Η Pop Art αισθητική στη μουσική και η Ιστορία της!

Η Pop Art αισθητική στη μουσική!

Είναι κίνημα, είναι αισθητική, άποψη, κουλτούρα, τι απ' όλα είναι η Pop Art, την οποία ασπάζονται αρκετοί καλλιτέχνες εικαστικοί και μουσικοί, θέλοντας να τονίσουν την υπερβολή στα πράγματα και την τέχνη.

 Με αφορμή τη συναυλία που θα δώσει στη χώρα μας, η pop art αισθητικής, μπάντα των Irrepressibles την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013 στο Fuzz, να δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο όρος και τι είδους καλλιτέχνες τον εκπροσωπούν.
Όρος που χαρακτηρίζεται από την υπερβολή, τα έντονα χρώματα και μια "αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι". 

Γυρνώντας μισό αιώνα και βάλε πίσω, στην Αγγλία...
Κατ' αρχήν ο όρος pop art που σημαίνει δημοφιλής τέχνη, ξεκίνησε σαν καλλιτεχνικό κίνημα από τη Μεγάλη Βρετανία στα μέσα της δεκαετίας του '50 για να ταξιδέψει αργότερα ως την Αμερική και να γνωρίσει τη μεγάλη απήχηση.
 

Σκοπός του κινήματος ήταν να απαντήσει αντιδρώντας στη σοβαρότητα ενός άλλου κινήματος αυτό του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, χρησιμοποιώντας τα απλούστερα των αντικειμένων αναγάγοντάς τα σε έργα τέχνης. Στοιχεία επίσης δανείστηκε από την τέχνη των κόμικς.
Άλλος ένας στόχος του εν λόγω κινήματος ήταν να περιορίσει τη διάκριση ανάμεσα στις δύο έννοιες: εμπορική και υψηλή τέχνη.

Οι πρωτοπόροι της pop art...

H δεκαετία του '60 ανέδειξε τους πρώτους pop art Αμερικανούς καλλιτέχνες που ήταν οι Jasper Johns και Robert Rauschenberg και ενώ η Βρετανία γέννησε την pop art, η Αμερική την έθρεψε και τη μεγάλωσε (λόγω οικονομικής ευμάρειας) με σημαντικότερους εκπροσώπους της, οι οποίοι και την κατέστησαν γνωστότερη τον Andy Warhol και Roy Lichtenstein.

Τα κύρια χαρακτηριστικά...
Οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις, η υπερβολή, ο αυθορμητισμός, η πιο ανάλαφρη διάθεση και ότι έχει να κάνει με την απόρριψη των παραδοσιακών τρόπων και αντιλήψεων, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της pop art.
Συνδέθηκε δε με ένα είδος εμπορικής και μαζικής τέχνης που απευθυνόταν σε ένα ευρύτερο κοινό. 

Η συγγενής μουσική...
Την ίδια ακριβώς περίοδο δηλαδή τη δεκαετία του '50, η Μεγάλη Βρετανία γεννά την ποπ μουσική που θεωρείται κατά μία έννοια συγγενής της pop art από άποψη αισθητικής, καθώς είχε την ίδια ελαφράδα και τον αυθορμητισμό της διάθεσης των απλών καθημερινών Λονδρέζων.

Και οι δύο, εν αντιθέσει με προγενέστερα κινήματα μοντέρνας τέχνης, γύρισαν την πλάτη σε δυσνόητα θέματα τέχνης και ελιτίστικα κατά κάποιον τρόπο, ενώ υπερασπίστηκαν με πάθος την άποψη ότι και από τα πιο ευτελή αντικείμενα της καθημερινότητάς μας, μπορούμε να φτιάξουμε έργα υψηλής αισθητικής.

Χαρακτηριστικό δείγμα οι πίνακες με τις γνωστές αναπαραστάσεις τενεκεδένιων κουτιών του πασίγνωστου αναψυκτικού και της μορφής του Έλβις και της Μονρόε.
Επίσης, η pop art αισθητική δανείστηκε πολλά στοιχεία από τα αμερικανικά κόμιξ αλλά και τη διαφήμιση της εποχής.

Ο Νονός... και ο πρόδρομος...

Νονός της θεωρείται ο Βρετανός κριτικός τέχνης Lawrence Alloway, ο οποίος χρησιμοποίησε πρώτος τον όρο pop art το 1958, ενώ μέχρι πρότινος οι καλλιτέχνες αυτής της αισθητικής αποκαλούνταν νεο-ντανταϊστές, καθώς ως γνωστόν το κίνημα του Ντανταϊσμού πρέσβευε την ανύψωση του καθημερινού και συνηθισμένου ενάντια στο ακριβό αντικείμενο τέχνης.