Ενώ η Βαρκελώνη, το Παρίσι, η Βενετία και άλλες πόλεις προσπαθούν να διαχειριστούν, ακόμη και να μειώσουν τον όγκο των τουριστών τους, κάποιοι άλλοι προορισμοί έχουν όλα τα φόντα για τουρισμό, αλλά δεν καταφέρνουν να προσελκύσουν τουρίστες, παρ’ όλο που τους χρειάζονται. Ιδού τα δεδομένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού των Ηνωμένων Εθνών.
Τουβαλού, Κεντρικός Ειρηνικός
Με περισσότερα από 100 νησάκια στον νότιο Ειρηνικό, του Τουβαλού είναι από τα πιο απομονωμένα κράτη του κόσμου. Αεροδρόμιο υπάρχει μόνο στο κεντρικό νησί, το Funafuti, κι από εκεί οι επισκέπτες μπορούν να μεταβούν σε άλλες κοινότητες με το φέρι. Τα πλήθη που γεμίζουν τις παραλίες είναι άγνωστες έννοιες εδώ και τα νησιά αποτελούν μικρούς έρημους παραδείσους, όπου μπορεί κανείς να ψαρέψει, να χαλαρώσει στην αιώρα, να κάνει snorkeling θαυμάζοντας τους κοραλλιογενείς υφάλους και να ζήσει λίγο πιο εξωτικά. Οι διεθνείς τουρίστες εκεί φτάνουν περίπου τους μόλις 2 χιλιάδες, την ίδια στιγμή που το Παρίσι πλησιάζει τα 90 εκατομμύρια τον χρόνο.
Παραμένοντας στον Ειρηνικό, το Κιριμπάτι είναι μια νησιωτική χώρα που συμπεριλαμβάνει 33 νησιά και ανήκει στην Ωκεανία, ενώ τα νησιά του χωρίζονται σε τρεις ομάδες: τα νησιά Gilbert, Phoenix και Line. Στα 2243 χιλιόμετρα βρίσκονται τα δημοφιλή νησιά Φίτζι, που σημαίνει ότι όποιος φτάσει μέχρι εκεί θα τα προτιμήσει έναντι του Κιριμπάτι. Όσοι, όμως, τολμήσουν, θα ζήσουν μια σπουδαία παράδοση φιλοξενίας, με παραδοσιακά οικογενειακά γλέντια, χορό κι όλα αυτά σε μια χώρα με 6 χιλιάδες επισκέπτες τον χρόνο.
Μεταξύ της Χαβάης και της Παπούα-Νέας Γουϊνέας, οι νήσοι Μάρσαλ είναι γνωστοί για το ότι απειλούνται με αφανισμό λόγω του φαινόμενου του θερμοκηπίου και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Βρίσκονται στην ίδια γραμμή με το Κιριμπάτι και το Τουβαλού και την ατόλη Μπικίνι οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν κάποτε πυρηνικές δοκιμές. Δεκαετίες αργότερα, υπάρχει ακόμη ραδιενέργεια στην περιοχή, όπως φάνηκε στην ατόλη Enewetak, αλλά τα νερά που περιβάλλουν την ατόλη Μπικίνι είναι από τα πιο ιδιαίτερα για καταδύσεις. Στον πυθμένα υπάρχουν πάνω από μια ντουζίνα ναυάγια πλοίων και οι δύτες έχουν τη δυνατότητα να τα δουν ανάμεσα σε πολύχρωμους κοραλλιογενείς υφάλους, με τα ψάρια να περνούν ανάμεσα από βόμβες που βρίσκονται ακόμη δεμένες στα ναυάγια. Οι επισκέπτες εκεί φτάνουν τους 6 χιλιάδες το έτος.
Στο Μοντσεράτ, οι επισκέπτες που φτάνουν τους 8 χιλιάδες το χρόνο, έχουν την ευκαιρία να συνδυάσουν ηφαιστειακές περιπέτειες με έναν τροπικό προορισμό, με το ηφαίστειο Soufriere Hills να κλέβει τις εντυπώσεις. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις της δεκαετίας του ’90 είχαν οδηγήσει στην πρωτεύουσα Plymouth να θαφτεί κάτω από τις ηφαιστειακές στάχτες. Σήμερα, όμως, οι επισκέπτες καταφτάνουν με αεροπλάνο από το κοντινό νησί της Αντίγκουα, προκειμένου να δουν από κοντά την εντυπωσιακή δύναμη του ηφαιστείου. Οι ξεναγήσεις στο Plymouth αποκαλύπτουν μάλιστα και μια εκκλησία του 17ου αιώνα που έχει γίνει γκρι από τις στάχτες, όπως και τα απομεινάρια ενός ξενοδοχείου που κάποτε ήταν πολυτελές. Με λίγα λόγια, το μέρος αποτελεί μια σύγχρονη Πομπηία, την οποία αφού εξερευνήσουν οι τουρίστες, χαλαρώνουν στις υπέροχες παραλίες με τα ηφαιστειακά πετρώματα.
Αν η εικόνα που φαντάζεστε για τα νησιά της Πολυνησίας είναι μόνο διακριτικά κύματα κι απαλή άμμος, το Niue έρχεται να σας χαλάσει την εικόνα, με τις απότομες, βραχώδεις και με σπηλιές ακτές του. Από τον Ιούλιο έως και τον Οκτώβριο το επισκέπτονται μάλιστα και φάλαινες, οι οποίες φτάνουν πολύ κοντά στην ακτή, χαρίζοντας τους υπέροχους ήχους τους, που συνοδεύουν το αεράκι. Με εκπαιδευμένους οδηγούς, πολλοί τουρίστες –από τους 10 χιλιάδες που επισκέπτονται το μέρος ετησίως- κολυμπούν παρέα με τις φάλαινες, σε ένα από τα λιγοστά μέρη της γης όπου αυτό είναι δυνατό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου