Η Γεωργία
Βασιλειάδου -Γεωργία Αθανασίου όπως ήταν το πραγματικό της όνομα- γεννήθηκε
την 1η Ιανουαρίου 1897, στην Αθήνα και πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου
του 1980. Η πιο "άσχημη" σταρ του κινηματογράφου μας ήταν μία από τις
μεγαλύτερες κωμικούς.
Aπό πολύ
μικρή αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο για να εργαστεί σε κάποιο κατάστημα
και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του
πατέρα της.
Κάποτε ο Νίκος Τσιφόρος ρώτησε τη
Γεωργία Βασιλειάδου: “Βρε, Γεωργία, το σκέφτηκες να πας να κάνεις πλαστική στο
πρόσωπο;”
Και η Βασιλειάδου του απάντησε: “Κι εσύ σκέφτηκες ότι τότε οι κωμωδίες σου θα πήγαιναν στράφι άμα τις έπαιζα;”
Και η Βασιλειάδου του απάντησε: “Κι εσύ σκέφτηκες ότι τότε οι κωμωδίες σου θα πήγαιναν στράφι άμα τις έπαιζα;”
1918: κάνει
την πρώτη της εμφάνιση στον "Εργάνη"
1923: ξεκινάει τις σπουδές της στη Γεννάδειο Σχολή
Εργάζεται σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ.
1923: ξεκινάει τις σπουδές της στη Γεννάδειο Σχολή
Εργάζεται σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ.
Στην εταιρεία της Φίνος Φιλμ έγιναν οι μεγάλες της επιτυχίες
όπως: Η ωραία των Αθηνών, Η θεία απ΄ το Σικάγο, Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός
και πολλές άλλες.
Έλαβε μέρος στην τηλεοπτική σειρά "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται".
Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, τη Φωτεινή.
Έλαβε μέρος στην τηλεοπτική σειρά "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται".
Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, τη Φωτεινή.
Χαρακτηριστική ατάκα - σκηνή από την ταινία "Η κυρά μας η μαμή":
Η Μ.Μεταξά βρίσκει την κυρα-μαμή στο δρόμο και της λέει ότι το παιδί της είναι ματιασμένο.
Η Μ.Μεταξά βρίσκει την κυρα-μαμή στο δρόμο και της λέει ότι το παιδί της είναι ματιασμένο.
Η Βασιλειάδου βλέπει το παιδί και κάνει διάγνωση: "και
είναι από γαλανό μάτι"
Μεταξά: "Κι είναι κακό αυτό;"
Μαμή: "Κακό; Τα μαυρομάτικα ματιάσματα καθώς και τα μαυρομάτικα φασόλια δεν είναι τίποτα. Το γαλανό είναι άτιμο μάτι, φτάνει μέχρι το μεδούλι... Μωρέ είναι ρουφηγμένο το παιδί."
Μεταξά: "Κι είναι κακό αυτό;"
Μαμή: "Κακό; Τα μαυρομάτικα ματιάσματα καθώς και τα μαυρομάτικα φασόλια δεν είναι τίποτα. Το γαλανό είναι άτιμο μάτι, φτάνει μέχρι το μεδούλι... Μωρέ είναι ρουφηγμένο το παιδί."
Όταν ξεμάτιασε το παιδάκι:
"Και με το συμπάθειο κυρα-μαμή μου τι σου χρωστάω;"
"Τι να μου χρωστάς; Τίποτα δεν μου χρωστάς. Αλλά μιας και άνοιξες την τσάντα και είναι γρουσουζιά να την κλείσεις χωρίς να δώσεις τίποτα..."
"Μπα;"
"Μεγάλη γρουσουζιά δεν το ξέρεις; Ε, αυτά είναι γνωστά. Δώσε τέλος πάντων ό,τι καταλαβαίνεις κι αν δεν έχεις χοντρά δεν πειράζει, μου τα δίνεις άλλη φορά που δεν θα έχεις ψιλά."
"Και με το συμπάθειο κυρα-μαμή μου τι σου χρωστάω;"
"Τι να μου χρωστάς; Τίποτα δεν μου χρωστάς. Αλλά μιας και άνοιξες την τσάντα και είναι γρουσουζιά να την κλείσεις χωρίς να δώσεις τίποτα..."
"Μπα;"
"Μεγάλη γρουσουζιά δεν το ξέρεις; Ε, αυτά είναι γνωστά. Δώσε τέλος πάντων ό,τι καταλαβαίνεις κι αν δεν έχεις χοντρά δεν πειράζει, μου τα δίνεις άλλη φορά που δεν θα έχεις ψιλά."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου