Είναι φορές που κάποια τραγούδια τα ακούς κατόπιν εορτής για να τα θυμάσαι πάντα και για πάντα. Το Point Blank το ανακάλυψα πολύ μετά την εμφάνισή του στη μουσική αγορά του πλανήτη. Συστάσεις για τη φωνή δεν χρειάζονται. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσοι καλλιτέχνες κι αν έρθουν και φύγουν, το Αφεντικό παραμένει και είναι Ένα. Ο Bruce έγραψε αυτό το τραγούδι το 1978 σε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής του, και κυκλοφόρησε το 1980 μέσα από το άλμπουμ του The River.
Ένα τραγούδι για τις σκιές, αυτές τις γνώριμες σκιές που εμφανίζονται σαν την πλημμυρίδα και την άμπωτη στη ζωή μας, κάθε φορά που η εσωτερική μας βαρύτητα μας σπρώχνει σε μια απελπισμένη κίνηση με ταυτόχρονη περιστροφή του σώματός μας.
Ο Springsteen τραγουδάει με γρατσουνισμένες χορδές και ένα παράπονο διάχυτο σ’ όλο το τραγούδι. Μια αληθινή ιστορία, τα ναρκωτικά και ένα υπαρκτό πρόσωπο, η κοπέλα του.
Το Point Blank χαρακτηρίστηκε ως ένα δυσοίωνο και μακρά πονεμένο τραγούδι, που μιλάει γι αυτόν τον ανυποχώρητο μαρασμό που τρύπησε και τρύπωσε στο μεδούλι της ζωής. Το ειδικό βάρος σε αυτό το κομμάτι βρίσκεται στην πραγματική του ιστορία και στη μεταφορικότητα που κουβαλούν ευλαβικά οι στίχοι του. Στο σημείο του πυροβολισμού εξ επαφής.
Η σύγκρουση ανάμεσα στην πραγματικότητα και στα όνειρα, οι σχέσεις που θάβονται και εκείνες που παλεύουν, οι άνθρωποι που χάνονται και άλλοτε βυθίζονται σ ένα κόσμο παραισθήσεων, για να γίνουν όλα μια σφαίρα που σε χτυπά εξ επαφής και τότε δε μένει τίποτα άλλο, από το να σπαράζεις για το γιατί.Λίγο μετά της 1,30 στο ραδιόφωνο σας ο "Boss" και Point Blank
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου