Η τρομερή εμπορική επιτυχία του άλμπουμ της Adele που ξεπέρασε τα 6000000 στην Aμερική οδηγεί σε συνεχόμενες αναβολές της κυκλοφορίας του άλμπουμ της Rihanna που ανήκει στην δισκογραφική που ελέγχει ο Jay Z που ξέρει καλά το παιχνίδι
Δεν περνάει στιγμή που να μην διαβάσουμε κάποιο νέο για την Adele που πραγματικά έφερε τα πάνω κάτω στην μουσική με την κυκλοφορία του τρίτου της άλμπουμ με τίτλο 25.
Σε αντίθεση με αυτά που είχαμε συνηθίσει στην μουσική όπου ένας καλλιτέχνης ή συγκρότημα προκαλούσε μόνο όταν κυκλοφορούσε κάποιο άλμπουμ ή τραγούδι με κάτι το καινούργιο, πρωτότυπο και άγνωστες μέχρι τότε στο κοινό μουσικές, η Adele έσπασε τα ρεκόρ με ένα άλμπουμ το οποίο περιλαμβάνει απλά τραγούδια που περιλαμβάνουν στιχουργικά τις καθημερινές μας συνήθειες και μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τους περισσότερους άλλους κατοίκους στο ζωικό βασίλειο του πλανήτη.
Δηλαδή η Adele τραγουδά αυτά που αποκήρυξε σε κάποια περίοδο της ζωής του ο Μάνος Χατζιδάκις, απλά τραγούδια που μιλάνε κατ 'ευθείαν στην καρδιά μας.
Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι ο Μάνος το έκανε από την πικρία του για την συμφωνία που έκανε παραχωρώντας σχεδόν δωρεάν όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια από την επιτυχία τα δικαιώματα για τα Παιδιά του Πειραιά.
Στην ουσία η Adele είναι μία σύγχρονη Nάνα Μούσχουρη ή αν θέλετε Celine Dion. Ωραία τραγούδια, απλοί ανθρώπινοι στίχοι, εύκολες μελωδίες και μία καταπληκτική φωνή.
Αν δείτε τις λίστες που άρχιζαν να δημοσιεύονται με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια τα περισσότερα ΜΜΕ που ασχολούνται με την μουσική άρχισαν να βάζουν στα καλύτερα της χρονιάς μαζί εναλλακτικά άλμπουμ με απλή ποπ η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν απαγορευμένη για το περιεχόμενο τους.
Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που επιμένουν να επιλέγουν στα καλύτερα άγνωστους καλλιτέχνες ακολουθώντας μία γραμμή που δυστυχώς γι 'αυτούς δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στην εποχή μας και θα οδηγήσει σε περαιτέρω συρρίκνωση τους.
Αυτή που έβαλε τα πράγματα στην θέση τους, αν δεχθούμε ότι οι δεκαετίες '60, '70 και '80 όπου ακούγαμε σχεδόν τα πάντα χωρίς ενοχές ήταν οι φυσιολογικές, ήταν η Taylor Swift η οποία εκτός από την επιτυχία, δεν μπορούσε να απορριφθεί εύκολα γιατί τα τραγούδια της μιλούν για τους νέους της εποχής της, όπως πρέπει να κάνει ο κάθε σύγχρονος τραγουδοποιός, γιατί εδώ και 100 χρόνια ποτέ το καινούργιο στην μουσική δεν ήλθε από μεγάλους σε ηλικία καλλιτέχνες.
Τα 4 εκατομμύρια που πούλησε μόνο στην Αμερική σε 10 μέρες η Adele θα αλλάξουν πολλά στην μουσική και θα την επαναφέρουν σε πιο «μουσικούς ρυθμούς», ο αριθμός που είναι στην κυριολεξία τρομακτικός, δεν θα περάσει απαρατήρητος από την δισκογραφία. Σκεφτείτε το προηγούμενο ρεκόρ ήταν από το 2000, χρονιά που οι δίσκοι πούλησαν 785 εκατομμύρια, σε αντίθεση με τα λιγότερα από 250 του 2015.
Στην Αγγλία, σταθερά στα 2 πρώτα άλμπουμ παραμένει για 3η εβδομάδα το άλμπουμ του Elvis Presley που κυκλοφόρησε με την βοήθεια της τεχνολογίας.
Προχθές ένα νεαρό κορίτσι μου ζήτησε να ακούσει Χριστουγεννιάτικα τραγούδια του Φρανκ Σινάτρα του οποίου συμπληρώνονται την άλλη εβδομάδα 100 χρόνια από την γέννηση του. Η καλή μουσική και οι αξίες δεν πεθαίνουν λοιπόν.
Καλό είναι να υπάρχουν και να ακούμε εναλλακτικούς ήχους, αλλά παράλληλα να μην αγνοούμε το παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου