πειραιά μας!

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ... του Πειραιά μας!

Πανοραμικές ματιές από το άλσος του Προφήτη Ηλία και το Βεάκειο θέατρο τα Βοτσαλάκια -Καστέλα και την Μαρίνα Ζέας και στο βάθος η Πειραϊκοί 

Στου Παπασπύρου» κατεβαίναμε οικογενειακώς. Λίγο πιο δίπλα και λίγο αργότερα το «Αλεξάνδρειο» ήταν σημείο αναφοράς για τη νεολαία της εποχής προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60. Πιο δίπλα του «Μπελ Αμί» τραγουδήθηκε κιόλας. Πιο πέρα ακόμη, η πασαρέλα ολοκληρωνόταν με το «Φιν» και την εμβληματική «Φοντάνα» Εν τω μεταξύ στην πασαρέλα, όπως ακόμη τη λένε, συνέρρεαν νέοι από όλους τους δήμους του Πειραιά, αλλά και το Μοσχάτο, την Καλλιθέα ή το Φάληρο. Και είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμη, ενώ τα ονόματα των μαγαζιών έχουν αλλάξει, με εξαίρεση φυσικά την «Φοντάνα» που αντέχει, οι έφηβοι και οι έφηβες της εποχής μας στο Πασαλιμάνι - Μαρίνα Ζέας κατεβαίνουν. Στην πασαρέλα αλλά και στα μαγαζιά των διάφορων καθέτων προς την πλατεία Κανάρη.

Παλιότερα, στην άλλη πλευρά, επί της Γρηγορίου Λαμπράκη, που παλιότερα λεγόταν Βασιλίσσης Σοφίας, υπήρχαν οι «Βερσαλλίες» καφενείο που πλέον έχει γκρεμιστεί και πλέον στεγάζει την Alpha Bank και πάνω γραφεία. Και φυσικά το εντυπωσιακό «Σπλέντιντ» με τα μαρμάρινα τραπέζια του και τα μεγάλα μπιλιάρδα του, έξω από την τζαμαρία του οποίου στέκονταν με τις ώρες περαστικοί για να απολαύσουν τους δεξιοτέχνες της στέκας Αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα ιστορικά καφενεία που λείπουν από την ίδια πλευρά του δρόμου. Το Πασαλιμάνι - Μαρίνα Ζέας μέχρι και την δεκαετία του ’80 ήταν πόλος έλξης και για μια σειρά κινηματογράφων που βρίσκονταν εκεί. Κάνοντας κανείς βόλτα ερχόμενος από την οικία Στρίγκου, την παλιά Γαλλική Ακαδημία, που σήμερα στεγάζει την βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Λασκαρίδη συναντούσε διαδοχικά τον «Απόλλωνα», μετά το πρώτο χοτντογκάδικο του Πειραιά το «Διάνα», το σινέ-«Σπλέντιντ» που είχε και θερινό στην ταράτσα του, το «Καπιτόλ», το «Παλλάς» που επίσης είχε θερινό στην ταράτσα και στρίβοντας αριστερά στη Σωτήρος, απέναντι έβρισκε το «Ολύμπιον», εκεί που σήμερα είναι το ομώνυμο εμπορικό κέντρο. Τα χρόνια έχουν περάσει, το «Αυγό» όπου στέκει το πέτρινο ρολόι του Πασαλιμανιού - Μαρίνα Ζέας, δεν είναι πια ωοειδές, όπως το θυμούνται κάποιοι σινεφίλ από την ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό», η «Μυροβόλος» κάτω από την Γαλλική Ακαδημία δεν υπάρχει και φυσικά δεν βγάζει τραπέζια και καρέκλες απέναντι, στη μαρίνα από κάτω δεν νοικιάζουν βαρκούλες για βόλτες μέσα στο λιμάνι ή και μέχρι το νησάκι του Κουμουνδούρου, τα πρότυπα της εποχής έχουν κι αυτά αλλάξει, αλλά κατά ένα μυστήριο, σχεδόν μαγικό τρόπο, το Πασαλιμάνι - Μαρίνα Ζέας εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς και πόλο έλξης για τους νέους και τις νέες της πόλης. 

Φώτο @stelios_k.76