είσαι ο νο1 τραγουδοποιός, αλλά....»");">?️
Η υπέροχη αλληλοεκτίμηση και φιλία που είχαν ο Bob Dylan και ο αείμνηστος Leonard Cohen ήταν από εκείνες τις μουσικές σχέσεις που μας συγκινούν και θέλουμε να βλέπουμε συχνότερα.
+ Το μεγαλείο του Cohen με λίγες λέξεις.
">✍ Συμβαίνει συχνά στον καλλιτεχνικό χώρο και όχι μόνο, τα μεγάλα πνεύματα τα μεγάλα εγώ δεν αφήνουν χώρο για τέτοιου είδους σχέσεις. Χωρίς υποκρισίες και διπλωματικά κλισέ, ειδικά όταν είναι μεταξύ καλλιτεχνών ή αθλητών ιδίας περιόδου, ύφους και status. Ο Al Pacino με τον Robert De Niro φαίνεται να τα πήγαιναν πάντα μια χαρά, ο Φέντερερ με τον Ναδάλ το ίδιο, ο Maradona με τον Pele αγκαλιές και φιλάκια.
Καμία όμως σύνδεση και σχέση μεταξύ τέτοιων ''αντίπαλων'' μεγεθών δεν έχει να επιδείξει το μεγαλείο του ειλικρινή σεβασμού, της ταπεινότητας, του θαυμασμού και της έλλειψης ανταγωνισμού που είχαν μεταξύ τους οι δύο τραγουδοποιοί.
Οι οποίοι έχουν πολλά που τους συνδέουν σε πρώτη όψη. Εβραϊκές ρίζες, άρρηκτη σχέση με την λογοτεχνία, κλίση στην ποίηση, βιβλικές αναφορές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές και πνευματικές αναζητήσεις βρίσκονται στο πλούσιο ρεπερτόριο και των δύο.
Αμφότεροι θεωρούνται ποιητές της μουσικής. Αν υπάρχει κάτι που τους ξεχωρίζει πέρα από τα μουσικά μονοπάτια είναι πως ο Cohen ήταν ένας λογοτέχνης, ένας ποιητής που ήταν και τραγουδοποιός, ενώ ο Dylan είναι ένας τραγουδοποιός που είναι και ποιητής.
〰️Αυτοί οι δύο εξάπλωσαν το λεξιλόγιο της δημοφιλούς μουσικής και ανήγαγαν του στίχους των τραγουδιών σε ατόφια ποίηση
Το αναφέρω αυτό διότι ο Cohen ξεκίνησε την μουσική του καριέρα μετά τα 30. Μέχρι τότε προσπαθούσε να ζήσει ως συγγραφέας. Είχε ένα σεβαστό υπόβαθρο με εκδόσεις ποιητικών συλλογών και λογοτεχνικών βιβλίων. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν φοβήθηκε τον Dylan. Όπως ανέφερε ο συγγραφέας της beat γενιάς και φίλος των δύο Allen Ginsberg «ο Dylan τους εντυπωσίασε όλους, εκτός από τον Cohen».
Είχαν συναντηθεί αρκετές φορές στη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών και κάθε τους συνάντηση πήγαινε την σχέση τους ένα βήμα παραπέρα. Μιλούσαν για τη μουσική τους, για όσα θαύμαζε ο ένας στον άλλον και υπήρχε ανέκαθεν ένα εκατέρωθεν ενδιαφέρον για την δημιουργική διαδικασία τους.
◤ « Το 1974 μετά από ένα γκλάμουρ πάρτι πήγαμε [με τον Cohen] να επισκεφτούμε τον Bob Dylan. Έπρεπε να τους δείτε μαζί! Όταν συζητούσαν ήταν σα να βλέπεις ένα παιχνίδι σκάκι. Όλα κυλούσαν ήρεμα και κάθε λέξη είχε τόσο πολύ νόημα.»
〈Nana Mouskouri / Νάνα Μούσχουρη〉 ◢
〈Nana Mouskouri / Νάνα Μούσχουρη〉 ◢
◖ Ένα απόγευμα κάπου αρχές των 80s πιθανόν, οι δύο τους βρισκόντουσαν στο αυτοκίνητο. Όταν και στο ράδιο άρχιζε να παίζει ένα τραγούδι του Dylan. Μέτα από μια μικρή συνομιλία για το κομμάτι ο Dylan ανέφερε πως κάποτε ένας τραγουδοποιός [δεν ξέρουμε ποιος] είχε πει στον ίδιο:
❝Ok Bob, είσαι ο νο1 αλλά εγώ είμαι δεύτερος❞
❝Ok Bob, είσαι ο νο1 αλλά εγώ είμαι δεύτερος❞
Μέτα από μια μικρή παύση ο Bob γυρίζει εκ δεξιών του μιας και οδηγούσε και συνέχισε:
«Για μένα Leonard εσύ είσαι ο νο1 [τραγουδοποιός].
Και εγώ είμαι το μηδέν.»
Και εγώ είμαι το μηδέν.»
▻ Πιθανότατα εννοώντας πως η δουλειά του ίδιου δεν μπαίνει σε μετρήσεις και είναι το σημείο μηδέν άρα το big bang, ενώ του Cohen ήταν εξαιρετική και ανώτερη των υπολοίπων.◗
▎Ένα βράδυ σε μια τελετή βράβευσης για τον Bob Dylan μεταξύ της πλειάδας διασημοτήτων βρισκόντουσαν η Elizabeth Taylor και φυσικά ο Leonard Cohen. Στο πάρτι μετά την τελετή, ο φίλος της Taylor και τιμημένος καριέρας εκείνο το βράδυ Dylan, την πήρε κατευθυνόμενος προς τον Cohen και της είπε
«Έλα λίγο μαζί μου, θέλω να γνωρίσεις έναν αληθινό ποιητή» ▎
«Έλα λίγο μαζί μου, θέλω να γνωρίσεις έναν αληθινό ποιητή» ▎
Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε πως ο Bob Dylan θα λάμβανε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας του 2016 ο Cohen δήλωσε:
«Η βράβευση αυτή είναι σαν να δίνεις μετάλλιο ψηλότερου βουνού στο Έβερεστ.»
«Η βράβευση αυτή είναι σαν να δίνεις μετάλλιο ψηλότερου βουνού στο Έβερεστ.»
◤ «Η σχέση τους ήταν βασισμένη σε εξωπραγματικό αλληλοσεβασμό. Τους ήξερα και τους δύο και το γνωρίζω καλά. Ο Cohen όποτε με συναντούσε το πρώτο πράγμα που με ρωτούσε ήταν πως είναι ο Bob »
[ Larry Sloman συγγραφέας ] ◢
____________________________
[ Larry Sloman συγγραφέας ] ◢
____________________________
<<Όταν ο κόσμος αναφέρεται στον Leonard ξεχνάνε να αναφέρουν τις μελωδίες του. Που για μένα είναι εξίσου ιδιοφυής ταλέντο του όσο και οι στίχοι. Τα τραγούδια του είναι βαθιά, αληθινά όσο ποτέ και πολύπλευρα. Είναι αναπάντεχα μελωδικά και σε κάνουν να σκέφτεσαι και να νιώθεις.>>
Ο Bob Dylan όλα αυτά τα χρόνια πάρα πολύ σπάνια παίζει τον ρόλο του κριτικού μουσικής και σχολιάζει έργα άλλων μουσικών. Για τον Cohen όμως πάντοτε το έκανε με όρεξη, εμβάθυνση και υπέροχες αναλύσεις της μουσικής του. Αυτό είναι ένα από τα κομμάτια του παζλ , αλλά για αυτά που ξέρω για τον Dylan άσχετα με όσα καλά έχει πει, αυτή του η διάθεση και το ότι γνωρίζει την μουσική του Cohen εις βάθος είναι το πιο πειστικό στοιχείο όλων.
_________________________
_________________________
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ COHEN ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΛΕΞΕΙΣ:
Μια διαφορά του με τον Dylan είναι πως ο Cohen σεβόταν βαθιά και αληθινά τους θαυμαστές του και ένιωθε υπόχρεος απέναντι τους. Ο Dylan είχε μια λογική του στυλ ''επειδή σου αρέσουν τα τραγούδια μου δεν σημαίνει πως σου οφείλω κάτι'' με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Είχε πολλές αμφιλεγόμενες πλευρές.
O Cohen σε ερώτηση δημοσιογράφου για το εάν ενστερνίζεται την στάση του Dylan απάντησε πως είναι εντελώς αντίθετος. Πως το κοινό τον κάνει αυτό που είναι και τους αγαπάει απεριόριστα.
Για μένα αντικατοπτρίζεται με πράξεις στην παρακάτω ιστοριούλα:
◤ Σε μια συναυλία του στο Nokia Theater κάποια χρόνια πριν πεθάνει, ο Cohen όπως συνήθιζε με απόλυτη πειθαρχία και συνέπεια ξεκίνησε την συναυλία του στις 20:00 ακριβώς. Το οποίο αναγραφόταν με ειδική επισήμανση στα εισιτήρια. Παρόλα αυτά υπήρχε κόσμος που καθυστέρησε και εισήλθε στον χώρο λίγο πριν ξεκινήσει το δεύτερο τραγούδι. Ο Cohen ανέστειλε το συγκρότημα και τους καλωσόρισε φιλικά και εγκάρδια σαν να ήταν σπίτι του «Καλωσορίσατε, φίλοι» όπως συνήθιζε να αποκαλεί το κοινό του. Έδωσε εντολή από το μικρόφωνο να ανάψουν τα φώτα ώστε οι αργοπορημένοι θεατές να μπορέσουν να βρουν τις θέσεις τους.
Στο τέλος του πρώτου μέρους και λίγο πριν το διάλειμμα, απευθύνθηκε εκτός μικροφώνου στην μπάντα του και τους ανέβασε ξανά στις θέσεις τους.
Τραγούδησε άλλη μια φορά το πρώτο κομμάτι της βραδιάς για να το ακούσουν όσοι το έχασαν επειδή καθυστέρησαν. ◢
Πηγή:Λέσχη Rock - ALi Mathloum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου