Γιατί πράγματι ο αινιγματικός ήρωας στο ομώνυμο έργο του Τσέχοφ δεν είναι εύκολο να εγκλωβιστεί σε μία κατηγορία. Είναι άραγε ο άντρας που παντρεύτηκε την πλούσια Εβραία Άννα Πετρόβνα μόνο από υστεροβουλία; Και όταν εκείνη στερήθηκε την περιουσία της, αλλάζοντας την πίστη της για χάρη του, εκείνος έχασε κάθε ενδιαφέρον; Πόσο μάλλον όταν αρρώστησε βαριά από φυματίωση και όπως του καταλογίζει ο γιατρός Άβοβ, η απόλυτη αδιαφορία του την οδηγεί στον θάνατο.
Ή μήπως τα νεανικά του όνειρα ακυρώθηκαν ενώ η χρεοκοπία του και αυτή η νωθρή επαρχιώτικη ζωή γεμάτη ανηθικότητα, ανία και ψέμα τον πνίγουν και τον βυθίζουν στην αδράνεια; Όλα τα πρόσωπα του έργου εκφέρουν επιπόλαια τη γνώμη τους για τον χαρακτήρα του. Είναι εθισμένα, εξάλλου, στο κουτσομπολιό, την ματαιοδοξία, την υπαρξιακή κενότητα, κάθε είδους ευκολία, μη μπορώντας να διακρίνουν τις επερχόμενες σημαντικές κοινωνικό-πολιτικές αλλαγές.
Και αυτός που κάποτε έσφυζε από ζωντάνια και ενέργεια, πιστεύοντας σε ένα καλύτερο μέλλον, τώρα - αν και είναι μόνο τριάντα πέντε χρονών - νοιώθει ανήμπορος να αντιδράσει. Ακόμη κι η προσπάθεια του να βρει «καταφύγιο» σε μια καινούρια ερωτική ιστορία αποτυγχάνει.
Κατ΄ επέκταση, γεμάτος ενοχές, ομολογεί πως όλα του φαίνονται πια δίχως νόημα. «Όπου κι αν πάω κουβαλώ την αγωνία, την κρύα πλήξη, τη δυσαρέσκεια, την απέχθεια για τη ζωή...Ξόφλησα οριστικά». Πού οδηγεί μια τέτοια ομολογία; Στον θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου