Οι Florence and the Machine είναι εδώ με νέο ablum
Η Βρετανίδα και η μπάντα της επιστρέφουν με το τρίτο τους άλμπουμ «Πόσο μεγάλο, πόσο μπλε, πόσο όμορφη», γεμάτο συναισθηματικές μπαλάντες, σπαραξικάρδιες ερμηνείες, τυλιγμένες με ποπ μανδύα.
Η Βρετανίδα και η μπάντα της επιστρέφουν με το τρίτο τους άλμπουμ «Πόσο μεγάλο, πόσο μπλε, πόσο όμορφη», γεμάτο συναισθηματικές μπαλάντες, σπαραξικάρδιες ερμηνείες, τυλιγμένες με ποπ μανδύα.
Η Florence Welch, το βασικό πρόσωπο δηλαδή των Florence and the Machine, βαδίζει σταθερά προς μεγαλύτερα πράγματα τα τελευταία χρόνια. Από το ντεμπούτο της, που την έκανε αγαπημένο παιδί της indie κοινότητας, στο βραχογραφίες της Kate Bush, ΚΑΙ α πο εκεί ΣΤΑ πλατινένια Άλμπουμ ΚΑΙ ΤΗΝ παγκόσμια αποδοχη, αυτό το εύθραυστο κορίτσι κατάφερε να μη μείνει στη σκιά των έτερων συμπατριωτών της τραγουδιστριών (Άδελε , η Amy Winehouse).
Στο "Πόσο μεγάλη, πώς Μπλε, πόσο όμορφη», αποτιμά έναν χωρισμό, περνώντας από όλα τα στάδια της γυναικείας ψυχολογίας, όταν μια σχέση τελειώνει. Και το κάνει με τη δύναμη κιθαριστικών εξάρσεων με ηλεκτρονικές πινελιές και κολλητικών ρεφρέν, όπως στο πρώτο single " Τι είδους άνθρωπος "ή το κουμπί" Αποστολή Σε ναυάγιο », τραγουδώντας με τη χαρακτηριστική φωνή της, γεμάτη ένταση και πόνο.
Στη συνέχεια βέβαια του άλμπουμ θα τη δούμε να μεταμορφώνεται σε Δαλιδά -ναι, τη γνωστή, της Παλαιάς Διαθήκης- στο "Delilah", σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Δεν είναι οι μόνες ιστορικές προσωπικότητες που υιοθετεί φυσικά, καθώς αργότερα εμπλέκει και την ελληνική μυθολογία, μιλώντας για την Περσεφόνη στο "πιάνεται", ενώ φλερτάρει και με τη θρησκεία στo χαμηλών τόνων "St.Jude".
Πέρα όμως από τη θεματολογία, τα τραγούδια της είναι ντυμένα με τη φροντισμένη παραγωγή του Markus Dravs, που τους δίνει τον χαρακτήρα του «επικού» και του «παραμυθένιου», πλάθοντας μια Φλωρεντία, όχι ακριβώς ανθρώπινη, όχι εκτός πραγματικότητας όμως.
Στο τρίτο άλμπουμ της λοιπόν, η Φλωρεντία, μπορεί να παίζει άνετα με την electropop, τη ψυχεδέλεια, τις μπασογραμμές των «80», τις κιθάρες γκαράζ, να αποπνέει την αύρα των παιδιών των λουλουδιών, αλλά παράλληλα να ακούγεται σύγχρονη και φρέσκια.
Ναι, φυσικά, κάποιες στιγμές αυτό που ακούμε είναι υπερβολικό, από άποψη ερμηνείας, αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε καμία άλλη εκτός από τη Welch να μπορεί να δώσει ακόμα και στην υπερβολή μια δικιά της μαγεία. Και αυτό την κάνει ακόμα πιο ελκυστική.
Ναι, φυσικά, κάποιες στιγμές αυτό που ακούμε είναι υπερβολικό, από άποψη ερμηνείας, αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε καμία άλλη εκτός από τη Welch να μπορεί να δώσει ακόμα και στην υπερβολή μια δικιά της μαγεία. Και αυτό την κάνει ακόμα πιο ελκυστική.
Άλμπουμ: Πόσο μεγάλο, πόσο μπλε, πόσο όμορφο
Καλλιτέχνης: Florence and the Machine
Ετικέτα: Νησί
Καλλιτέχνης: Florence and the Machine
Ετικέτα: Νησί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου