–Η ανασφάλεια που προκαλεί ο δυνατός έρωτας είναι ένα βάσανο δεδομένο, όμως η ανασφάλεια που προκαλεί ο έρωτας προς κάποιον που μισοανήκει σε σένα και μισοανήκει σε μιαν άλλη είναι ένα βάσανο ασύλληπτο. Αλλά η ανασφάλεια είναι επίσης εξαιρετικά ερωτική.
-Η μεγάλη ομορφιά όταν δεν μοιράζεται, καταντάει μια μοναξιά ανυπόφορη.
-…μια γυναίκα περίπου όμορφη με την ομορφιά που περισσότερο σου υποβάλλουν και σου επιβάλλουν οι εσωτερικοί κορεσμοί ενός χαρακτήρα με ενδιαφέρον παρά που ζωγραφίζουν τα καλοσχεδιασμένα χαρακτηριστικά.
-Μήπως το μέγεθος της επιτυχίας της καθορίστηκε από το μέγεθος του πόνου εκείνου που της άναψε φωτιά και ζητούσε έξοδο;
-Απ΄όλους τους καθρέφτες μου εσύ, μόνο εσύ, είσαι ο καθαρός.
-Είχε πάρα πολλά χρόνια ζωής την άγονη πλήξη μιας ζωής χωρίς έρωτα ώστε ακόμη κι ο πόνος που της πρόσφερε ο μπερδεμένος της δεσμός , να γίνεται αποδεκτός με καρτερία…διέκρινε σε αυτόν τον πόνο τα ζωντανά σημάδια μιας ιστορίας με ουσία.
-Ο ύψιστος έρωτας είναι εκείνος που σε κρατάει στη μεγαλύτερη διέγερση δίχως τη βοήθεια αυτών των κοινοτοπιών που λέγονται φιλιά και χάδια.
-Είναι άγριο πράγμα ο γάμος, κι η αυτοδέσμευση της ζωής σου παντοτινά, επειδή μια ενοχή από την πίεση μιας ανάγκης ή από τη μέθη ενός έρωτα, αποφάσισε έτσι , είναι επιτίμιο βαρύ για έναν αδύναμο ή για ένα μεθυσμένο. Πώς γίνεται κάποιος που μετά από χρόνια γίνεται άλλος να συνεχίσει να μοιράζεται τον εαυτό του με κάποιον που κι αυτός με τα χρόνια έγινε άλλος; Τούτοι οι δύο οι σημερινοί , θα παντρεύονταν πάλι τώρα;
-Ήταν τουλάχιστον απ΄την κατηγορία εκείνη των ζευγαριών που ο καιρός τα έκανε περίπου αδέρφια. Οι πιο πολλοί γνωστοί τους , όσοι δεν χώρισαν , ανήκουν στην άλλη κατηγορία, που σ΄αυτή την ηλικία του γάμου τους έχουν γίνει ορκισμένοι εχθροί.
-Το μυστικό είναι φάρος που μαγνητίζει την πλώρη σου, ανοίγει έξοδο προς την προοπτική. Το μυστικό σε κάνει να νοιάζεσαι για τον εαυτό σου.
-Δεν είσαι άρρωστη , χρειάζεσαι να ερωτευτείς …Φυσικό ήταν. Η δουλειά και η τέχνη είναι ερωτικές αλλά πόσο αρκούν; Τίποτα δεν μοιάζει σαν τον έρωτα ανάμεσα στον άντρα και την γυναίκα. Τίποτα.
–Ότι αξίζει πονάει. Ότι δεν αξίζει είναι εύκολο.
-Τα παιδιά γεννιούνται από παιδιά. Τα δεύτερα μεγαλώνουν επειδή γεννιούνται τα πρώτα. Τίποτα δεν σε μεγαλώνει τόσο , όσο να γεννήσεις παιδί… Περηφάνια και ευτυχία εξαγορασμένες με εικοσιτετράωρες αγωνίες και κούραση. Αυτό μεγαλώνει κι εσύ γερνάς.
–Τα κενά μεταξύ όσον ήξερε και όσον δεν ήξερε τα παραγέμιζε με ότι επιθυμούσε έτσι που το αποτέλεσμα να σμιλεύεται ασυναγώνιστα σαγηνευτικό. Παραλλήλιζε τούτη τη σαγήνη με την πλήξη του γάμου της και της ερχόταν να φωνάξει «βοήθεια».
–Δούλευε εντατικά όχι από δημιουργικότητα αλλά με το απελπισμένο φευγιό εκείνου που θέλει να εκβιάσει την απολησμονιά.
–Ο παθιασμένος έρωτας δεν ξέρει από αναστολές .
-Όπως κι ένας άντρας σιωπηλός μας βάζει να πιστεύουμε πως σιωπά από στοχαστικότητα και σπάνια υποψιαζόμαστε πως δεν έχει κάτι να πει.
-Είναι τρομακτικό να εμφανίζεις, ύστερα από είκοσι χρόνια το τελευταίο σου πρόσωπο στα μάτια κάποιου που σε θυμάται με την παλιά ολόφρεσκη εικόνα.
–Οι ματιές τους που έπεφταν η μια πάνω στην άλλη και τους ζωοδοτούσαν, ζωοδοτούσαν την πλάση κι όλα τα έκαναν καινούρια , ενδιαφέροντα και επικίνδυνα.
-Δεν είναι τα λόγια κι οι διαθέσεις κάποιου που τον φανερώνουν, είναι κυρίως η παρουσία του, αυτό που εκπέμπει χωρίς λόγια ή πίσω απ΄τα λόγια.
-…διαφορετική ταχύτητα του νου απ΄την ταχύτητα του αισθήματος και από την ταχύτητα του ενστίκτου.
–Αναθεωρώντας κυλάς με τη ροή, επανεξετάζοντας πλησιάζεις τη δικαιοσύνη, ομολογώντας «ήταν λάθος μου» γκρεμίζεις πέτρα – πέτρα την βλακεία του εγωισμού που αιχμαλωτίζει, απλώνεσαι σε πεδιάδα και μαζεύεις φως.
–Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο και δεν ανασταίνονται πια.
-Το κατάλαβε πως οι δωρεές της ζωής δεν καταδέχονται τους δειλούς, που κουτσοβολεύουν χορτάτα σκυλιά και πίτες ολόκληρες.
-Ο έρωτας είναι για το άπιαστο, πως ο πόθος είναι προς το ανέφικτο
-…η παρουσία φωλιάζει σε απουσίες. Ο ωραιότερος εραστής είναι ο αναμενόμενος κι ο γλυκύτερος σύντροφος είναι ο ερχόμενος.
–Η αλήθεια σώζει , πονά αλλά σώζει.
-Μόνο που η ανταπόκριση η αληθινή έρχεται από ερήμους σιωπής, κι η εμπιστοσύνη η αληθινή ύστερα από ερήμους απιστίας , κι η ασφάλεια η αληθινή μέσα από ερήμους ανασφάλειας.
-Όταν κάποτε αυτό που πολύ προσδοκάς να συμβεί, σ΄αφήνει την αλλόκοτη γεύση του ανικανοποίητου μια και σπάνια συμπίπτει μ’ εκείνο που περιμένεις.
Πηγή: searchingthemeaningoflife.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου