Χριστίνα Σουγιουλτζή: «Η πραγματικότητα δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε, αλλά κι αυτό που πιστεύουμε»

Εκ των ιδρυτών της ομάδας χορού και ακροβασίας Κι όμΩς κινείται, μιλά για την παράσταση «Μάστερ και Μαργαρίτα».

Χορεύτρια, χορογράφος, ακροβάτης και απόφοιτη του Φυσικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, η Χριστίνα Σουγιουλτζή ίδρυσε το 2003 την ομάδα χορού και ακροβασίας Κι όμΩς κινείται μαζί με τον καλλιτέχνη τσίρκου Bentancor Camilo. Στόχος της, η στοιχειοθέτηση ενός προσωπικού λεξιλογίου με την ενσωμάτωση της ιδιαίτερης ταυτότητας του κάθε ερμηνευτή, όχι σαν μια παράταξη δεξιοτήτων αλλά με τη μορφή μιας ομαδικής διαδικασίας διαμόρφωσης, σε σχέση με τις αισθητικές αποφάσεις για την εκάστοτε έρευνα.

Μία δεκαπενταετία μετά και με αρκετές παραστάσεις στο ενεργητικό της, και συνεργασίες, όπως είναι οι Χαΐνηδες, η ομάδα παρουσιάζει αυτή την περίοδο την παράσταση «Μάστερ και Μαργαρίτα», με αφορμή το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, στο Θέατρο Ροές. Η Χριστίνα Σουγιουλτζή μας μιλά για το έργο.

Το «Μάστερ και Μαργαρίτα» απαντά στην απογοήτευση με χιούμορ, σάτυρα και φαντασία. Στην εποχή του Μπουλγκάκοφ, η επανάσταση είχε συμβεί, μόνο που αυτό δεν έφερε καθόλου τα αποτελέσματα που αναμένονταν. Η λέξη απογοήτευση μάλλον δεν είναι αρκετή να εκφράσει το άδειο, το τρομακτικό, ψυχρό κενό, που προκύπτει από μια κατάσταση, όπου όλοι υποκρίνονται, καταδίδουν και διεκδικούν, μέσα σε καινούριο κοινωνικό ιστό, θέσεις εξουσίας. 

Σ' αυτό ακριβώς το σύμπαν, ο Μπουλγκάκοφ μεταμορφώνει τους ανθρώπους από τέρατα σε καρικατούρες. Συμπονά, διασκεδάζοντας, την ανθρώπινη αδυναμία και εμφανίζει μαγικά, υπερφυσικά πλάσματα, ανάμεσα στους κανονικούς ανθρώπους, κάτι σαν τα ξωτικά στο Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, να παραμορφώνουν την πραγματικότητα και τελικά να φέρνουν τη λύση. Ο ίδιος ο Διάολος με τη συνοδεία του κατεβαίνει στη Μόσχα, σε μια πόλη που δεν πιστεύει πια σε τίποτα, ούτε στο Υπερφυσικό , ούτε στην Επανάσταση, ούτε στο Μέλλον, ούτε στον Άνθρωπο. Και είναι αυτή η συνθήκη, η τόσο παράλογη δηλαδή συνύπαρξη του πραγματικού με το φανταστικό, που επιτρέπει στον έρωτα να υπάρξει. 

Η Μαργαρίτα πρέπει να μεταμορφωθεί σε δαίμονα, να γυμνωθεί από όλο της το έχει, να εμπιστευτεί το παράλογο, την ελάχιστη πιθανότητα, για να πετάξει ελεύθερη πάνω από την πόλη και να ξαναβρεί τον αγαπημένο της Μάστερ. Θα ζήσουν για πάντα μαζί. Μεταφέρονται σε αυτό που λέμε «μετά Θάνατον Ζωή». Και ίσως ο Θάνατος να μην είναι ο πραγματικός βιολογικός θανατος. Ίσως να είναι μία δυνατότητα ανάστασης, το ξεκίνημα μιας καινούριας ζωής. Όπου ο Χριστός συμφιλιώνεται με τον Πόντιο Πιλάτο, όπου ο Διάβολος κουρασμένος, αποκοιμιέται και γελά στον ύπνο του. 

Η πίστη στην ελάχιστη πιθανότητα είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η παράσταση. Η πραγματικότητα δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε. Μπορεί να γίνει και αυτό που πιστεύουμε. «Καθένας θα 'χει τύχη ανάλογη με την πίστη του», δια στόματος Διαβόλου στο βιβλίο του Μπουλγκάκοφ.

Επιλέξαμε ως σκηνικό και πεδίο δράσης μία αληθινή οικοδομική σκαλωσιά, σύμβολο τόσο του καλλιτεχνικού ρεύματος του κοντρουκτιβισμού, όσο και του επαναστατικού οράματος της ανοικοδόμησης ενός νέου ανθρώπου. Η διαδικασία της δόμησης και της αποδόμησης της σκαλωσιάς είναι αυτή που περικλύει όλα τα συμβάντα της παράστασης. 

Η τέχνη μας είναι εξ ορισμού εφήμερη. Μένει να δούμε λοιπόν ποιο θα είναι το μέλλον της ομάδας «Κι όμως Κινείται».

Σκηνοθεσία —Χορογραφία: κι όμΩς κινείται Μουσική: Αντωνίου Κλέων( ηλεκτρική κιθάρα), Μπάμπης Παρίτσης (βιολί). Σκηνικά : Bentancor Camilo. Φωτισμοί: Αθανασοπούλου Μαρία. Κοστούμια : Μάνεση Αγγελική, Μουζάκη Φανή. Φωτογραφίες: Μαργκετουσάκης Γιάννης. Αφίσα: Αλτάνη Μυρτώ. Video Trailer: Αθανασοπούλου Μαρία.

Ερμηνεία : Bentancor Camilo, Καραχανίδης Αναστάσης, Λινάρδου Αντιγόνη, Μαλκότσης Ερμής Μερεντίτη Αγγελική, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Τόμπορης Χρόνης.