Με τους GAD το πρώτο για σήμερα,
"Ο ήχος όταν κλείνει μια πόρτα. Και μαζί τα λόγια πριν κλείσει η πόρτα.
"Ο ήχος όταν κλείνει μια πόρτα. Και μαζί τα λόγια πριν κλείσει η πόρτα.
Μένεις πίσω κουβάρι.
Είν’ αργά, όλο και πιο αργά, και πέρασα να σε βρω αλλά δεν ήσουν. Αλλάζουν οι
άνθρωποι καρδιά; «And it’s too late to change your mind» Ο Ηρακλής Αναστασιάδης στα
πλήκτρα και ο Κώστας Αντωνιάδης στη φωνή με την τρυφερή παρουσία της Αλίκης
Αβδελοπούλου, σχεδόν μας διαβεβαιώνουν ότι είναι αργά πια ν’ αλλάξει γνώμη,
έφυγε και δεν γυρίζει. Είναι οι GAD.
Η μπάντα που έκανε την ασθένεια όνομα:
Generalized Anxiety Disorder, που συνοδεύεται από ανεξέλεγκτη ανησυχία για την
καθημερινότητα. Κοινώς πλάκωμα. Αυτό στο στήθος, που τίποτα δεν έχεις και καλά
δε γίνεσαι. Γράφοντας στίχους και μελωδίες, ο Κώστας και ο Ηρακλής βρήκαν
ανάσες, και μέσα σε έξι χρόνια έδωσαν τρία γεμάτα άλμπουμ, «System May Fall»,
«The Perfect Crime», με τελευταίο το «End in Tears», καθώς και πολλά singles,
συνεργασίες, συναυλίες, εμφανίσεις.
Οι GAD μάς κέρδισαν με τα τραγούδια τους, αλλά
περισσότερο για τη συνέπειά τους. Μια αρετή που σπανίζει σήμερα όχι μόνο από τη
μουσική, αλλά και από τους ανθρώπους. Δεν γύρισαν την πλάτη μετά τις πρώτες
επιτυχίες, δεν κορόιδεψαν, δεν τροφοδότησαν με ανούσιες και κουτές ιστορίες το
κοινό παίζοντας το παιχνίδι της δημοσιότητας.
Αυτό που κάνουν είναι να δουλεύουν το στίχο
τους, να ανανεώνουν τη μουσική τους, να πειραματίζονται και να ηχογραφούν στο
στούντιό τους παρέα μ’ αυτό το ψυχεδελικό άγχος της καθημερινότητας που βρίσκει
γιατρειά μόνο μέσα από τη μουσική.
Ένας από τους λόγους που έχω αγαπήσει αυτό το
κομμάτι περισσότερο είναι για την αμετάκλητη αλήθεια που εκφράζει, αλλά και για
την επαλήθευση της προσμονής ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα. Όλα εδώ
επιστρέφουν, όλα μπορούν ν’ αλλάξουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου