Μπορεί ο Rudolph Valentino να ήταν κι αυτός ένα είδωλο για της γυναίκες την εποχή του βωβού κινηματογράφου αλλά δεν ήταν ο πρώτος. Ο πρώτος λοιπόν ήταν ένας ηθοποιός από την Ιαπωνία που άκουγε στο όνομα Sessue Hayakawa.
Γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου του 1889 στην Ιαπωνία. Η οικογένειά του ήταν αρκετά πλούσια. Μόνο που ο Sessue δεν είχε καν στο μυαλό του να γίνει ηθοποιός. Ήθελε από μικρός να μπει στο Ιαπωνικό Ναυτικό. Το ναυτικό όμως δεν το δέχθηκε, με τον Sessue να το παίρνει τόσο κατάκαρδα που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Ο πατέρας του τον πρόλαβε την τελευταία στιγμή και του έσωσε την ζωή. Μια ζωή που λίγο αργότερα θα αποφάσιζε να αφιερώσει στα οικονομικά.
Πήγε λοιπόν στο Σικάγο για να σπουδάσει πολιτική οικονομία. Το ενδιαφέρον του ήταν προσωρινό. Όταν πήγε στο Λος Άντζελες βρέθηκε στην περιοχή Little Tokyo. Εκεί υπήρχε ένα ιαπωνικό θέατρο. Ο Hayakawa δεν το σκέφτηκε καθόλου, ήθελε οπωσδήποτε να γίνει μέλος του θιάσου. Και τα κατάφερε.
Τα δυο επόμενα χρόνια έκανε τον γύρο των ΗΠΑ με τον θίασο. Και κάποια στιγμή, έπεσε πάνω του το βλέμμα του θρυλικού παραγωγού του κινηματογράφου Thomas H. Ince. Το μυαλό του τελευταίου έπαιρνε πολλές στροφές. Και προσέφερε στον Sessue Hayakawa συμβόλαιο, όντας σίγουρος για την επιτυχία της συνεργασίας τους. Πράγματι οι πρώτες του ταινίες ήρθαν το 1914. Η μεγάλη του επιτυχία έγινε το 1915, με την ταινία «The Cheat» του Cecil B. DeMille, όπου υποδύθηκε έναν απαγορευμένο εραστή. Αυτό ακριβώς είχε σκεφτεί ο παραγωγός όταν τον είδε. Να του δώσει τους ρόλους είτε του κακού, είτε του απαγορευμένου εραστή.
Η σκέψη του λειτούργησε. Για τις γυναίκες της εποχής ο Sessue Hayakawa έγινε μια φανατασίωση - ταμπού, αφού οι διαφυλετικοί γάμοι απαγορεύονταν εκείνη την εποχή. Κι όμως το απαγορευμένο είναι πάντα πιο ελκυστικό. Ο Hayakawa είχε ωραία χαρακτηριστικά και καλοσχηματισμένο σώμα. Οπότε δεν ήταν δύσκολο να μετατραπεί σε «γόης». Σχεδόν αμέσως έβγαζε 5.000 δολάρια την εβδομάδα!
Είχε γίνει σταρ. Του ίδιου βεληνεκούς με τον Charlie Chaplin και τον John Barrymore. Κάποιοι βέβαια δεν μπορούσαν να χωνέψουν κάτι τέτοιο. Αλλά με τα λεφτά που κέρδιζε, ο Hayakawa μπόρεσε να φύγει από την εταιρεία που ήταν (την Paramount Pictures) και να ανοίξει δική του, προκειμένου να σταματήσει να παίζει τους ίδιους ρόλους. Αρχικά και αυτή του η κίνηση ήταν επιτυχημένη. Τον πρώτο χρόνο κέρδισε περίπου 2 εκατομμύρια δολάρια. Όπως και τον επόμενο.
Είχε αγοράσει μια έπαυλη στο Λος Άντζελες όπου γίνονταν τα πιο λαμπερά πάρτι. Ζούσε πραγματικά το «αμερικανικό όνειρο». Μόνο που δεν κράτησε για πολύ. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η κοινωνία ανέπτυξε αρνητικά και πολλές φορές βίαια συναισθήματα για τους Ασιάτες. Ο Hayakawa άρχισε να δέχεται απειλές κυρίως λόγω της επιτυχίας που είχε στις γυναίκες. Έτσι το 1921 άφησε πίσω του το Χόλιγουντ.
Πήγε στην Ιαπωνία αλλά δεν κατάφερε πολλά πράγματα σαν ηθοποιός. Στην Γαλλία είχε όμως αρκετή επιτυχία. Μετά τον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο σκέφτηκε να επιστρέψει στο Χόλιγουντ, αλλά οι Ιάπωνες δεν ήταν ακόμα τόσο ευπρόσδεκτοι. Το 1957 κατάφερε να τραβήξει πάλι τα βλέμματα πάνω του. Πρωταγωνίστησε στην πολυβραβευμένη ταινία του David Lean «The Bridge of the River Kwai», στον ρόλο του συνταγματάρχη Saito και κέρδισε την υποψηφιότητα για το βραβείο Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Έπαιξε και σε άλλες ταινίες του Χόλιγουντ αλλά όχι πολλές. Η τελευταία του ήταν το 1966, όταν και έφυγε για την πατρίδα του. Πέθανε στο Τόκιο το 1973, σε ηλικία 84 ετών. Πέρασαν πολλά χρόνια ώστε ένας Ασιάτης να φτάσει ή να ξεπεράσει την φήμη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου