Της Κικής Δημουλά μιλά για την διαδοχή και
συνέχεια…
*Η άλυτη απορία του θανάτου «Το τίποτα είναι
ένα όνειρο. Άμα τελειώνουμε, να τελειώνουμε. Τελεία και παύλα, όχι
αποσιωπητικά. Φαντάσου να είναι ένα τίποτα που σε σημαδεύει κιόλας! Να έχει
συνείδηση αυτό το τίποτα! Εκτός κι αν δεν υφίσταται ποτέ ψυχή κι έχουμε ένα
σώμα που προσποιείται ότι έχει ψυχή. Εγώ θεωρώ παρά πολύ πονηρό το σώμα, και
περιεκτικότατο και εφευρετικότατο. (...) Η ιδέα της ταφής και της εκταφής με
τρελαίνει (...) Δεν πιστεύω καθόλου ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο χώμα, διότι
δεν μου απέδειξε κανείς μέχρι τώρα ότι είναι ένα χώμα. Πρέπει να μου το
αποδείξει. Και τότε θα υποταγώ, θα το δεχτώ (...) Δεν λέω ότι δεν είναι ωραία η
ζωή. Λέω ότι είναι πάρα πολύ ωραία επειδή πρόκειται να τη χάσουμε. Μόνο γι'
αυτό. Κι ο έρωτας γι' αυτό είναι ωραίος, επειδή τελειώνει. Όμως η ποίηση δεν
τελειώνει ποτέ. Κάποτε σταματάει ο ποιητής, αλλά έχει διάδοχο. Κι η ιστορία
συνεχίζεται...» * από το επτά της "ελευθεροτυπίας" 21-2-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου