Τραγικό τέλος για τον Νίκο Τζονιχάκη, τον γιο του «Μπάμπη του Φλου»
Ο γιος του περιβόητου «Μπάμπη του Φλου», Νίκος Τζονιχάκης, που υπήρξε στενός φίλος και έμπνευση για τον Παύλο Σιδηρόπουλο πέθανε σε ηλικία 75 ετών από την παγωνιά που έπληξε την Εύβοια στις 26 Φεβρουαρίου.
Ο Τζονιχάκης, έφυγε από το καφενείο του χωριού Καθενούς Ευβοίας, όπου είχε αποσυρθεί τα τελευταία χρόνια, και με ασταθές βήμα, μάλλον πιωμένος, έπεσε στο δρόμο, μέσα στο χιόνι. Μετά από ώρες τον βρήκαν ύστερα από ώρες, προς το ξημέρωμα, παγωμένο. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο της Χαλκίδας, όμως ήταν ήδη αργά. Το ποίημά του «Χιονοσκεπάστηκα μες στον βαρύ Χειμώνα» που είχε γράψει πριν πολλά χρόνια, αποδείχτηκε προφητικό.
Η ζωή του Νίκου Τζονιχάκη
Ο Νίκος Τζονιχάκης, αποτελεί περίπτωση, ίσως μοναδική, στην ιστορία του ελληνικού ροκ. Δεν έμαθε γράμματα, και ασκούσε επί χρόνια το επάγγελμα του υδραυλικού, ήταν μάλιστα ο περήφανος ιδρυτής του Οργανισμού Ενωμένων Υδραυλικών Ελλάδας (1980). Υπήρξε εκπληκτικός ποιητής, γράφοντας πολλά ποιήματα, με εξαιρετικά σουρεαλιστικό τρόπο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τον θαύμαζε και μελοποίησε ένα ποίημά του, το περίφημο «Τζονιχάκειον Άσμα» το οποίο υπάρχει στον δίσκο Εν Λευκώ.
Ο Τζονιχάκης, έγινε κολλητός φίλος με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, και σε αυτόν εξιστορούσε συχνά, τις περιπέτειες του πατέρα του, Μπάμπη, που ήταν άνεργος, θυμόσοφος, γυναικάς, επιρρεπής στο ποτό, και είχε το παρατσούκλι «Φλου», αφού συνήθιζε να λέει «τα πάντα είναι φλου». Με αυτές τις διηγήσεις, ο Παύλος εμπνεύστηκε το τραγούδι «Ο Μπάμπης ο Φλου» που αγαπήθηκε πολύ από τη ροκ νεολαία.
Ο Νίκος Τζονιχάκης, ήταν από τους πρώτους μακρυμάλληδες στην εποχή της δικτατορίας. Είχε μάλιστα πιαστεί, σε μπλόκο που έκανε τότε η αστυνομία στην Πλάκα, και κουρεύτηκε από τον ίδιο τον συνταγματάρχη Λαδά, τον επονομαζόμενο και ψαλιδοχέρι, λόγω της εμμονής που είχε να κουρεύει τους μακρυμάλληδες. Ο Νίκος Τζονιχάκης με τον κιθαρίστα του Παύλου Σιδηρόπουλου και των Απροσάρμοστων, Βασίλη Πετρίδη. Ο Νίκος Τζονιχάκης με τον κιθαρίστα του Παύλου Σιδηρόπουλου και των Απροσάρμοστων, Βασίλη Πετρίδη.
Εκτός από ποιητής, ήταν και καλός μουσικός. Μάλιστα, για ένα διάστημα, υπήρξε μέλος του ιστορικού συγκροτήματος MGC, ως τραγουδιστής, αντικαθιστώντας τον Δημήτρη Πουλικάκο, που είχε μπει φυλακή (1968), αλλά και παραμένοντας για ένα διάστημα στο συγκρότημα, όταν ο Πουλικάκος αποφυλακίστηκε. Συνέθεσε πολλά τραγούδια, που παραμένουν ανέκδοτα.
Ο Νίκος Τζονιχάκης, ζούσε για πολλά χρόνια στο ημιυπόγειο εργαστήρι και σπίτι του στην Κυψέλη. Στην είσοδο είχε γράψει τα στοιχεία του και «ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΕΣΚΕΜΜΕΝΩΣ» που δήλωνε ότι με δική του θέληση ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού, αν και μουσικός. Στην πόρτα, είχε γραμμένο ΜΗΔΕΙΣ ΑΓΕΩΜΕΤΡΗΤΟΣ ΕΙΣΙΤΩ, αφού, αν και αγράμματος, εκτιμούσε πολύ το διάβασμα και τα βιβλία. Πολλές φιλοσοφικές συζητήσεις έκανε με φίλους του, στο εσωτερικό του εργαστηρίου, που ονόμαζε ΧΩΡΟ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ.
Ο τρόπος που τραγουδούσε ήταν μοναδικός, και θύμιζε James Brown. Άλλωστε ένα από τα παρατσούκλια του ήταν αυτό, που του το είχε αποδώσει ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Ένα άλλο παρατσούκλι του, ήταν αίλουρος γάτος, αφού ήταν γυμνασμένος πολύ και έκανε πήδους την ώρα που τραγουδούσε.
Η κηδεία του έγινε πριν λίγες μέρες, στο χωριουδάκι του, στους Καθενούς. Αναπαύεται τώρα στον ίδιο τάφο με την μητέρα του που υπεραγαπούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου