Δισκοκριτική: «Sonic Highways» Foo Fighters

Ήρθε η ώρα του 8ου album της πιο επιτυχημένης Αμερικανικής μπάντας στη σημερινή εποχή. Μαζί με μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία να το συντροφεύει, οι Fighters καταφέρνουν πάλι να κάνει όλον τον πλανήτη να ασχοληθεί μαζί τους.

Η περίπτωση του Dave Grohl είναι ιδιάζουσα, μιας και δεν πρόκειται για έναν rock star με την αρχετυπική έννοια του όρου. Είναι ένας καλός μουσικός, καλός frontman, ένας τύπος που συνεχώς ψάχνεται για να μας προσφέρει κάτι καινούργιο, και φυσικά κάποιος που όλοι θα θέλαμε στην παρέα μας κάποια στιγμή, αφού με το χιούμορ του, τις πράξεις και τις δηλώσεις του, είναι αδύνατον να μην τον συμπαθείς.

Για το όγδοο album της μπάντας του, αποφάσισε να βάλει μπρος ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο. Και αυτό ήταν το κάθε ένα από τα οκτώ τραγούδια του album να ηχογραφηθεί σε μια διαφορετική μουσική μητρόπολη των Η.Π.Α., ώστε ο ήχος να δεχτεί τις επιρροές του κάθε τόπου. Το αποτέλεσμα οπτικοποιήθηκε και συνεργάστηκε με συνεντεύξεις μερικών από τους πιο σημαντικούς ιθύνοντες της μουσικής στον τόπο καταγωγής τους. Η αλήθεια είναι ότι το ντοκιμαντέρ είναι ένα χάρμα οφθαλμών, και κάθε μουσικόφιλος οφείλει να το παρακολουθήσει.

Στη μουσική που ντύνει αυτό το φιλόδοξο project τώρα, το album αυτό καθαυτό τώρα, βρίσκουμε τον γνώριμο ήχο των Foo Fighters, με τις στιβαρές κιθάρες , τα εκκωφαντικά drums και φυσικά την τέλεια παραγωγή, του “Something From Nothing”, στην αρχή. Το πραγματικά πολύ καλό κομμάτι που θα μνημονεύουμε στο μέλλον είναι αναμφισβήτητα το “Outside”, ένα δυνατό και εθιστικό κομμάτι, με σαφείς επιρροές από τη δεκαετία του ‘90 που σε προκαλεί να δυναμώσεις την ένταση στα ηχεία.

Αυτό το “ηχητικό σφυροκόπημα”  που συνεχίζεται με το “In The Clear”, αφήνεται να πάει  στον βρόντο με τα αδύναμα “Congegration” και “The Feast&The Famine” που δεν ενθουσιάζουν. Την κατάσταση σώζει το πιο downtempo “I Am A River” που κλείνει τον δίσκο και σου αφήνει την αίσθηση ότι αυτό το ταξίδι τελείωσε και επιτέλους φτάσαμε στον προορισμό μας, γεμάτοι εμπειρίες να διηγηθούμε.

Το “Sonic Highways” σαφώς δεν είναι ότι καλύτερο μας έχει παρουσιάσει αυτή η μπάντα από πλευράς μουσικής. Στο μέλλον σίγουρα θα το μνημονεύουμε για το όλο project και για το πώς ο Grohl για άλλη μια φορά μας έκανε να τον παραδεχτούμε. Οι συνθέσεις όμως, παρότι μένουν πιστές στον ήχο τους, που τόσο αγαπάμε, δεν “μιλάνε” στην καρδιά μας όπως θα έπρεπε.