Την χαρακτήρισαν «την ωραιότερη ιστορία του κόσμου». Αφορά τον πιο μεγάλο επαναστάτη που πέρασε από τη γη. Ο θάνατός του έχει σκηνοθετηθεί από τον Σεσίλ Μπ. ΝτεΜιλ, τον Τζορτζ Στίβενς, τον Λουίς Μπουνιουέλ. Πολλοί έπαιξαν τον συγκεκριμένο ρόλο, λίγοι όμως κατάφεραν να κάνουν κάτι καλύτερο στην μετέπειτα φιλμογραφία τους. Τί είναι; Τα Θεία Πάθη.
Crime of «Passion»?
Το 2004 τα Πάθη ενέπνευσαν τον θεοφοβούμενο Μελ Γκίμπσον(«The Passion»)
Το φιλμ έχει θέμα την ζωή και τον θάνατο του Ιησού Χριστού και έτυχε ενός διεθνούς καστ (Τζιμ Καβίζελ, Μάγια Μόργκενστερν, Μόνικα Μπελούτσι). Μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στα στούντιο της Τσινετσιτά στην Ρώμη. Οι ηθοποιοί μιλούν Λατινικά (όπως οι Ρωμαίοι κατακτητές της Παλαιστίνης) και Αραμαϊκά (όπως η πλειοψηφία των Σημιτών στα χρόνια του Χριστού στην Παλαιστίνη)! Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που μια ταινία για τα Θεία Πάθη ξεσήκωσε το εβραϊκό αμερικανικό λόμπι.
«Σκορσέζε, ο δυσσεβής»
Το ίδιο είχε συμβεί και με τον «Τελευταίο Πειρασμό» του Μάρτιν Σκορσέζε το 1988.
Οι θρησκευτικές φατρίες χαρακτήρισαν το προσωπικό όραμα του σκηνοθέτη βλάσφημο. Η ταινία παραλίγο να καταστρέψει την καριέρα του Γουίλιαμ Νταφόε. Πολλές αίθουσες κάτω από το βάρος των πιέσεων αρνήθηκαν να προβάλλουν το φιλμ. Ακόμα και στην χώρα μας ζήσαμε σκηνές απείρου κάλλους με θρησκόληπτους να εφορμούν
Favorite cast
-Ιησούς/«Ο Βασιλιάς»:Ρόμπερτ Πάουελ (:Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ).
-Μαρία Μαγδαληνή/«Η εν πολλαίς αμαρτίαις»: Μόνικα Μπελούτσι (:The Passion).
-Ιούδας/Και συ τέκνον..!: Χάρβεϊ Καϊτέλ (:Ο Τελευταίος Πειρασμός).
-Παναγία/Δόλια μάνα!: Ολίβια Χάσεϊ (:Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ).
-Πόντιος Πιλάτος/Mr. «νίπτω τας χείρας μου»: Ντέιβιντ Μπάουι (:Ο Τελευταίος Πειρασμός).
|
στο σινεμά και να σκίζουν το κινηματογραφικό πανί! Ο «Τελευταίος Πειρασμός» ήταν βασισμένος στην νουβέλα του δικού μας Νίκου Καζαντζάκη, που παρουσίαζε τον Χριστό σαν έναν πνευματικό ηγέτη, που, όπως και ο άνθρωπος, έχει μέσα του το Καλό και το Κακό. Η ταινία, αν και βίαιη (Σκορσέζε είναι αυτός), είχε γυριστεί σε εξωτικά τοπία, υπό τους ήχους της μουσικής του Πίτερ Γκάμπριελ, βασισμένη στο σενάριο του Πολ Σρέιντερ. Χωρίς να αποτελεί το απαύγασμα της τέχνης του σκηνοθέτη, σίγουρα της άξιζε κάτι καλύτερο από μία υποψηφιότητα για το Όσκαρ σκηνοθεσίας. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχαν αλλάξει πολλά από την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο.
Μάθημα Θρησκευτικών
«Ο Βασιλεύς των Βασιλέων»: 168’: Θα το μετανιώσεις! " >Οι ιταλικής καταγωγής σκηνοθέτες είχαν από παλιά ανοιχτούς λογαριασμούς με τον θάνατο του Ιησού. Η υποκρισία του Βατικανού, ώθησε πολλούς «καθολικά» αναθρεμμένους δημιουργούς να αποδώσουν την ιστορία όπως αυτοί την ένιωθαν, πέρα από ενοχές και καζάνια που βράζουν. Κάπως έτσι και ο Φράνκο Τζεφιρέλι γύρισε τον «Ιησού από την Ναζαρέτ» το 1977για το NBC
Αμήν!
- «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ»: 360’: Με σταύρωσες!
- «Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου»: 225’: Η μεγαλύτερη διάρκεια του κόσμου!
- «Ο Βασιλεύς των Βασιλέων»: 168’: Θα το μετανιώσεις!
|
επιλέγοντας και αυτός να ρίξει το βάρος στην ανθρώπινη υπόσταση του Χριστού παρά στο θεϊκό σύμβολο της πίστης, χωρίς να υποτιμά την πιστή απεικόνιση των γεγονότων. Παρά την υπαναχώρηση στην πορεία πολλών χορηγών, η σειρά παίχτηκε κανονικά και έκτοτε γαλούχησε γενιές και γενιές, είτε μέσω της τηλεόρασης είτε μέσω του σινεμά. Όχι τυχαία λοιπόν κάθε χρόνο παρακολουθούμε τα κατά Τζεφιρέλι Θεία Πάθη.
Τα Πάθη του Ιησού ώθησαν και τον αιρετικό Πιερ Πάολο Παζολίνι να ασχοληθεί με το «Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» το 1964.
Ακολουθώντας τον ευαγγελικό λόγο, φαίνεται να προσπαθεί και ο ίδιος να καταλάβει τον ασκητικό βίο του ήρωά του. Αποφεύγει τις δραματικές εξάρσεις, το πάθος του θανάτου και τους επαγγελματίες ηθοποιούς. Κινηματογραφεί τις εικόνες του λιτά, αποδίδοντας ρεαλιστικά την ιστορία και σίγουρα πολύ πιο πρωτότυπα από το θεαματικό και φανφαρόνικο Χόλιγουντ.
Jesus goes to Hollywood
Οι ταινίες-χλαμύδα αποτέλεσαν ξεχωριστό είδος στο βασίλειο της αμερικανικής κινηματογραφίας (Σαμψών και Δαλιδά, Κβο Βάντις, Οι Δέκα Εντολές, Μπεν Χουρ, Σπάρτακος, Κλεοπάτρα, Ο Δημήτριος και οι Μονομάχοι, Βαραββάς). Οι εβραίοι ιδιοκτήτες των μεγάλων στούντιο δεν μπορούσαν να μείνουν ασυγκίνητοι στην δύναμη της ιστορίας του Χριστού και στις δυνατότητες που έδινε για τεχνικολόρ υπερθεάματα. Κάπως έτσι πήρε μια άλλη τροπή και η καριέρα του Νίκολας Ρέι όταν σκηνοθέτησε το 1961 το επικό «Ο Βασιλεύς των Βασιλέων» με πρωταγωνιστή τον σχετικά άγνωστο Τζέφρι Χάντερ.
Η δουλειά του στο φιλμ δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί τις προηγούμενες πιο συμπαγείς δημιουργίες του και σύντομα ο Ρέι εγκατέλειψε το Χόλιγουντ, για να επιστρέψει στα τέλη των ‘60’ς ως καθηγητής Πανεπιστημίου.
Οι δύο άνθρωποι που μπορούν να ισχυριστούν ότι Τον είδαν:
Τσάρλτον-πρόσφατα χαμένος-Ίστον (στα: Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου, Οι Δέκα Εντολές, Μπεν Χουρ).
Έρνεστ Μποργκνάιν (στα: Ο Δημήτριος και οι Μονομάχοι, Βαραββάς, Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ).
|
«Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»
Το τόλμημα του Γκίμπσον ίσως να μην μοιάζει τόσο φοβερό αν σκεφτεί κανείς ότι η Σταύρωση έγινε και μιούζικαλ («Godspell») και κωμωδία τρόμου («Jesus Christ Vampire Hunter»)! Πιο πετυχημένο μουσικό πείραμα φυσικά αποδείχτηκε το «Jesus Christ Superstar» (1973) (μεταφορά στο σελιλόιντ της ήδη γνωστής θεατρικής παράστασης του Νόρμαν Τζούισον), που γυρίστηκε στο Ισραήλ, επικεντρωμένο στις επτά τελευταίες μέρες του Ιησού πάνω στη γη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου